Το φαινόμενο του τραγικού
[...] Στο εξαιρετικά ενδιαφέρον δοκίμιό του Περί του τραγικού φαινομένου, ο Σέλερ είναι φυσικό να μη συναρτά σχεδόν καθόλου την περί τραγικού θέση του με το αντίστοιχο αισθητικό φαινόμενο. Για τον Σέλερ, όχι μόνο το τραγικό δεν συνιστά μια πρωταρχική αισθητική κατηγορία, αλλά και είναι αμφίβολο αν υφίσταται ποτέ ως αμιγώς αισθητικό φαινόμενο. Για τον λόγο αυτό, ο φιλόσοφος δεν επικαλείται παρά ελάχιστα τραγικά δεδομένα από τον χώρο του θεάτρου, τα οποία, ακόμη κι αν απουσίαζαν εντελώς, δεν θα έβλαπταν σχεδόν καθόλου το κείμενο: ένα κείμενο που δεν επιδιώκει να μας διαφωτίσει σχετικά με την τραγικότητα ή μη των προσώπων της τραγωδίας και να θέσει αισθητικά προβλήματα, αλλά μάλλον να μας υποδηλώσει το αφετηριακό σημείο της άτυπης ηθικής του των αξιών.
(από το προίμιο της Χαράς Μπακονικόλα - Γεωργοπούλου)
| Τίτλος βιβλίου: | Το φαινόμενο του τραγικού | ||
|---|---|---|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Zum Phänomen des Tragischen | ||
| Εκδότης: | Έρασμος | ||
| Συντελεστές βιβλίου: | Scheler, Max, 1874-1928 (Συγγραφέας) Λουπασάκης, Θεόδωρος (Μεταφραστής) Μυλωνάς, Ανδρέας (Υπεύθυνος Σειράς) | ||
| ISBN: | 9789608847132 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
| Σειρά εκδότη: | Φιλοσοφία | Σελίδες: | 46 |
| Στοιχεία έκδοσης: | 1991 | Διαστάσεις: | 21x14 |
| Σημείωση: | Προοίμιο: Χαρά Μπακονικόλα - Γεωργοπούλου. | ||
Scheler, Max, 1874-1928
Γερμανός φιλόσοφος με σημαντική διδακτική θητεία (Ιένα, Μόναχο, Κολωνία), ο Μαξ Σέλερ (Μόναχο, 1874 - Φρανκφούρτη, 1928) εκτός από τη φιλοσοφική ιδιότητα είχε να επιδείξει και εκείνη του διπλωμάτη (υπηρέτησε στη Γενεύη και στη Χάγη). Δέχθηκε την ισχυρή επίδραση της φαινομενολογίας του Χούσερλ και όλο του το συγγραφικό έργο ήταν μιά μακρά πορεία φαινομενολογικών αποκλίσεων (στις οποίες πρέπει να περιλάβουμε και την προσχώρησή του στον ρωμαιοκαθολικισμό). Η βασική φιλοσοφική του θέση αναπτύχθηκε στο έργο του "Ο φορμαλισμός στην ηθική", όπου η καντιανή ηθική υποβάλλεται σε κριτική με βάση τη σκέψη του Πασκάλ. Η θεμελίωση και η ιεράρχηση των αξιών (υλοζωικές αξίες που δεν αποκλείουν τη θρησκευτική ανάβαση στην αγιότητα και στο ιερό) αποτέλεσαν την έμμονη φιλοσοφική του μέριμνα. Τα προβλήματα του θανάτου, του τραγικού, του αιώνιου μέσα στον άνθρωπο, της συμπάθειας, της γνώσης και της θέσης του ανθρώπου μέσα στον κόσμο συνιστούν έναν αστερισμό ερευνών με επίκεντρο πάντα την ηθική.
Είδατε πρόσφατα:
