Το μπεστ σέλερ του μίσους
Ποιο είναι το δημοφιλέστερο βιβλίο των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα; Αντίθετα από ό,τι θα περίμενε κανείς, θριαμβευτής αναδεικνύεται ένα ταπεινό κακογραμμένο βιβλιαράκι, το οποίο στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου θεωρείται βεβαιωμένο πλαστογράφημα και κυκλοφορεί μόνο ως πρόχειρη μπροσούρα λαθρόβιων εκδοτικών οίκων ή αναπαράγεται μέσω του διαδικτύου.
Ο λόγος για τα "Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών", το αγαπημένο βιβλίο του Χίτλερ, ευαγγέλιο του αντισημιτισμού επί έναν αιώνα και μοντέλο κάθε σύγχρονης θεωρίας συνωμοσίας.
H μελέτη της εκδοτικής διαδρομής των Πρωτοκόλλων στη χώρα μας έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Το βιβλίο αυτό όχι μόνο σημαδεύει την άνθηση και τις καμπές του αντισημιτικού ρεύματος στην Ελλάδα, αλλά λειτουργεί σήμερα ως σημείο σύγκλισης διαφορετικών ιδεολογικών ρευμάτων και χρησιμοποιείται ως κώδικας επικοινωνίας μεταξύ τάσεων της σύγχρονης Ακροδεξιάς, ομάδων του αντιιμπεριαλιστικού εθνικισμού της πατριωτικής Αριστεράς και πιστών των συνωμοτικών θεωριών που διαχέονται από το διαδίκτυο και την τηλεόραση.
Η θεωρία της παγκόσμιας συνωμοσίας είναι και μια εύκολη απάντηση στη σημερινή πολιτική και οικονομική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα. Ένα από τα πρώτα πανό που στήθηκαν μπροστά στην ελληνική Βουλή από το 'Κίνημα των αγανακτισμένων' τον Ιούνιο του 2011 έφερε το σύνθημα: "Όχι στην παγκόσμια διακυβέρνηση". Δεν είναι γνωστό ποιος το έγραψε ούτε τι ακριβώς είχε ο ίδιος στο μυαλό του μ’ αυτή τη φράση. Αλλά είναι γεγονός ότι το σύνθημα αυτό πέρασε από όλες τις "διαδικασίες της πλατείας", ενώ άντεξε και τις βίαιες συγκρούσεις που προκάλεσε η αστυνομία τις μέρες που επιχειρούσε να τρομοκρατήσει και να διώξει τους συγκεντρωμένους από την πλατεία Συντάγματος. Αυτή η πεποίθηση, ότι το έθνος οφείλει σύσσωμο να αντισταθεί στην επιβουλή της "παγκόσμιας διακυβέρνησης", είναι κοινός τόπος για το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού φάσματος. Τα "Πρωτόκολλα" είναι η βίβλος αυτής της πεποίθησης.
| Τίτλος βιβλίου: | Το μπεστ σέλερ του μίσους |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013 |
|---|
| Εκδότης: | Πόλις |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ψαρράς, Δημήτρης, 1953- (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789604354269 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2013 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου |
|---|
Τσαρούχης, Γιάννης, 1910-1989
Ο Γιάννης Τσαρούχης (Πειραιάς 1910 - Αθήνα 1989) ήταν ζωγράφος. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1929 - 1935). Παράλληλα μαθήτευσε κοντά στον Φ. Κόντογλου (1931 - 1934), ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή ζωγραφική, ενώ μελέτησε την λαϊκή αρχιτεκτονική και ενδυμασία. Μαζί με τους Πικιώνη, Κόντογλου και Αγγ. Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της τέχνης.
Στα 1935 - 1936 αφού πρώτα επισκέφτηκε τη Κωνσταντινούπολη μετά ταξίδεψε στο Παρίσι και στην Ιταλία. Ήρθε σε επαφή με δημιουργίες της Αναγέννησης & του Εμπρεσιονισμού. Ανακάλυψε το έργο του Θεόφιλου και γνώρισε καλλιτέχνες όπως ο Ματίς και ο Τζακομέτι κ.ά.
Το '38, δυό χρόνια μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο κατάστημα Αλεξοπούλου της οδού Νίκης/Αθήνα.
Το '40 επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε στο Μηχανικό. Το '47 πραγματοποίησε 2 ατομικές εκθέσεις με υδατογραφίες και θεατρικά προσχέδια. Το ΄51 εξέθεσε στο Παρίσι και στο Λονδίνο και το '53 υπέγραψε συμβόλαιο με τη γκαλερί Ιόλας της Ν. Υόρκης. Το ΄56 υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο Γκούγκενχαϊμ και το '58 πήρε μέρος στη Μπιενάλε της Βενετίας. Το '67 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι.
Το '82 άνοιξε το Μουσείο Γ. Τσαρούχη στο Μαρούσι στο σπίτι του καλλιτέχνη, που ο ίδιος μετέτρεψε σε Μουσείο παραχωρώντας την προσωπική συλλογή των έργων του. Παράλληλα λειτουργεί το Ίδρυμα Τσαρούχη με σκοπό τη διάδοση του έργου του ζωγράφου
Συνεργάστηκε με την Ντάλας Σίβικ Όπερα του Τέξας, τη Σκάλα του Μιλάνου, το Κόβεντ Γκάρντεν, το Εθνικό Λαϊκό Θέατρο της Γαλλίας, το Τεάτρο Ολύμπικο της Βιτσέντζα.
Το ΄77 ανέβασε ο ίδιος τις Τρωάδες του Ευριπίδη σε δική του νεοελληνική απόδοση με δική του διδασκαλία & σκηνογραφία.
Ασχολήθηκε επίσης με την εικονογράφηση βιβλίων, την μετάφραση και συγγραφή βιβλίων για την τέχνη. Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε μετά από πολύχρονη παραμονή στο Παρίσι το ΄80, όπου και πέθανε το ΄89.
Ο Γιάννης Τσαρούχης υπήρξε ίσως ο πλέον διακεκριμένος εκπρόσωπος της εικαστικής γενιάς του ΄30, που προσπάθησε ιδιαίτερα να συγκεράσει τις επιταγές της "ελληνικότητας" με το ιδίωμα του "μοντερνισμού". Ως ζωγράφος των παθών του σώματος ναρκοθέτησε την μικροαστική αισθητική της δεκαετίας του ΄50. Αργότερα στράφηκε σε μια ζωγραφική πιο δυτικότροπη. Ο ίδιος πέραν του εικαστικού του έργου θα μείνει στην ιστορία ως ο κορυφαίος έλληνας σκηνογράφος.
Η διαφορά πάντως του Τσαρούχη και του διεθνισμού της γενιάς του ΄60 έγκειται κυρίως στο ότι αυτός ενεργούσε ως κληρονόμος ενός πολιτισμού εν ισχύ ενώ οι άλλοι ακολουθούσαν ένα πολιτιστικό σχήμα, που δεν είχε ακόμη μορφοποιηθεί.
Υλικά της δουλειάς του ήταν η λιτή χρωματική κλίμακα του Πολύγνωτου και η αυστηρά κομψή γραμμή της βυζαντινής εικόνας. Αποτέλεσμα αυτών ήταν να αναβιώσει μέσα από τα έργα του χαριέσσα η παράδοση, αλλά και να εκφράζεται ένα ισχυρό πλαστικό ένστικτο. Διαμόρφωσε με το ευρύ φάσμα των καλλιτεχνικών του δραστηριοτήτων την αισθητική των Νεοελλήνων μεταπολεμικά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.
(Πηγή: Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος - Λαρούς - Μπριτάνικα )
