Ιστορία πολιτικών ιδεών
Το παρόν εγχειρίδιο αποτελεί μια εμβάθυνση στην ύλη του μαθήματος της Ιστορίας Πολιτικών Ιδεών. Η Ιστορία Πολιτικών Ιδεών είναι ένα κράμα γενικής θεωρίας περί κράτους και φιλοσοφίας δικαίου. Το βιβλίο αυτό ασχολείται με την εξέλιξη του κράτους και του ατόμου από τον 17ο μέχρι τις απαρχές του 21ου αιώνα. Φιλοσοφικά κινήματα, όπως ο ορθολογισμός, ο φιλελευθερισμός, ο ατομικισμός, ο ωφελιμισμός, ο θετικισμός, ο σοσιαλιστικός ουτοπισμός, ο μαρξισμός, ο ολοκληρωτισμός, ο ολισμός-ιστορικισμός, ο πολιτικός φιλελευθερισμός, η θεωρία της επικοινωνίας κ.ά διαδέχονται το ένα το άλλο και διαμορφώνουν νέες κατηγορίες και νέες έννοιες, που συμβάλλουν στην αντίληψη των αρχών διαμόρφωσης της κοινωνίας, της εξουσίας και στην άσκησή της πάνω στο άτομο. Εξετάζεται η φιλοσοφική και πολιτική σκέψη, όπως εξελίσσεται από την Αναγέννηση με τις πρώτες προσπάθειες απομάκρυνσης από το θεϊκό δίκαιο μέσω της επιστημονικής μεθόδου και του φυσικού δικαίου.
Το έργο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Στο πρώτο μέρος αναλύονται μεταξύ άλλων η ατομικιστική θεωρία του φυσικού δικαίου και οι θεωρίες του κοινωνικού συμβολαίου (εκπρόσωποι Johannes Althusius (της πρώτης), και Thomas Hobbes, Spinoza και John Lock για το κοινωνικό συμβόλαιο). Σε ειδικότερο κεφάλαιο αναλύεται ο 18ος αιώνας του φωτός ο οποίος είναι ο αιώνας της αυτονομίας και χαρακτηρίζεται με τη γέννηση της πολιτικής οικονομίας από τον Adam Smith και τους φυσιοκράτες.
Στο δεύτερο μέρος που αναφέρεται στον 19ο αιώνα εξετάζεται πώς η ολοκλήρωση της ανόδου της αστικής τάξης και η καπιταλιστική οικονομία θα επιβάλουν στον Διαφωτισμό και τις θεωρίες περί κοινωνικού συμβολαίου να δώσουν τη θέση τους στον ατομικισμό του Τocqueville και Benjamn Constant, ενώ τότε αναπτύσσονται και τα μεγάλα συστήματα σκέψης του σοσιαλισμού και μαρξισμού. Ο φιλόσοφος που θα κυριαρχήσει είναι ο Hegel, που θα συνδέσει τις δύο αντιφατικές και συμπληρωματικές ιδέες του αιώνα, την ιστορία και το άτομο. Στη μετάβαση προς τον 20ο αι. κυριαρχούσα μορφή είναι ο Max Weber που εξάρτησε την αξία ή απαξία της Δημοκρατίας από την έννοια της Δύναμης (Macht).
Το τρίτο μέρος αναφέρεται στη μετάβαση από τον 19ο στον 20ό αιώνα. O 20ος αι. κυριαρχείται από την ολοκληρωτική σκέψη, ντεσιζιονιστική σκέψη (Carl Schmitt), αλλά και τον ισχυρό αντίλογο του νομικού θετικισμού (Hans Kelsen) και της θεωρίας περί κράτους ως κοινωνιολογικής επιστήμης της πραγματικότητας (Hermann Heller).
Τέλος στο τέταρτο και τελευταίο μέρος του έργου εξετάζεται η μετάβαση από τον 20ο στον 21ο αιώνα, όπου μετατοπίζεται το κέντρο βάρους στις ΗΠΑ, όπου θα μεταναστεύσει μαζί με τους ανθρώπους και η πολιτική και φιλοσοφική σκέψη (Karl Popper, Hannah Arendt, το Ινστιτούτο για την Κοινωνική Έρευνα της Φρανκφούρτης).
Το βιβλίο συνοδεύεται από ευσύνοπτο χρηστικό αλφαβητικό ευρετήριο για εύκολη εύρεση του όρου που αναζητά κάθε φορά ο αναγνώστης.
| Τίτλος βιβλίου: | Ιστορία πολιτικών ιδεών |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Από τον 17ο αιώνα έως τις απαρχές του 21ου αιώνα |
|---|
| Εκδότης: | Νομική Βιβλιοθήκη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Αντωνίου, Θεοδώρα Δ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789605623784 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Απρίλιος 2016 | | |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |
|---|
Δήμου, Νίκος, 1935-
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα, φιλοσοφία και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1953. Ακολούθησαν άλλα πενήντα πέντε (ποίηση, φιλοσοφία, πεζά, δοκίμια), που έχουν κάνει πολλές ανατυπώσεις. Γνωστότερα στο ευρύ κοινό είναι τα βιβλία όπου αναλύει και κρίνει την ελληνική πραγματικότητα: "Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας"-"Οι νέοι Έλληνες", "Η χαμένη τάξη", "Απολογία ενός ανθέλληνα" κ.ά. Πεζά: "Παρ' όλα αυτά", "Μικρά βήματα", "Το ημερολόγιο του καύσωνα", "Τολμηρές ιστορίες". Φιλοσοφία: "Ο δρόμος της επικοινωνίας", "Ο Έλληνας Βούδας", "Το απόλυτο και το τάβλι". Ποίηση: "Το βιβλίο των γάτων", "Ποιήματα 1950-1990". Τα τελευταία του βιβλία είναι αυτοβιογραφικά αφηγήματα. 'Έχει δημοσιεύσει μεταφράσεις ποιημάτων από αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, λατινικά κι έχει επίσης μεταφράσει τις "Φωνές του Μαρρακές" του Elias Canetti. Έχει μεταφραστεί μόνο σε γλώσσες που δεν γνωρίζει (ιταλικά, ισπανικά, βουλγαρικά, τουρκικά). Το 1962, άρχισε να εργάζεται στη διαφήμιση. Η εταιρία που ίδρυσε το 1965 ανέβηκε γρήγορα στις πρώτες θέσεις της ελληνικής αγοράς. Εκτός από τις επιτυχημένες εμπορικές διαφημίσεις, η εταιρία διακρίθηκε για τις κοινωφελείς πρωτοβουλίες της (π.χ. το σήμα "Δεν ξεχνώ" για την Κύπρο, ή τη Βιβλιοθήκη ΔΔ"). Το 1983 αποσύρθηκε από την επιχειρηματική δραστηριότητα για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το γράψιμο. Από το 1979 δημοσιογραφεί: επώνυμες στήλες στα περιοδικά "Επίκαιρα", "4Τροχοί", "Τέταρτο", "Φωτογράφος", "Status", "Odyssey", "RAM", και στις εφημερίδες "Το Βήμα", "Καθημερινή", "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", "Έθνος της Κυριακής", "Lifo". Ήταν ο πρώτος Έλληνας συγγραφέας που δημιούργησε τηλεοπτικές εκπομπές. Συντόνιζε παλαιότερα την εκπομπή "Μια ταινία - μια συζήτηση". Επανήλθε το 1987 με την εκπομπή "Διάλογοι", το 1991 με τις "Περιπέτειες Ιδεών" και το 1999 με τις "Μεγάλες Παρεξηγήσεις". Στο ραδιόφωνο ανήκε στην ιδρυτική ομάδα του "9.84 FM". Αργότερα είχε εκπομπές και στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Στο ενεργητικό του έχει δύο δημοσιογραφικά βραβεία και δέκα παραιτήσεις. Από το 1950 φωτογραφίζει. Έχει δημοσιεύσει δύο φωτογραφικά άλμπουμ, έχει κάνει τρεις εκθέσεις φωτογραφίας και έχει κρατήσει φωτογραφικές στήλες σε περιοδικά. Από παλιά ενδιαφερόταν για την τεχνολογία (αυτήν που αποκαλεί "προεκτατική") με ιδιαίτερη έμφαση σε αυτοκίνητα και υπολογιστές, με αποτέλεσμα, πολυετείς συνεργασίες με ειδικές στήλες σε περιοδικά αυτοκινήτου και πληροφορικής. Ήταν επίσης ο πρώτος Έλληνας συγγραφέας που απέκτησε δικό του τόπο στο Internet (www.ndimou.gr). Το 1997 το Δημοτικό Συμβούλιο της Ερμούπολης, πατρίδας της μητέρας του, τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη. Το 2000 τιμήθηκε με το μετάλλιο "Δημήτρης Μητρόπουλος".
