Η κοινοτική πολιτική περιβάλλοντος και η επίδρασή της στην περίπτωση της Ελλάδας
[...] Ορισμένες από τις κοινοτικές πολιτικές ασκούνται κατ' αποκλειστικότητα -π.χ. αγροτική πολιτική, αλιευτική πολιτική και εμπορική πολιτική- υπό την έννοια ότι αντικαθιστούν ουσιώδη στοιχεία εθνικών πολιτικών. Οι περισσότερες όμως ασκούνται εκ παραλλήλου, συμπληρώνοντας τις αντίστοιχες εθνικές δράσεις. Παραδείγματα τέτοιων πολιτικών αποτελούν η βιομηχανική πολιτική, η πολιτική στους τομείς του περιβάλλοντος, της παιδείας, του πολιτισμού.
Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι η εξέταση της επίδρασης που ασκεί η κοινοτική πολιτική περιβάλλοντος στην Ελλάδα. Το ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί είναι εάν η πολιτική που ανέπτυξε η Κοινότητα για την προστασία του περιβάλλοντος επηρέασε τη διαμόρφωση και εξέλιξη της εθνικής πολιτικής σ' αυτόν τον τομέα και σε ποιο βαθμό. Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό θα πρέπει βεβαίως να γνωρίζουμε ποια είναι η κοινοτική πολιτική περιβάλλοντος. Στο πρώτο μέρος αναλύονται τα κύρια γνωρίσματα της αυτής της κοινοτικής πολιτικής και αποτυπώνεται η εξέλιξη που γνώρισε από την αρχική της σύλληψη μέχρι σήμερα, καθώς και οι μελλοντικές της κατευθύνσεις. Το δεύτερο μέρος εστιάζεται στην ανάλυση της ελληνικής περιβαλλοντικής πολιτικής και της πορείας της υπό το φως των υπερεθνικών δεσμεύσεων. Η συζήτηση εντάσσεται στη γενικότερη προβληματική για τις επιπτώσεις της ευρωπαϊκής ενοποίησης στις εθνικές πολιτικές και τη δυνατότητα των τελευταίων να διατηρούν αυτοτέλεια έναντι των υπερεθνικών αποφάσεων.
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
| Τίτλος βιβλίου: | Η κοινοτική πολιτική περιβάλλοντος και η επίδρασή της στην περίπτωση της Ελλάδας |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δούση, Εμμανουέλα (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600215106 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και Εθνικές Πολιτικές | Σελίδες: | 103 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2001 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
Sartre, Jean - Paul, 1905-1980
Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ γεννήθηκε στο Παρίσι στις 21 Ιουνίου 1905. Σπούδασε στην Ecole Normale Superieure και δίδαξε σε λύκεια από το 1931 έως το Ι944. Βαθιά επηρεασμένος από τη φαινομενολογία του Χούσερλ και την οντολογία του Χάιντεγκερ, επεξεργάστηκε μια υπαρξιστική θεωρία αρχικά με άξονα τη σχέση του ανθρώπου με την ελευθερία (Το είναι και το μηδέν) και αργότερα του διαλεκτικού υλισμού και της αντίληψης του για τη στράτευση (Κριτική του διαλεκτικού λόγου). Ανέπτυξε τις ιδέες του σε μυθιστορήματα (Η ναυτία, Οι δρόμοι της ελευθερίας), θεατρικά έργα (Κεκλεισμένων των θυρών, Τα βρόμικα χέρια, Ο Διάβολος και ο καλός Θεός, Ο ηθοποιός Κιν, Νεκρασσοφ, Οι έγκλειστοι της Αλτόνα), διηγήματα (O τοίχος), άρθρα και κριτικά δοκίμια (Καταστάσεις, Ο άγιος Ζενέ, κωμωδός και μάρτυρας), ένα αυτοβιογραφικό πεζογράφημα (Οι λέξεις), μια μελέτη για τον Φλομπέρ (0 ηλίθιος της οικογένειας). Το 1945 ίδρυσε την πολιτικού και λογοτεχνικού περιεχομένου επιθεώρηση "Les Temps Modernes" μαζί με τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον Μορίς Μερλό-Ποντύ. Το 1964 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ, το οποίο όμως αρνήθηκε να παραλάβει. Είχε μια μοναδική ικανότητα να αφουγκράζεται τα προβλήματα της εποχής του και ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα (ενεργή συμμετοχή κατά του πολέμου του Βιετνάμ, μέλος του "Δικαστηρίου Ράσσελ", συμμετοχή στον Μάη του '68, διεύθυνση των αριστερών εφημερίδων "La cause du people", "La Liberation"). Πέθανε στο Παρίσι στις 15 Απριλίου 1980.
