Ο Μπίλης Καντίλης γνωρίζει τα μέτρα ασφαλείας
Ο Μπίλης Καντίλης στο Paris - Dakar, αφού μοιράστηκε μαζί μας τις εμπειρίες και τη γνώση μέσα από τα όνειρά του για αγώνες και περιπέτειες, σ' αυτό το νέο του βιβλίο προβληματίζεται και συμβουλεύει τα παιδιά μας. Παιδιά κάθε ηλικίας, αλλά κι εμάς τους "μεγάλους", ως προς την ασφάλειά μας και την αναγκαιότητα για χρήση προστατευτικού εξοπλισμού από τους μοτοσυκλετιστές.
Ο τρόπος της αφήγησης, με την ευαισθησία, την αγνότητα και την αμεσότητα που χαρακτηρίζει ένα μικρό παιδί δεν είναι καθόλου απλοϊκός ή παιδιάστικος και δείχνει τον δρόμο ακόμα και στους ενήλικους με τέτοιο τρόπο, που είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο να διαφωνήσει ή να προβάλει κανείς αντίθετα επιχειρήματα.
Μέσα από την υγιή σχέση πατέρα-γιου (αγάπη και ενδιαφέρον προσφέρει ο πατέρας, για να εισπράξει την εμπιστοσύνη, τον σεβασμό και τελικά την εκτίμηση του παιδιού), διαγράφεται ξεκάθαρα και η παιδαγωγική - εκπαιδευτική πλευρά του βιβλίου.
Θα τολμήσω να πω ότι με το "Ο Μπίλης Καντίλης γνωρίζει τα μέτρα ασφαλείας", ο Πασχάλης βάζει ένα λιθαράκι στη σωστή διαπαιδαγώγηση, έτσι ώστε να ξεπεραστούν με τον καιρό προκαταλήψεις και άσχημες συνήθειες που προέρχονται από την έλλειψη μοτοσυκλετιστικής ή σωστότερα, δικυκλιστικής παιδείας αφού, έτσι κι αλλιώς, όλοι από το ποδήλατο ξεκινάμε.
Μπράβο μικρέ Μπιλάκο αλλά, ίσως πιο σωστά, Μπιλάρα, αφού με τον δικό σου τρόπο καταφέρνει να αποστομώσεις πολλούς έμπειρους αναβάτες ή ακόμα και "μαχητές" αγωνιζόμενους!... Τώρα... πάω κι εγώ να αποκτήσω τον δικό μου "κροκόδειλο"!...
Ο αγωνιζόμενος με το νούμερο 33 ή αλλιώς...
Γιάννης Τζωρτζόπουλος
Σολωμός Διονύσιος
Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1798, από αριστοκρατική οικογένεια. Το 1808 στάλθηκε στην Ιταλία για σπουδές και σπούδασε νομικά. Μετά από δέκα χρόνια επιστρέφει στη Ζάκυνθο με γερή φιλολογική μόρφωση. Εκείνη την εποχή γίνεται δεκτός σε μια φιλολογική οργάνωση όπου αναγνωρίζεται ως στιχουργός. Στο τέλος του 1828 εγκαταλείπει τη Ζάκυνθο και εγκαθίσταται στη Κέρκυρα για να αφοσιωθεί στην ποίηση. Το 1833 ένα σοβαρό οικογενειακό γεγονός τον ταράζει, ο ετεροθαλής αδελφός του δηλώνει στις λιμενικές αρχές την κληρονομιά από τον πατέρα του και τη διεκδικεί. Όλα τα χρόνια που έζησε στην Κέρκυρα δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα γιατί, όπως υποστηρίζεται, "δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνηματα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής". Όταν ο Σολωμός γύρισε από την Ιταλία, έφερε μαζί του ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Αργότερα δημιουργεί αυτοσχέδια σονέτα και τέλος λυρικά ποιήματα. Το πρώτο εκτενές ποίημα του Σολωμού είναι ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν" που είναι γραμμένος σε τετράστιχες στροφές. Ο Σολωμός πέθανε το Φεβρουάριο του 1857 από εγκεφαλική συμφόρηση. Τα οστά του μεταφέρθηκαν το 1865 στη Ζάκυνθο και τοποθετήθηκαν στην αρχή σε ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του Κάλβου. Επίσης χαρακτηριστικό είναι ότι ο Σολωμός ως ποιητής απέκτησε φήμη από τα νεανικά του χρόνια και ότι με το πέρασμα των δεκαετιών το ποιητικό του έργο δεν ξεπεράστηκε.
