Οικονομική κρίση και προστασία του περιβάλλοντος στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας
Οικονομία και περιβάλλον, ως βασικές συνιστώσες της βιώσιμης ανάπτυξης, τελούν, καταρχήν, σε σχέση ανταγωνιστική. Δεν αποκλείεται μάλιστα να καταλήξει συγκρουσιακή. Η, κάθε φορά, επικρατούσα μορφή της συναρτάται στενά με την εξέλιξη του οικονομικού κύκλου, η πορεία του οποίου ουδέποτε υπήρξε ευθύγραμμη. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης κάθε δημοκρατική Πολιτεία έρχεται αντιμέτωπη με την, κυριολεκτικά, υπαρξιακή ανάγκη να την υπερβεί, το συντομότερο και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Τότε καλείται, αυτοβούλως ή κατ' απαίτηση άλλων εμπλεκόμενων, σε επιλογές με στόχο την ανάπτυξη, ικανές όμως να πλήξουν, εντέλει, ανεπανόρθωτα την, ούτως ή άλλως, εύθραυστη ισορροπία περιβάλλοντος και οικονομίας. Την επαναφορά της και, δι' αυτής τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής αναλαμβάνει σε κάθε κράτος δικαίου η δικαστική λειτουργία.
| Τίτλος βιβλίου: | Οικονομική κρίση και προστασία του περιβάλλοντος στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Μενουδάκος, Κώστας (Συγγραφέας)
Φλώρου, Μαρία (Συγγραφέας)
Σακελλαροπούλου Αικατερίνη Ν. (Συγγραφέας)
Γώγος, Κωνσταντίνος Ε. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600232950 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Πολιτεία - Θεσμοί - Δικαιώματα | Σελίδες: | 110 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Φεβρουάριος 2017 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |
|---|
Friar, Kimon, 1911-1993
Ο Κίμων Φράιερ (Kimon Friar, 1911-1993), υπήρξε ένας από τους διαπρεπέστερους Αμερικανούς νεοελληνιστές της μεταπολεμικής περιόδου. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κίμων Καλογερόπουλος. Γεννήθηκε στην Καλάλιμνο της Προποντίδας (Μ. Ασία) και σε νεαρή ηλικία μετοίκησε στην Αμερική. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο, καθώς και στα Πανεπιστήμια Γέιλ και Ουισκόνσιν. Διατέλεσε καθηγητής στο Αντέλφι Κόλετζ, στο Άμχερστ Κόλετζ και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ενώ υπήρξε επισκέπτης καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια και ιδρύματα στην Αμερική και την Ελλάδα. Με το μεταφραστικό του έργο, στο οποίο ανήκουν η "Οδύσεια" του Νίκου Καζαντζάκη και πλήθος ποιητικών έργων κορυφαίων Ελλήνων ποιητών (Καβάφης, Ελύτης, Ρίτσος, Σαχτούρης, κ.ά.), συνέβαλε ιδιαίτερα στη διάδοση των ελληνικών γραμμάτων στο εξωτερικό. Το 1975 τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για την προσφορά του. Tο 1977 του απονεμήθηκε το βραβείο της Επιτροπής Ουράνη για τη διάδοση της νεότερης ελληνικής ποίησης στο εξωτερικό. Πέθανε στις 26 Μαΐου 1993. Το Αμερικανικό Κολλέγιο της Αθήνας, Deree, έχει καθιερώσει τις ομώνυμες ετήσιες διεθνείς διαλέξεις στη μνήμη του.
