Νάρκισσος ή Ο εραστής του ευατού του
Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι ο Βαλέριος: είναι ο "Νάρκισσος, ή ο εραστής του εαυτού του". Ο ναρκισσισμός που τον διακατέχει χρήζει θεραπείας, σύμφωνα πάντα με τη γνώμη των ανθρώπων που τον περιτριγυρίζουν. Για τον ίδιο όμως είναι ό,τι πιο φυσικό και συνάμα ωραίο μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Όταν θα αντικρίσει ένα πορτρέτο στην τουαλέτα του, θα τον κυριεύσει ένας ανυπέρβλητος και αθεράπευτος θαυμασμός για το πρόσωπο που απεικονίζεται σε αυτό. Την ίδια στιγμή θα ερωτευτεί τη γυναικεία μορφή του πορτρέτου και θα αρχίσει να παραφέρεται.
Ο ερωτευμένος Βαλέριος θα αρχίσει να αναζητά το πρόσωπο του πορτρέτου σε όλο το Παρίσι, με τη βοήθεια του μέθυσου υπηρέτη Φροντίν. Δε γνωρίζει όμως, πως η επινόηση της ιστορίας με το πορτρέτο, είναι ένα αστείο που σκάρωσε η αδελφή του Λουσίντα με τη βοήθεια της υπηρέτριάς της Μάρθας και την απρόθυμη συμμετοχή της εκλεκτής της καρδιάς του Αγγελικής. Δε γνωρίζει συνάμα, πως το πρόσωπο που έχει ερωτευτεί, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου γυναικείο: διότι στο παραλλαγμένο αυτό πορτρέτο δεν απεικονίζεται, παρά μονάχα ο ίδιος...
| Τίτλος βιβλίου: | Νάρκισσος ή Ο εραστής του ευατού του |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Narcisse |
|---|
| Εκδότης: | Ιδιωτική Έκδοση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Rousseau, Jean - Jacques, 1712-1778 (Συγγραφέας)
Έξαρχος, Γιάννης (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789609317122 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2009 | Διαστάσεις: | 21x15 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Θέατρο |
|---|
Πλωρίτης, Μάριος, 1919-2006
Συγγραφέας, κριτικός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης, επιφανής μορφή του μεταπολεμικού θεάτρου, ο Μάριος Πλωρίτης που το πραγματικό του όνομα ήταν Μάριος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1919 στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες, αλλά στη συνέχεια αφοσιώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά στα γράμματα και στο θέατρο. Η παρουσία του στην πνευματική ζωή χρονολογείται από τα χρόνια της Κατοχής οπότε, νεαρός ακόμα, συμμετείχε στην ομάδα του Καρόλου Κουν που ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης (1942). Την ίδια εποχή δημοσίευσε και την πρώτη του μετάφραση έργου του Πιραντέλλο "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε" και δυο χρόνια αργότερα συνέβαλε στη δημιουργία του εκδοτικού οίκου "Ίκαρος". Έκτοτε μετέφρασε πάμπολλα έργα γνωστών συγγραφέων (Μπέρναρ Σω, Ίψεν, Ανουίγ, Μπρεχτ, Πίντερ, Στρίντμπεργκ κ.ά.) και συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά. Παράλληλα ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα ως σκηνοθέτης. Το 1950 παντρεύτηκε την Έλλη Λαμπέτη, με την οποία χώρισαν το 1953. Εκτός από την συγγραφική-καλλιτεχνική δράση του, ο Πλωρίτης επέδειξε ενδιαφέρον και για τα πολιτικά δρώμενα και με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα άσκησε σφοδρή κριτική στις επιλογές των κυβερνήσεων του συντηρητικού χώρου, ιδίως μετά τα "Ιουλιανά" του 1965. Κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος 1967-1974 διέμεινε στο Παρίσι, όπου ανέπτυξε πλούσια αντιδικτατορική δραστηριότητα. Μετά τη μεταπολίτευση αφοσιώθηκε κυρίως στα πνευματικά του ενδιαφέροντα, ενδιαφερόμενος πάντα για τα διαδραματιζόμενα στην πολιτική και εθνική ζωή. Ο Μάριος Πλωρίτης πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 2006.
