Μήπως είμαι βλάκας;
Ο βλάκας του τίτλου είναι ο Φίρλος. Ένα παιδί που διασκεδάζει ταλαιπωρώντας, εκφοβίζοντας, τρομοκρατώντας, βασανίζοντας τους άλλους. Αυτός είναι ο ήρωας του βιβλίου. Ο αφηγητής, με το κλασικό ανατρεπτικό ύφος του Σερέφα, περιγράφει σκηνές απείρου κάλλους, ενώ μια μύγα, πανταχού παρούσα σχολιάστρια, εν είδει αρχαίου χορού, κρίνει και καθοδηγεί τον αναγνώστη, κρατώντας σταθερά τον άξονα της ιστορίας μέσα σ’ όλα τα απίστευτα λογοπαίγνια και τις αναπάντεχες εξελίξεις της ιστορίας. Το μεγάλο επίτευγμα του βιβλίου είναι οτι ο Φίρλος δε μένει ξύλο απελέκητο: εξελίσσεται, κάνει τα βήματα τα δύσκολα, που θα τον βοηθήσουν να πατήσει πιο γερά στα πόδια του και να γλιτώσει (κι αυτός και οι γύρω του) από τις κακίες του.
| Τίτλος βιβλίου: | Μήπως είμαι βλάκας; |
|---|
| Εκδότης: | Μεταίχμιο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Σερέφας Σάκης (Συγγραφέας)
Παπαδοπούλου Σοφία (Εικονογράφος)
|
|---|
| ISBN: | 9789605667696 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2014 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Παιδικά - Εφηβικά |
|---|
Wilde, Oscar, 1854-1900
Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάερτυ Ουίλς Ουάιλντ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1854. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου, κι αμέσως έπειτα στην Οξφόρδη. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1881. Aργότερα, μετά το γάμο του με την Κόνστανς Λόυντ (1884), δημοσίευσε μια σειρά από παιδικά παραμύθια. "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη" είδε το φως της δημοσιότητας το 1891, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Ουάιλντ έμελλε να προέλθει από το θέατρο, με τη "Βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμηρ" (1892). Ακολούθησαν άλλα τρία θεατρικά έργα: "Μια γυναίκα χωρίς σημασία", "Ο ιδανικός σύζυγος" και "Η σημασία του να είσαι τίμιος", ενώ το τέταρτο, "Η Σαλώμη", απαγορεύτηκε στην Αγγλία και δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1893. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Από τη θητεία του στη φυλακή γεννήθηκαν τα δύο αριστουργήματά του, "Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" και το "De Profundis". Μετά την αποφυλάκισή του το 1897, εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, ως το θάνατό του το 1900.
