Όπλων κρίσις
Μια σκηνή από τον Τρωικό Πόλεμο δίνει τον τίτλο του βιβλίου, ρίχνει νέο φως στο θεμελιώδες δίλημμα της Αριστεράς σε εποχές κρίσης και προαναγγέλλει μια νέα σύνθεσή της, μια νέα ιδρυτική πράξη. Είναι μια κάθοδος στον Κάτω Κόσμο όπου τα μεγάλα πνεύματα της Αριστεράς -σοσιαλιστές, κομμουνιστές, κεντροαριστεροί- συγκρίνουν τις δικές τους περιπέτειες με εκείνη της ελληνικής και ευρωπαϊκής Αριστεράς στη μεγάλη κρίση του 2008-2013, διερευνούν το παράδοξο του αριστερού κινήματος σε περιόδους μεγάλης κρίσης και απαντούν στο ερώτημα "Τι να κάνουμε;".
Τα μέρη του βιβλίου είναι: ΟδυσσΑίας - "Άμλετ": ο τελευταίος θεωρητικός της Σοσιαλδημοκρατίας - Μαρξ-Κέυνς: το δράμα δεν έχει πρωταγωνιστή - Το Μαγικό Φανάρι του Φρανσουά Μιτεράν - Ο σύντροφος Ενρίκο κι ο "Αόρατος Γορίλλας" της Ιστορίας - Η Νέκυια του Ανδρέα Παπανδρέου.
Στο βιβλίο ξαναζωντανεύει και σχολιάζει το δράμα της δικής μας εποχής η σκέψη των Λένιν, Τρότσκι, Λούξεμπουργκ, Γκράμσι αλλά και των Μπέρνσταϊν, Κάουτσκι, Χίλφερντινγκ και Μπλουμ. Των Τολιάτι, Τορέζ, Μπερλινγκουέρ, Φλωράκη, Κύρκου αλλά και των Άττλι, Νένι, Κάλαχαν, Μπραντ, Μιτεράν, Πάλμε και Ανδρέα Παπανδρέου.
Τίτλος βιβλίου: | Όπλων κρίσις |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Νεκρικοί διάλογοι για την αριστερά |
---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Ανδρουλάκης, Μίμης, 1951- (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789601647289 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Λογοτεχνικά Δοκίμια | Σελίδες: | 288 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2012 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |

Αξελός, Κώστας, 1924-2010
O Kώστας Aξελός (1924-2010) γεννήθηκε στην Αθήνα. Παράλληλα με τις ελληνικές γυμνασιακές του σπουδές παρακολούθησε μαθήματα στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στη Γερμανική Σχολή. Καθώς η ονομαζόμενη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών δεν παρείχε ικανοποιητική διδασκαλία της φιλοσοφίας, γράφτηκε στη Νομική, αλλά ο πόλεμος τον έστρεψε προς την πολιτική: κατά τη διάρκεια της γερμανο-ιταλικής κατοχής πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση και ακολούθως στον εμφύλιο -στον οποίο είχαν στρατιωτικά εμπλακεί και οι Άγγλοι- ως οργανωτής, δημοσιογράφος και θεωρητικός του κομμουνιστικού κινήματος (1941-1945). Το ΚΚΕ τον διέγραψε από τις τάξεις του και ένα κυβερνητικό στρατοδικείο τον καταδίκασε σε θάνατο. Στο Παρίσι κατέφυγε στα τέλη του 1945, επιβιβαζόμενος στο πλοίο Ματαρόα, με τη συνδρομή του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Octave Merlier. Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη, όπου υποστήριξε τις δύο διδακτορικές του διατριβές ("Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής" και "Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία"). Από το 1950 ως το 1957 εργάσθηκε ως ερευνητής στο C.N.R.S. (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας), στο φιλοσοφικό τμήμα. Κατόπιν συνέχισε την ερευνητική του εργασία για τις δύο διδακτορικές του διατριβές, πάνω στον Μαρξ και στον Ηράκλειτο, στην Εcole Pratique des Hautes Etudes (Πρακτική Σχολή Ανωτάτων Σπουδών) ως το 1959. Από το 1962 ως το 1973 δίδαξε φιλοσοφία στη Σορβόννη. Υπήρξε συνεργάτης και αργότερα διευθυντής σύνταξης της επιθεώρησης "Arguments" (1956-1962, εκδ. Minuit), η οποία στην εποχή της τάραξε τα νερά, ενώ παράλληλα μετέφρασε στα γαλλικά έργα των Χάιντεγκερ και Λούκατς. Τον Μάρτιο του 2009, κατά τη διάρκεια της τελευταίας του επίσκεψης στην Ελλάδα, αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του ΑΠΘ. Πέθανε στο Παρίσι στις 4 Φεβρουαρίου 2010 σε ηλικία 85 ετών.
Δημοσίευσε (ελληνικά στην αρχή και ακολούθως γαλλικά κατά κύριο λόγο, αλλά και γερμανικά) σειρά βιβλίων που έχουν μεταφραστεί σε δεκαέξι γλώσσες. Έδωσε διαλέξεις σε όλον τον κόσμο. Το μεγαλύτερο μέρος των κειμένων και των διαλέξεών του έχει περιληφθεί στα βιβλία του. Ανατρέχοντας στην ποιητική σκέψη του Ηράκλειτου, και πέρα από τον Μαρξ και τον Χάιντεγκερ, προσπάθησε να προωθήσει, ανιχνεύοντας τον ορίζοντα της περιπλάνησης, μια καινούργια σκέψη του παιχνιδιού της αποσπασματικής ολότητας, σκέψη ιστορική και συστηματική, ανοιχτή και πολυδιάστατη, ερωτηματική και πλανητική, που αντιμετωπίζει το διακύβευμα της εποχής της τεχνικής. Ο Κόσμος, που γίνεται μετά το 1984 ο κόσμος, παραμένει το πρόβλημα, μάλλον το ερώτημα, στο οποίο επικεντρώνεται η σκέψη του, άρρηκτα συνδεδεμένη με την ατομική και την ιστορικοπαγκόσμια εμπειρία: οι διαφορετικές του εξουσίες και οι σχέσεις μας μαζί του τίθενται υπό ερώτηση. Πέρα από το κλείσιμο, προτείνεται ένα άνοιγμα.