Θεός και ιστορία
Ο 13ος αιώνας είναι σημαντικός για την Ορθοδοξία και τη συνολική Βυζαντινή Ιστορία, αφού παρουσιάζει τα ψήγματα της ανόρθωσης ανάμεσα στην άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Λατίνους και την ανακατάληψή της από τον πυρήνα αντίστασης της αυτοκρατορίας της Νίκαιας και την συνεπακόλουθη ανάταση των χρόνων των Παλαιολόγων, τις προσπάθειες για προσέγγιση των Εκκλησιών, τις ουσιαστικές συζητήσεις για τα βασικά δόγματα της Ορθοδοξίας και την προετοιμασία εμφάνισης της κίνησης των Ησυχαστών. Η καταγραφή της περιόδου από τους Νικήτα Χωνιάτη, Γεώργιο Ακροπολίτη, Γεώργιο Παχυμέρη και Νικηφόρο Γρηγορά και η ταυτόχρονη εξέταση της ιστορικής τους αφήγησης μας δίνει τη δυνατότητα να διερευνήσουμε κατά πόσο η ιστορική τους γραφίδα διαπνέεται ή όχι από το μυστήριο της Θείας Οικονομίας. Αυτή η συνεξέταση και υπό αυτό το πρίσμα του συγκεκριμένου έργου του κάθε ιστορικού αποτελεί το νέο στοιχείο που προσκομίζει το βιβλίο.
| Τίτλος βιβλίου: | Θεός και ιστορία |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Στους ιστορικούς Νικήτα Χωνιάτη, Γεώργιο Ακροπολίτη, Γεώργιο Παχυμέρη, Νικηφόρο Γρηγορά |
|---|
| Εκδότης: | Ostracon Publishing p.c. |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Αγγελάκης, Κ. Ι. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786188119734 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Collecta Academica | Σελίδες: | 392 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Απρίλιος 2014 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ρωμαική, Βυζαντινή και Οθωμανική Αυτοκρατορία
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Θρησκεία |
|---|
Rilke, Rainer Maria, 1875-1926
Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λίντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το "Ωρολόγιον" (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα "Νέα Ποιήματα" (1907- 1908) και τις "Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε" (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις "Ελεγείες του Ντουίνο" (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα "Σονέτα στον Ορφέα" (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του.
