Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ
Στις 5 Οκτωβρίου 1873 δημοσιεύεται στην εφημερίδα "Εφημερίς" των Αθηνών η ιστορία ενός άπορου 17χρονου κοριτσιού από τον Πειραιά που μεταμφιέζεται σε αγόρι για να βρει στην Αθήνα εργασία και κατοικία. Είναι η πρώτη αφήγηση σε ελληνική εφημερίδα, η πρώτη "ιστορία με ανθρώπινο ενδιαφέρον" ("human interest story"), όπως την ονομάζουν οι Αμερικανοί, "fait divers", όπως την ονομάζουν οι Γάλλοι, ένα είδος με το οποίο ο Τύπος στρέφεται προς το πραγματικό και αναπαριστά ή εξιστορεί την καθημερινότητα. Το αστυνομικό δελτίο, τα δικαστικά πρακτικά, το κοινωνικό περιθώριο και η εργατική τάξη, οι πόλεμοι είναι οι προνομιακοί χώροι απ' όπου η δημοσιογραφική αφήγηση αντλεί τα θέματά της. Ένα διπλό έγκλημα στα Βίλια, που εκδικάζεται με διερμηνέα γιατί δράστες και μάρτυρες ομιλούν μόνο αλβανικά, ένας φόνος στα Τρίκαλα με δράστη ηγούμενο τοπικής μονής για λαθρεμπόριο τσιγαρόχαρτου, οι συνθήκες διαβίωσης των εργατών στο Λαύριο, τα αιματηρά επεισόδια μεταξύ φοιτητών και αστυνομίας στα Προπύλαια, ο θάνατος του γιου τού στρατηγού Καλάρη στους Βαλκανικούς Πολέμους, η άφιξη των Ελλήνων αιχμαλώτων στρατιωτών από τη Μικρά Ασία σε μια ερημική ακτή του Πειραιά, το μυστηριώδες έγκλημα του Κηφισού (η δολοφονία Αθανασόπουλου) -η διασημότερη ίσως δημοσιογραφική αφήγηση στον ελληνικό Τύπο-, η απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1933, όπου για πρώτη φορά ακολουθούνται οι αφηγηματικοί κανόνες των κινηματογραφικών σεκάνς, το κοινωνικό περιθώριο της Αθήνας και οι πόρνες των Βούρλων, όπου για πρώτη φορά στις ελληνικές εφημερίδες έχουμε απόκρυψη ταυτότητας από την πλευρά του ρεπόρτερ, είναι μερικές από τις αφηγήσεις που χρησιμοποιούνται ως παραδείγματα για να παρουσιαστεί αυτό το είδος στον ελληνικό Τύπο.
Η "Εφημερίς" είναι η πρώτη ημερήσια εφημερίδα που εκδίδεται στην Ελλάδα και ανήκει στον τύπο της ανεξάρτητης εφημερίδας μεγάλου κοινού, με την οποία ανοίγει ο ελληνικός αιώνας των εφημερίδων. Ακολούθησαν πολλοί τίτλοι, που έφεραν στο όλο και αυξανόμενο αναγνωστικό κοινό την ποιητική της καθημερινότητας. Στο βιβλίο, εκτός από τις αφηγήσεις, παρουσιάζονται και οι φορείς της αφήγησης, οι εφημερίδες, η οργάνωσή τους, η διανομή τους, τα τιράζ τους, η ανταπόκρισή τους στην τεχνολογία, το άνοιγμά τους στον έξω κόσμο. Παρουσιάζονται βεβαίως και οι αφηγητές, οι δημοσιογράφοι ή οι ρεπόρτερ, η επαγγελματοποίησή τους, η εμφάνισή τους στις στατιστικές, αλλά και η διαρκής κίνησή τους από τη δημοσιογραφία στη λογοτεχνία, και αντίστροφα.
Το "Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ - Η αφήγηση στις ελληνικές εφημερίδες, 19ος-20ός αιώνας" είναι η πρώτη έρευνα στην οποία ο ελληνικός Τύπος δεν αντιμετωπίζεται ως κεφάλαιο της πολιτικής ιστορίας αλλά ως αυτόνομο αφηγηματικό πεδίο, με τους δικούς του κανόνες σε σχέση με τη λειτουργία του βλέμματος του ρεπόρτερ, της μαρτυρίας, του πρώτου προσώπου, της τεκμηρίωσης του γεγονότος, της υπογραφής. Καθώς η εφημερίδα ως μέσο και ως μορφή αρχείου έχει χάσει σήμερα την κυριαρχία της, μπορούμε να πούμε ότι το βιβλίο αυτό ανήκει σ' έναν ιδιαίτερο χώρο της επιστήμης της Ιστορίας, που ονομάζεται Αρχαιολογία των Μέσων.
Τίτλος βιβλίου: | Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Η αφήγηση στις ελληνικές εφημερίδες, 19ος-2ός αιώνας |
---|
Εκδότης: | Πόλις |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Μπακουνάκης Νίκος Α. (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789604354443 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Historia | Σελίδες: | 471 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2014 | | |
---|
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > MME |

Τσώλης Γιάννης Κ.
Ο Γιάννης Κ. Τσώλης γεννήθηκε στο Νεοχώρι της Άρτας το 1946. Τελείωσε το Β΄ ΚΛΑΣΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ Άρτας. Εργάστηκε στην Αστυνοµία Πόλεων και µετά την ενοποίησή της µε την Ελληνική Χωροφυλακή υπηρέτησε στο νέο Σώµα της Ελληνικής Αστυνοµίας, απ’ όπου αποστρατεύτηκε το 1991. Κατέχει δίπλωµα Βυζαντινής Μουσικής. Ασχολήθηκε µε τη λογοτεχνία και ιδιαίτερα µε την ποίηση.
Το 2004 κυκλοφόρησε το πρώτο ποιητικό έργο του µε τίτλο «Ποιητική (Περι)συλλογή», το 2006 το δεύτερο µε τίτλο «Η άλλη φωνή µου» (Από τον µυστικό διάλογο της ψυχής µου), το 2008 το τρίτο µε τίτλο «Ποιητικά µελωδήµατα» (Με τη φωνή της ψυχής µου), το 2009 το τέταρτο µε τίτλο «Παλµοί καρδιάς» και το 2011 το πέµπτο µε τίτλο «Κεραυνοί απ’ τον ουρανό της ψυχής µου».
Το 2014 το μυθιστόρημα «Οι Άρτιοι… στους Αγώνες, στην Πατρίδα, στην Αγάπη», εκδόσεις Αγγελάκη, το 2016 το μυθιστόρημα «…Και η καμπάνα συνέχισε πένθιμα» και το 2019 το μυθιστόρημα «Το μοιραίο μαντήλι», επίσης από τις εκδόσεις Αγγελάκη. Είναι ένας από τους δέκα συγγραφείς του συλλογικού και συλλεκτικού έργου «Χειμωνιάτικες βραδιές στο τζάκι» των εκδόσεων Apiros Hora. Ποιήματά του και πεζογραφήματα έχουν δημοσιευθεί σε τοπικές αθηναϊκές εφημερίδες, σε λογοτεχνικά φιλολογικά περιοδικά και στη Νέα Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ. Ποιήματά του μετέφρασε στην αγγλική γλώσσα ο Αντώνης Ζαλώνης και η Panagiota Christopoulou Zaloni συμπεριέλαβε αρκετά ποιήματά του στο έργο της με τίτλο “Mes amis”, των εκδόσεων Βεργίνα.
Ο Γιάννης Κ. Τσώλης είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων. Ήταν μέλος και αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών τη χρονική περίοδο 2010-2012. Μέλος και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κρίσης Νέων Μελών της ως άνω Λογοτεχνικής Εταιρίας της περιόδου 2016-2018, 2018-2020.
Για το έργο του γράφτηκαν πολλές ευνοϊκές κριτικές σε εφημερίδες και περιοδικά από προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών. Έργα του βραβεύτηκαν από λογοτεχνικά σωματεία, συλλόγους και περιοδικά. Έχει λάβει Α΄ βραβείο διηγήματος και Α΄ βραβείο ποίησης. Η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών στις 13-12-2019 βράβευσε με το Α΄ βραβείο μυθιστορήματος το μυθιστόρημά του «Το μοιραίο μαντήλι» των εκδόσεων Αγγελάκη.
(Πηγή: "Εκδόσεις Αγγελάκη", 2022)