Το κάλεσμα της άγριας φύσης
Αμέριμνος ζούσε ο Μπακ, το μεγαλόσωμο λυκόσκυλο, σ' ένα κτήμα στην Καλιφόρνια, ως τη στιγμή που τον πήραν με τη βία από το αφεντικό του, για να τον μεταφέρουν στον αρκτικό Βορρά και να τον ζέψουν στο έλκηθρο. Εκεί θα γνωρίσει τον νόμο του ματσουκιού και του σκυλόδοντου, τον μόχθο του έλκηθρου, και σιγά σιγά θα ξυπνήσει μέσα του η πρωτόγονη ζωική δύναμη, εξασφαλίζοντας την επιβίωσή του. Και τότε η φωνή της ράτσας του, το κάλεσμα της άγριας φύσης, μυστηριακό, τυραννικό και προστακτικό, από τα βάθη του δάσους, θ' αρχίσει ν' ακούγεται πιο ελκυστικό παρά ποτέ. Ένα κάλεσμα που δεν μπορεί ούτε να το αγνοήσει ούτε να το αρνηθεί. Με το Κάλεσμα της άγριας φύσης, ο Τζακ Λόντον φτάνει στο αποκορύφωμα της περιγραφικής του δύναμης και της περίτεχνης πλοκής.
| Τίτλος βιβλίου: | Το κάλεσμα της άγριας φύσης |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | The Call of the Wild |
|---|
| Εκδότης: | Μεταίχμιο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | London, Jack, 1876-1916 (Συγγραφέας)
Δημητρίου, Γιώργος (Εικονογράφος)
|
|---|
| ISBN: | 9789605667542 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Κλασική Νεανική Λογοτεχνία | Σελίδες: | 184 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2014 | Διαστάσεις: | 20x13 |
|---|
| Σημείωση: | Έκδοση του πλήρους κειμένου σε σύγχρονη μετάφραση. |
|---|
| Κατηγορίες: | Παιδικά - Εφηβικά > Παιδική και Εφηβική Λογοτεχνία |
|---|
Tolstoj, Lev Nikolaevic, 1828-1910
Ο Λέων Τολστόι (1828-1910) είναι ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες, γνωστός στο ευρύ κοινό πρωτίστου για τα έργα του "Πόλεμος και Ειρήνη" και "Άννα Καρένινα", που συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα μυθιστορήματα όλων των εποχών. Η ζωή του Τολστόι χαρακτηρίστηκε από μεγάλες αντιθέσες, καθώς τα πρώτα άσωτα χρόνια της αριστοκρατίας τα διαδέχτηκε η ριζοσπαστική μεταστροφή του προς την άρνηση του πλούτου, τη φιλανθρωπία και προς έναν ιδιόμορφο ειρηνιστικό και χριστιανικό αναρχισμό, που έτυχε θαυμασμού από προσωπικότητες όπως ο Γκάντι και επισφραγίστηκε με τον αφορισμό της Ρωσικής Εκκλησίας. Η στροφή στην κοσμοθεωρία του άρχισε να συντελείται με την απογοήτευση που γεύτηκε πολεμώντας με τον ρώσικο στρατό σε διάφορα μέτωπα μέχρι το 1856, όταν και έγραφε τα πρώτα του έργα, αυτοβιογραφικά σε μεγάλο βαθμό. Ο πόλεμος γυμνός, χωρίς πατριωτικά πλουμίδια, σκιαγραφήθηκε στα "Διηγήματα της Σεβαστούπολης" (1855). Λίγο μετά ο Τολστόι αφοσιώθηκε στα κτήματα του, γράφοντας παράλληλα τους "Κοζάκους" (1863) και τον "Πολικούσκα" (1863), έκφραση της γοητείας που του ασκούσε ο χωριάτικος τρόπος ζωής και συνάμα της αποστροφής του για την αριστοκρατική τάξη πραγμάτων, της οποίας ο καθωσπρεπισμός στηλιτεύτηκε στην "Άννα Καρένινα" (1875-77). Στον "Πόλεμο και Ειρήνη" (1865-69), έργο που βασίστηκε σε ιστορικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα όπως τα επεξεργάστηκε η πολιτική σκέψη του Τολστόι, επιχειρήθηκε η ανατροπή της ιστορικής μυθοπλασίας, η αποκαθήλωση των ηγετικών μορφών και η ανάδειξη του ρόλου των απλών στρατιωτών. Στα τελευταία έργα του, όπως είναι "Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς"" (1886), "Η σονάτα του Κρόιτσερ" (1887-9), "Ο Διάβολος" (1889-90) και η "Ανάσταση" (1899), ο Τολστόι ανέλυσε πτυχές της γνήσιας χριστιανικής αρετής σε αντιδιαστολή με τον τυπικισμό, μια αρετή που εφάρμοσε ζώντας ασκητικά, παρά τις σοβαρές αντιρρήσεις της γυναίκας του και την αποστασιοποίηση του από το οργανωμένο κράτος και την επίσημη Εκκλησία. Πλήθη όμως ολόκληρα τον θεωρούσαν πρότυπο και προσπαθούσαν να τον γνωρίσουν από κοντά, στη δύση πλέον της ζωής του.
