Του ουρανού τα παραμύθια
Όταν ένα παιδί στην αρχαία Ελλάδα κοιτούσε τον ουρανό, έμενε έκθαμβο με τη μεγαλοπρέπεια της νύχτας και γοητευόταν από το μυστήριο που έκρυβε η λάμψη των αστεριών.
Δεν είναι παράδοξο λοιπόν που οι πλανήτες και τα σχήματα των άστρων συνδέθηκαν με την ελληνική μυθολογία. Κι έγιναν ιστορίες με δράκους, θεούς και ήρωες που προσκαλούν τον αναγνώστη σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στον έναστρο ουρανό, με οδηγό την ανυπέρβλητη ομορφιά των παραμυθιών.
Δεν υπάρχει επομένως καλύτερος τρόπος για τα σημερινά ελληνόπουλα να μάθουν τα μυστικά που κρύβει στα σπλάχνα της η πεντακάθαρη νύχτα τής Ελλάδας. Είναι καιρός λοιπόν να γνωρίσουν πώς ο Ωρίωνας μεταμορφώθηκε σε αστερισμό, πώς γλίτωσε ο Περσέας την Ανδρομέδα από τα νύχια τού φοβερού Δράκοντα, πώς η Ήρα μεταμόρφωσε την Καλλιστώ σε άγρια Αρκούδα...
Κι ακόμα, πώς σχηματίστηκε ο Γαλαξίας μας, τι είναι ένας ερυθρός γίγαντας, πώς δημιουργήθηκε μια μαύρη τρύπα...
Μαγευτικό το ταξίδι στην καρδιά τού έναστρου ουρανού. Κι ακόμη πιο μαγευτικά τα παραμύθια του...
| Τίτλος βιβλίου: | Του ουρανού τα παραμύθια |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Γνωρίζοντας τα αστέρια και το σύμπαν |
|---|
| Εκδότης: | Ζήτη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Τσουκάπας, Δημόκριτος (Συγγραφέας)
Πολυχρονόπουλος, Νίκος (Εικονογράφος)
|
|---|
| ISBN: | 9789604564064 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2013 | Διαστάσεις: | 30x24 |
|---|
| Κατηγορίες: | Παιδικά - Εφηβικά |
|---|
Turgenev, Ivan Sergeevic, 1818-1883
Ο Ιβάν Σεργκέγεβιτς Τουργκένιεφ (1818-1883) είναι ένας από τους σημαντικούς Ρώσους πεζογράφους και θεατρικούς συγγραφείς του 19ου αιώνα. Αρχικά ασχολήθηκε με την ποίηση, γρήγορα όμως στράφηκε στην πεζογραφία και τη δραματουργία. Αν και γεννήθηκε σε πλούσια αριστοκρατική οικογένεια, η οποία είχε πολλούς δουλοπάροικους στην ιδιοκτησίας της, αγωνίσθηκε σθεναρά για την κατάργηση της δουλοπαροικίας. Το 1833 άρχισε να σπουδάζει φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και από το 1838 συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία το 1841, εργάστηκε στο υπουργείο Εσωτερικών αλλά, σύντομα, αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη συγγραφή. Η λογοκρισία δεν επέτρεψε να ανέβουν όλα τα θεατρικά του έργα επί σκηνής, μερικά από τα οποία σήμερα θεωρούνται ορόσημα στην ιστορία του ρωσικού θεάτρου. Η γνωριμία του με την τραγουδίστρια της όπερας Παυλίνα Βιαρντό, η οποία ήταν και ο μεγάλος αλλά ανεκπλήρωτος έρωτας της ζωής του, τον παρακίνησε να ταξιδεύει συχνά στην Ευρώπη προκειμένου να βρίσκεται κοντά της. Δεδομένης της αντίδρασης που συναντούσε από τη ρωσική κοινωνία η άποψη για τον εξευρωπαϊσμό της Ρωσίας -άποψη την οποία υποστήριζε σθεναρά ο Τουργκένιεφ-, η αρνητική κριτική στο μυθιστόρημα του "Πατέρες και παιδιά" (1863) στάθηκε η αφορμή για να εγκαταλείψει τη χώρα οριστικά· αρχικά, εγκαταστάθηκε στο Μπάντεν-Μπάντεν της Γερμανίας, ενώ σύντομα μετακόμισε στο Λονδίνο και, τελικά, το 1871 έγινε μόνιμος κάτοικος του Παρισιού. Εκεί γνώρισε επιτέλους την αναγνώριση, εξελέγη μάλιστα αντιπρόεδρος του Διεθνούς Λογοτεχνικού Συνεδρίου το 1878, ενώ το επόμενο έτος τού απονεμήθηκε τιμητικός τίτλος από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ακόμη και η Ρωσία του επεφύλασσε θερμότατη υποδοχή όποτε την επισκεπτόταν. Έργα του: "Ανοιξιάτικοι χείμαρροι", "Μουμού" (1854), "Άσία" (1858), "Η πρώτη αγάπη" (1860), "Ο βασιλιάς Ληρ στη στέπα" (1870) "Ρούντιν" (1856), "Η φωλιά των ευγενών" (1859), "Την παραμονή" (1860), "Πατέρες και παιδιά" (1862), "Ο καπνός" (1867), "Απάτητη γη" (1876).
Θεατρικά: "Ένας μήνας στην εξοχή" (1855).
