Καταστροφολογία
Αυτό το βιβλίο επικεντρώνει στο πιο επιτακτικό ερώτημα. Στο πλαίσιο αυτό, διερευνούμε τους κινδύνους που εγκυμονεί για το περιβαλλοντικό κίνημα, την αριστερά και τη δεξιά αυτό που εμείς ονομάζουμε καταστροφολογία, και εξετάζουμε επίσης τη μακάβρια όψη της καθημερινής καταστροφής. Η καταστροφολογία θεωρεί ότι η κοινωνία οδηγείται στην κατάρρευση, είτε αυτή είναι οικονομική, οικολογική, κοινωνική ή πνευματική. Συχνά, αλλά όχι πάντοτε, αυτή η κατάρρευση θεωρείται ως μια μεγάλη εκκαθάριση, μέσα από την οποία θα γεννηθεί μια νέα κοινωνία. Οι καταστροφολόγοι έχουν μια τάση να πιστεύουν ότι μια συνεχώς εντεινόμενη ρητορική της καταστροφής θα αφυπνίσει τις μάζες από τον βαθύ τους λήθαργο, εκτός και αν επέλθει αυτομάτως η αποτυχία του συστήματος η οποία θα καταστήσει περιττούς τους λαϊκούς αγώνες. Στην αριστερά, η καταστροφολογία από τη μία εκφράζει την άποψη ότι όσο χειροτερεύει η κατάσταση τόσο καλύτερο θα είναι το μέλλον για τη ριζοσπαστική δράση, και από την άλλη ότι ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος των προβλημάτων που ο ίδιος δημιούργησε. Κάποιοι δεξιοί προσμένουν με λαχτάρα τα χειρότερα που έρχονται, με την ελπίδα ότι θα επέλθει μια θεϊκή παρέμβαση ή θα πάρουν το αίμα τους πίσω για κάθε στάλα κοινωνικών παροχών που δόθηκαν τον περασμένο αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι το σύμβολο της ακροδεξιάς είναι ο φοίνικας που αναδύεται με σφρίγος μέσα από τις στάχτες του. Αντιθέτως, το περιβαλλοντικό κίνημα περιμένει με τρόμο την επικείμενη καταστροφή, και δεν έχει και άδικο. Αλλά δεν έχει συλλάβει την ουσία της οικολογικής συμφοράς και του διαφεύγει το γεγονός ότι ο φόβος μάλλον δυσχεράνει, παρά βοηθά, την ανάσχεση της καταστροφής.
Περιεχόμενα:
Πρόλογος
Doug Henwood, "Η δυστοπία αξίζει στους αποτυχημένους"
Εισαγωγή
Sasha Lilley, "Η εσχατολογική πολιτική της κατάρρευσης και της αναγέννησης"
Πρώτο κεφάλαιο
Eddie Yuen, "Η πολιτική της αποτυχίας έχει αποτύχει: Το οικολογικό κίνημα και η καταστροφολογία"
Δεύτερο κεφάλαιο
Sasha Lilley, "Η επικράτηση του απόλυτου χάους: Η καταστροφολογία και η αριστερά"
Τρίτο κεφάλαιο
James Davis"Πόλεμος με το μέλλον: Η καταστροφολογία και η δεξιά"
Τέταρτο κεφάλαιο
David McNally, "Η γη των νεκροζώντανων: Ο καπιταλισμός και οι καταστροφές της καθημερινής ζωής"
| Τίτλος βιβλίου: | Καταστροφολογία |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Η εσχατολογική πολιτική της κατάρρευσης και της αναγέννησης |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Catastrophism: The Apocalyptic Politics of Collapse and Rebirth |
|---|
| Εκδότης: | Φάλαινα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Lilley, Sasha (Συγγραφέας)
McNally, David (Συγγραφέας)
Yen, Eddie (Συγγραφέας)
Davis, James (Συγγραφέας)
Henwood, Doug (Συγγραφέας)
Καραγεωργάκης Σταύρος (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9786188181106 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2015 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |
|---|
Δημητράκος, Δημήτριος
Ο Δημήτριος Δημητράκος γεννήθηκε στο χωριό Νόμια της Μάνης, το 1875 και πέθανε στην Αθήνα το 1966. Εκεί βρίσκεται το πατρικό του σπίτι και η ρίζα της οικογένειας. Ο Δημήτριος Δημητράκος ήταν για ένα διάστημα δάσκαλος και στη συνέχεια σιδηροδρομικός υπάλληλος. Ως υπάλληλος των σιδηροδρόμων είχε έρθει στην Αθήνα, προς το τέλος του 19ου αιώνα. Τότε θαύμασε τους πρώτους ηλεκτροφωτισμούς.Ως μαθητής έφευγε νύχτα από το χωριό για να φτάσει στην Αρεόπολη που ήταν το γυμνάσιο και, βέβαια, διάβαζε με το φως της λάμπας πετρελαίου ή με το φως της σελήνης. Είχε φιλοδοξία ν' ασχοληθεί με τα γράμματα.
Όταν έφυγε από τη Μάνη, με ελάχιστα χρήματα άνοιξε ένα μικρό βιβλιοπωλείο, το 1896, στο Λαύριο. Kι επειδή δεν είχε αρκετό αναγνωστικό κοινό, είχε βρει έναν δημοδιδάσκαλο και πήγαιναν τα βράδια και έκαναν νυχτερινά μαθήματα, ώστε να δημιουργηθεί η ζήτηση των βιβλίων. Λίγο αργότερα μετακομίζει στις παρυφές της τότε Αθήνας, στο λόφο του Φιλοπάππου, όπου εκεί έκτισε ένα σπίτι. Εκεί γεννήθηκαν τα παιδιά του και μαζί τους μεγάλωνε και ο εκδοτικός οίκος του Δημήτριου Δημητράκου. Στη συνέχεια το σπίτι στου Φιλοπάππου έγινε τυπογραφείο, όπου ο εγγονός του Δημήτρης Π. Δημητράκος, καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διατηρεί ένα μικρό γραφείο.
Ήταν άνθρωπος που εκτιμούσε την ποιότητα, δεν ήταν όμως άνθρωπος της τάξης. Kι έτσι, με την ακαταστασία που επικρατούσε χάθηκε όλο το αρχείο του εκδοτικού οίκου. Για πολλά χρόνια όλα τα διδακτικά βιβλία και όλα τα εποπτικά μέσα του σχολείου ήταν εκδόσεις "Δημητράκου".
Ο Δημήτριος Δημητράκος θεωρούσε ότι η απαρχή των δεινών για τον εκδοτικό οίκο ήταν όταν πέθανε ο Βενιζέλος.
