Λαϊκισμός, αντιλαϊκισμός και κρίση
"Το θέμα αυτής της μελέτης είναι συγκεκριμένο: η συγκρότηση του σημερινού αντιλαϊκιστικού λόγου. Σε αυτόν τον λόγο, η αυτόματη σχεδόν διάγνωση (κάποιου είδους) λαϊκισμού συνυπάρχει με ευρύτερες αξιώσεις για την ερμηνεία της κρίσης και των αιτίων της. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις, ο αντιλαϊκιστικός λόγος ενεργοποιεί μια βασική αφετηριακή πεποίθηση: ότι ο λαϊκισμός, και ιδιαίτερα ένας αριστερόστροφος ή προοδευτικός/αντιστασιακός λαϊκισμός, συνιστά εδώ και καιρό τον κύριο στρατηγικό εχθρό κάθε έλλογης πολιτικής, κάθε μεταρρυθμιστικής αγαθής βούλησης. [...] Ο αντιλαϊκιστικός λόγος διεκδικεί πια με τη μεγαλύτερη ένταση το μονοπώλιο της ορθής χρήσης του δημόσιου λόγου και της πρακτικής πολιτικής φρόνησης. Εκδηλώνεται συγχρόνως ως η αυταπόδεικτη αλήθεια του πραγματικού, των όρων ύπαρξης και συγκρότησης της πραγματικής ζωής απέναντι στις "ονειροβασίες" των αντιπάλων του. [...] Η κυρίαρχη πολιτική κλίση του σημερινού αντιλαϊκισμού είναι ένας ολιγαρχικός ελιτισμός σε απόκλιση από τον πυρήνα αξιών μιας φιλελεύθερης και κοινωνικής δημοκρατίας".
(Νικόλας Σεβαστάκης)
"Η διαμάχη λαϊκισμού-αντιλαϊκισμού αναδύεται πλέον σε αξονική διαιρετική τομή της ελληνικής δημόσιας σφαίρας. Από τη μία, όπως ήταν αναμενόμενο, τα αιτήματα των κοινωνικών στρωμάτων και των πολιτών που βιώνουν τη βίαιη καθοδική κοινωνική κινητικότητα σταδιακά συντάσσονται μεταξύ τους σε ένα διεκδικητικό πλαίσιο που αντιπαραθέτει τον "λαό" στις εγχώριες και ευρωπαϊκές πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Από την άλλη, όπως δεν ήταν το ίδιο αναμενόμενο, ανίκανες και απρόθυμες να οικειοποιηθούν παραγωγικά και να μετουσιώσουν το "λαϊκό", οι εν λόγω ελίτ επιχειρούν να το απωθήσουν ανάγοντάς το στο σύστοιχό του "λαϊκιστικό", στο οποίο βολικά φορτώνουν κάθε κακοδαιμονία. [...] Το κρίσιμο ερώτημα είναι μάλλον το εξής: πώς είναι δυνατόν να καλλιεργηθεί ένας υπεύθυνος λαϊκός-δημοκρατικός πόλος - ένας υπεύθυνος, δημοκρατικός λαϊκισμός; [...] Πρόκειται για ένα στοίχημα ανοιχτό, μιας και ο δεσμός ανάμεσα στα λαϊκά-δημοκρατικά αιτήματα και τον φορέα, το πολιτικό υποκείμενο, που θα κατορθώσει να αναλάβει την αντιπροσώπευσή τους είναι αμφίδρομος, χαρακτηρίζεται από πλαστικότητα. Ο πολιτικός φορέας κατασκευάζει, επινοεί εκείνο που συγχρόνως αντιπροσωπεύει· προσφέρει στον "λαό" μορφή και προσανατολισμό".
(Γιάννης Σταυρακάκης)
| Τίτλος βιβλίου: | Λαϊκισμός, αντιλαϊκισμός και κρίση |
|---|
| Εκδότης: | Νεφέλη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Σεβαστάκης Νικόλας Α. (Συγγραφέας)
Σταυρακάκης Γιάννης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789605040468 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2012 | Διαστάσεις: | 20x12 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |
|---|
Lévi - Strauss, Claude, 1908-2009
Ο Κλοντ Λεβί-Στρος (1908-2009) γεννήθηκε το 1908 στις Βρυξέλλες από Γάλλους γονείς. Σπούδασε νομικά και στη συνέχεια φιλοσοφία στο Παρίσι. Μετά από δύο χρόνια διδασκαλίας στη μέση εκπαίδευση, το 1934 εκλέγεται καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο στη Βραζιλία. Εκεί ξεκινάει η καριέρα του στο χώρο της εθνολογίας, με τη διοργάνωση στα επόμενα τέσσερα χρόνια πολλών αποστολών στις περιοχές της Αμαζονίας και στο Μάτο Γκρόσσο. Επιστρέφει στη Γαλλία το 1939 και το 1941, μετά τη συνθηκολόγηση της Γαλλίας, φεύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το 1942 έως το 1945 διδάσκει στο New School for Social Research της Νέας Υόρκης. Το 1950 γίνεται directeur d' etudes στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού. Από το 1959 έως τη συνταξιοδότησή του το 1982 κατέχει την έδρα της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο College de France. Το 1973 εξελέγη ισόβιο μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Για το έργο του Στρος έχουν γραφτεί πολυάριθμες μελέτες. Πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 2009 στο σπίτι του, στο Παρίσι, λίγες μέρες πριν γιορτάσει τα εκατοστά πρώτα γενέθλιά του.
