Βρετανικά στρατόπεδα Εβραίων προσφύγων στην Κύπρο (1946-1949)
Οι πληθυσμιακές μετακινήσεις και τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα δεν εγκαινιάστηκαν τον 20ό αιώνα. Ωστόσο, τον αιώνα αυτό η μεταπολεμική μετακίνηση εβραϊκών πληθυσμών για πρώτη φορά δεν είχε τον χαρακτήρα της ακούσιας διασποράς, αλλά της μεθοδευμένης πολιτικής κίνησης με στόχο ένα είδος επαναπατρισμού στην ιστορική κοιτίδα τους, την Παλαιστίνη. Με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, οι δυνάμεις της Βρετανίας που κηδεμονεύουν την Παλαιστίνη πολιορκούνται από κύματα χιλιάδων Εβραίων προσφύγων. Πρόκειται κυρίως για επιζώντες του Ολοκαυτώματος, οι οποίοι καταφτάνουν στην περιοχή που θεωρούν ιστορική κοιτίδα τους προσδοκώντας να ξαναρχίσουν τη ζωή τους σ’ αυτή με ασφάλεια. Αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τα πολιτικά αδιέξοδα που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει προπολεμικά, οι Βρετανοί τους μεταχειρίζονται ως παράνομους μετανάστες και τους εκτοπίζουν στο γειτονικό νησί της Κύπρου, τη στιγμή ακριβώς που το αλυτρωτικό κίνημα των Ελλήνων του νησιού αναζωπυρώνεται εκ νέου. Στην Κύπρο, οι Εβραίοι πρόσφυγες θα περιοριστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για δυόμισι περίπου χρόνια (Αύγουστος 1946 - Φεβρουάριος 1949), μέχρι που η ίδρυση και η εδραίωση του κράτους του Ισραήλ θα καταστήσει άνευ νοήματος την κράτησή τους και θα νομιμοποιήσει την είσοδό τους σ’ αυτό ως πολίτες του. Στηριγμένο σε δημοσιεύματα του ελληνοκυπριακού Τύπου της εποχής, το βιβλίο αποτυπώνει αυτήν ακριβώς τη στιγμή σύγκλισης της κυπριακής και της εβραϊκής ιστορίας η οποία άφησε και στους δύο λαούς μνήμες ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
Σαρρής Δημήτριος (Δημήτρης)
Ο Δημήτριος (Δημήτρης) Σαρρής Εκπαιδευτικός (ΠΕ79.01, ΠΕ80) και Επισκέπτης Καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Είναι Υπεύθυνος Εκπαιδευτικός του Εργαστηρίου Βιωματικής Εκπαίδευσης Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας, Επιστημονικός Υπεύθυνος της Ορεινής Ακαδημίας Ταϋγέτου και επιλεγμένο μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου Έρευνας και Καινοτομίας της Περιφέρειας Πελοποννήσου (2022).
Διετέλεσε υπεύθυνος και έχει διδάξει αντικείμενα Μουσικής, Πολιτισμού και Οικονομίας σε πανεπιστημιακά εργαστήρια σε όλη τη χώρα, όπως στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (πρώην ΑΤΕΙ Ηπείρου) και το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Είναι Υπεύθυνος στη συντονιστική επιτροπή του Εθνικού Επιστημονικού Δικτύου Εκπαίδευσης «Ήχος: Περιβάλλον, Άνθρωπος, Πολιτισμός» και του «International Network for Sound in Education», ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ακουστικής Οικολογίας και του Επιστημονικού Συλλόγου «Νέος Παιδαγωγός», τιμητικά ενεργό μέλος του Ελληνικού Συλλόγου Μουσικοκινητικής Αγωγής Carl Orff, και μέλος της Ελληνικής Ένωσης για τη Μουσική Εκπαίδευση. Για το επιστημονικό του έργο έχει τιμηθεί από επιστημονικές ενώσεις.
Έχει πολλές επιστημονικές δημοσιεύσεις κατόπιν κρίσεως σε περιοδικά, συνέδρια και πρακτικά, αρθρογραφεί στον τύπο, ενώ βιβλία του έχουν διδαχτεί σε ελληνικά πανεπιστήμια.
Το ερευνητικό και συγγραφικό του έργο αφορά κυρίως θέματα εκπαίδευσης, εκπαιδευτικής πολιτικής, μουσικής εκπαίδευσης, σπουδών ήχου και επιμόρφωσης ενηλίκων.
