Ζητήματα σύγκρισης γλωσσών
Στο βιβλίο εξετάζονται συγκριτικά τα οριστικά άρθρα της ελληνικής και της ιταλικής.
Η ελληνική εμφανίζει αρθρικές λειτουργίες ήδη από τα καταγεγραμμένα ομηρικά κείμενα (8ος αιώνας π.Χ.), ενώ η ιταλική περίπου από τον 8ο αιώνα μ.Χ. στο έργο "Laparodia della ‘lex salica’". Πηγή του οριστικού άρθρου και στις δύο γλώσσες υπήρξαν οι δεικτικές αντωνυμίες. Περιγράφονται συστηματικά οι διαφορές διαχρονικής εξέλιξης και συγχρονικής κατανομής που εμφανίζει το οριστικό άρθρο στις δύο γλώσσες και στη συνέχεια αυτές οι διαφορές ερμηνεύονται εντός της "θεωρίας της γραμματικοποίησης". Αφετηρία της ανάλυσης είναι ότι η συγχρονική κατανομή του άρθρου σε κάθε γλώσσα απαιτεί διαχρονική και πραγματολογική ερμηνεία.
Η μελέτη του οριστικού άρθρου δείχνει ότι η Γραμματική των φυσικών-ιστορικών γλωσσών δεν είναι μια a priori ολοκληρωμένη γνωστική ολότητα, αλλά συγκροτείται από τις πραγματολογικές και σημασιολογικές πιέσεις των συμφραζομένων. Αυτές ωθούν ορισμένα στοιχεία να γίνουν "αυτόματα" και "υποχρεωτικά", δηλαδή να ενταχθούν στη Γραμματική. Υπό αυτήν την έννοια, το οριστικό άρθρο συζητείται ως πρωτοτυπική περίπτωση "ανάδυσης" γραμματικής κατηγορίας.
Andersen Hans Christian
Ο ΧΑΝΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΑΝΤΕΡΣΕΝ (1805-1875 ) γεννήθηκε στην Όντενζε, κοντά στην Κοπεγχάγη, στη Δανία. Δεξιοτέχνης του λογοτεχνικού παραμυθιού, οι ιστορίες του έγιναν διάσημες σε όλο τον κόσμο. Έγραψε θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, ποιήματα, ταξιδιωτικά βιβλία και αρκετές αυτοβιογραφίες. Τα παραμύθια του είναι από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Μικρός προσπάθησε να γίνει ηθοποιός. Το 1829δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο Μια βόλτα από το κανάλι του Χόλμεν στο ανατολικό σημείο του νησιού Αμά τα έτη 1828 και 1829, μια ιστορία του φανταστικού στο ύφος του Γερμανού ρομαντικού συγγραφέα Ε.Τ.Α. Χόφφμαν, που γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το 1835 εξέδωσε τη συλλογή Παραμύθια ειπωμένα για παιδιά που περιλάμβανε τις ιστορίες «Το τσακμάκι του στρατιώτη», «Ο μικρός Κλάους και ο μεγάλος Κλάους», «Η
πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Τα λουλούδια της μικρής Ίντα». Στη συνέχεια δημοσίευσε τρεις τόμους με παραμύθια που όλα πια είναι κλασικά.Καινοτόμος αφηγητής, χρησιμοποίησε την προφορική γλώσσα προκαλώντας ρήξη με τη λογοτεχνική παράδοση. Παρότι αρκετά παραμύθια του εκφράζουν αισιοδοξία ότι στο τέλος πάντα το καλό και η ομορφιά θριαμβεύουν (π.χ. «Η βασίλισσα του χιονιού»), άλλα είναιαπαισιόδοξα και δεν έχουν ευτυχισμένο τέλος. Συνδύασε την έμφυτη ικανότητά του να λέει ιστορίες και την ανεξάντλητη φαντασία του με καθολικά στοιχεία των λαϊκών μύθων, παράγοντας ένα σώμα παραμυθιών που ταιριάζουν σε πολλούς και διαφορετικούς πολιτισμούς.
(Πηγή: Εκδόσεις Άγρα, 2022)
