Μουσείο και μουσειακή έκθεση
Το μουσείο είναι για τις σημερινές κοινωνίες ένας κεντρικός θεσμός τόσο παραγωγής ιδεολογίας και κοινωνικής συνοχής όσο και παιδείας και αναψυχής. Είναι προνομιακός τόπος άσκησης δημιουργικότητας στη νοηματική σύλληψη των φαινομένων πολιτισμού και στη μέσω των αισθήσεων επικοινωνία τους με το κοινό.
Μια μουσειακή έκθεση -και ένα μουσείο γενικότερα- είναι ένα συνολικό και συλλογικό προϊόν, του οποίου οι επιμέρους συνιστώσες ενδέχεται να είναι μεν λογικώς διακριτές, είναι όμως πρακτικώς αξεδιάλυτες, δηλαδή δύσκολα μπορούν να λειτουργήσουν χωριστά ή να παρατηρηθούν και να επισημανθούν μεμονωμένα.
Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όλους όσοι εμπλέκονται στη δημιουργία μιας μουσειακής έκθεσης. Έχει τον χαρακτήρα εγχειριδίου και διαρθρώνεται σε τρία μέρη:
Το 1ο Μέρος αφιερώνεται στη θεωρία: Τι είναι θεωρία, τι είναι μουσειολογία και τι μπορεί να συνιστά τη θεωρία ή, καλύτερα, τις θεωρίες της μουσειολογίας.
Το 2ο Μέρος ασχολείται με την πρακτική της δημιουργίας μουσειακών εκθέσεων, με την ευρύτατη έννοια του όρου. Το κέντρο βάρους βρίσκεται στην πλευρά του χωρικού ή υλικού μουσειολογικού σχεδιασμού, δηλαδή της υλικής υπόστασης της μουσειακής έκθεσης. Βέβαια, από τη φύση του αντικειμένου, η ακριβής περιγραφή και προδιαγραφή αυτής της πλευράς δεν είναι δυνατή χωρίς και την παράλληλη συνεκτίμηση της άλλης, του νοηματικού ή άυλου μουσειολογικού σχεδιασμού, δηλαδή του άυλου αντικειμένου της έκθεσης. Έτσι, ενώ περιγράφεται η διαδικασία του εκθεσιακού σχεδια-
σμού στο σύνολό της, η ανάλυση και η εμβάθυνση επικεντρώνονται στον χωρικό ή υλικό μουσειολογικό σχεδιασμό.
Το 3ο Μέρος θίγει το ζήτημα της αξιολόγησης των προϊόντων του συνολικού μουσειολογικού σχεδιασμού, νοηματικού και χωρικού, και αναγκαστικά της αξιολόγησης του "μουσείου", ως συνολικού φαινομένου.
Στα τρία Παραρτήματα, που ακολουθούν, παρατίθενται κάθε είδους παραδείγματα και υποδείγματα, χρήσιμα τόσο για την κατανόηση του επιχειρήματος όσο και για την άσκηση της συνολικής εκθεσιακής πρακτικής.
Τέλος, στο Γλωσσάρι συγκεντρώνεται η ορολογία που χρησιμοποιείται στο βιβλίο και συσχετίζεται με την αντίστοιχη αγγλόφωνη.
Τίτλος βιβλίου: | Μουσείο και μουσειακή έκθεση |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Θεωρία και πρακτική |
---|
Εκδότης: | Εντευκτήριο |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Τζώνος Πάνος (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789607568342 | | |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Αύγουστος 2014 | Διαστάσεις: | 28x21 |
---|
Κατηγορίες: | Ιστορία |

Λιγνάδης, Τάσος, 1926-1989
Τάσος Λιγνάδης (1926 -1989). Ο Τάσος Λιγνάδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια των εφηβικών του χρόνων βίωσε τη γερμανική κατοχή ως μέλος της Αντιστασιακής Οργάνωσης ΕΣΑΣ και παράλληλα δραστηριοποιήθηκε στον παράνομο Τύπο ως αρθρογράφος στα περιοδικά Μαθητικά Γράμματα και Νεανική Φωνή. Με την Απελευθέρωση γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου πήρε μέρος στο φοιτητικό κίνημα ως ιδρυτικό μέλος της ΔΕΣΠΑ (Διοικούσα Επιτροπή Συλλόγου Πανεπιστημίου) και πρόεδρος της ΠΕΚΕ (Πανσπουδαστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα) και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1970 με τίτλο της διατριβής του Το πρώτο Δάνειον της Ανεξαρτησίας. Το 1955 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Μωραΐτη και το 1963 εκλέχτηκε λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών στη Φιλοσοφική Σχολή, θέση από την οποία παραιτήθηκε με την επιβολή της Απριλιανής Δικτατορίας. Εργάστηκε επίσης στη Σχολή Αηδονοπούλου, στο Pierce College , και στο Λύκειο του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Σχολή Μωραΐτη οργάνωσε θεατρικές παραστάσεις, ενώ την περίοδο της Μεταπολίτευσης διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, θέση που κράτησε ως το 1980. Στο Εθνικό Θέατρο εργάστηκε επίσης ως καθηγητής στη δραματική σχολή. Από το 1977 εργάστηκε στην ΕΡΤ ως σύμβουλος προγράμματος με αρμοδιότητες στο χώρο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, διέκοψε ωστόσο τη συνεργασία του, λόγω ιδεολογικών διαφωνιών. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1955 από τις σελίδες του περιοδικού της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού Νέον Αθήναιον, όπου δημοσίευσε πολλές μελέτες ως το 1963. Συνεργάστηκε επίσης με περιοδικά και εφημερίδες όπως τα : Ελληνικά Χρονικά του Λουκή Ακρίτα (1952-1954), Νέα Πορεία (Θεσσαλονίκης), Λόγος (1947), Χρονικό (1972), Νέα Εστία, Επίκαιρα, Νίκη, Εσπερινή, Μεσημβρινή, Η Καθημερινή. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάσου Λιγνάδη βλ. Αργυρίου Αλεξ., "Λιγνάδης Τάσος", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986 και Σταμέλος Δημήτρης, "Λιγνάδης Τάσος", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 9. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).