Το 7 της λύτρωσης αργεί
Ένα βιβλίο που αποδεικνύει πως η ζωή γράφει ιστορίες που υπερβαίνουν οτιδήποτε θα μπορούσε να πλάσει η φαντασία. Η πορεία μιας οικογένειας από τη Μικρά Ασία στις προσφυγικές γειτονιές του Πειραιά, περνώνας μέσα από όλες τις περιπέτειες της χώρας τον 20ο αιώνα, αλλά και τη δική της ξεχωριστή μοίρα, που έχει διαστάσεις αρχαίας τραγωδίας, αποδίδεται με ευθύτητα, χωρίς ωραιοποιήσεις και φιοριτούρες, από έναν καταγραφέα θεατή, αλλά και βαθύτατα εμπλεκόμενο. Μια αφήγηση που εναλλάσσει το προσωπικό και το συλλογικό με ματιά τόσο διεισδυτική όσο και ανθρώπινη, καθώς πλησιάζει τους ήρωες της αδιανόητης, αλλά και αληθινής, ιστορίας της σε απόσταση αναπνοής.
Λάππας, Τάκης
Τάκης Λάππας (1904-1995). Ο Τάκης Λάππας γεννήθηκε στη Λιβαδειά. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στράφηκε από νωρίς στη λογοτεχνία και την ιστορική μελέτη. Εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1931, με δημοσιεύσεις ταξιδιωτικών κειμένων στο περιοδικό "Εκδρομικά" και την εφημερίδα "Βραδυνή". Εξέδωσε ιστορικές μελέτες και βιογραφίες, πεζογραφήματα, ταξιδιωτικά κείμενα, θεατρικά έργα, ενώ μεγάλο σε όγκο είναι και το δημοσιευμένο στον περιοδικό και ημερήσιο Τύπο έργο του. Τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1946, για το βιβλίο του Θανάσης Διάκος), το βραβείο του ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη (1981, για το σύνολο των ιστορικών βιογραφιών του), το πρώτο βραβείο του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών (1944 για το έργο του Οι Ρουμελιώτες στην Επανάσταση), το βραβείο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (1967 για το μυθιστόρημα Δοξασμένη Έξοδος) και άλλες διακρίσεις. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάκη Λάππα βλ. Σταμέλος Δημήτρης, "Λάππας Τάκης", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 9. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και χ.σ., "Λάππας Τάκης", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).