Το λυκόφως του Βυζαντίου
"Tο λυκόφως του Βυζαντίου" αποτελεί το θέμα του νέου βιβλίου των "Θεματικών Συλλογών". Μετά την εποχή του Βασιλείου Β' Βουλγαροκτόνου και έχοντας διανύσει το πρώτο τέταρτο του 11ου αιώνα, το Βυζάντιο (1025) εισήλθε σε μια πορεία παρακμής. Η τελευταία ήταν αποτέλεσμα των συγκρούσεων μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών και της διαρκώς αυξανόμενης φορολογικής επιβάρυνσης των επαρχιών. Η σταδιακή επίσης εξάπλωση των Τούρκων στην Ανατολή αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα για το μέλλον της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Ποια ήταν όμως τα αποφασιστικά εκείνα γεγονότα των τριών τελευταίων αιώνων πριν την Άλωση, που οδήγησαν την Βυζαντινή αυτοκρατορία από την ακμή στην συρρίκνωση και την παρακμή;
Η ήττα των Βυζαντινών στη μάχη του Μαντζικέρτ (1071) σηματοδότησε την αρχή του τέλους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας καθώς άνοιξε τις "πύλες" της Μικράς Ασίας στις τουρκικές ορδές. Η μάχη του Μυριοκεφάλου (1176) υπήρξε σχεδόν εξ ίσου καταστρεπτική με εκείνη του Μαντζικέρτ, αφού σ' αυτήν χάθηκε κάθε ελπίδα για την απομάκρυνση των Τούρκων από τη Μικρά Ασία. Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους (1204) αποδυνάμωσε την αυτοκρατορία και άνοιξε το δρόμο για την οριστική κατάλυση του βυζαντινού κράτους από τους Oθωμανούς Τούρκους. Η κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Φράγκους (1205-1210) κατέδειξε την αδυναμία του Βυζαντίου να αντισταθεί σε κάθε ξένο επιδρομέα. Η υπονόμευση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας από τις ιταλικές δημοκρατίες οδήγησε στη συστηματική οικονομική αφαίμαξή της, πολλές φορές με μεθόδους αδίστακτες και εκβιαστικές. Η γεωγραφική και πολιτιστική ιδιαιτερότητα του Βυζαντίου σε σχέση με τη Δυτική Ευρώπη, είχε ως αποτέλεσμα την τήρηση διαφορετικής στάσης στο θέμα της αντιμετώπισης ενός κοινού εχθρού, των Τούρκων. Η παρακμή του βυζαντινού ναυτικού είχε ως συνέπεια την απώλεια του ελέγχου των θαλασσών και την σταδιακή εξασθένιση της χερσαίας δύναμης της αυτοκρατορίας. O «αργός θάνατος» του Βυζαντίου και το πρόβλημα της ξένης βοήθειας οφείλεται κυρίως στην πολιτική που ακολούθησαν οι τελευταίοι Βυζαντινοί αυτοκράτορες, οδηγώντας το κράτος στην πολιτική και διπλωματική απομόνωση τις παραμονές της Άλωσης.
Στις σελίδες του συναρπαστικού αυτού βιβλίου περιγράφονται με σαφήνεια και ακρίβεια τα σημαντικότερα γεγονότα που οδήγησαν τη Βυζαντινή αυτοκρατορία στην παρακμή.
Τα αποκαλυπτικά κείμενα, η πλούσια εικονογράφηση και οι εξαιρετικές καλλιτεχνικές απεικονίσεις πολεμιστών της περιόδου, δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη να κατανοήσει πλήρως την θλιβερή πορεία του Βυζαντίου από το απόγειο της δόξας στην απόλυτη παρακμή.
| Τίτλος βιβλίου: | Το λυκόφως του Βυζαντίου |
|---|
| Εκδότης: | Περισκόπιο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Νικολούδης, Νίκος (Συγγραφέας)
Σαββίδης Αλέξης Γ. Κ. (Συγγραφέας)
Κακαβελάκης, Νίκος (Συγγραφέας)
Ψωμάς, Λάμπρος Α. (Συγγραφέας)
Παπουλάκος, Γιάννης (Εικονογράφος)
Βασιλικός, Θάνος (Εικονογράφος)
|
|---|
| ISBN: | 9789609408561 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Θεματικές Συλλογές | Σελίδες: | 122 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2009 | Διαστάσεις: | 25x18 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ρωμαική, Βυζαντινή και Οθωμανική Αυτοκρατορία
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική > Στρατός και Άμυνα |
|---|
Αππιανός
Ο Αππιανός γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια κατά τα τέλη του πρώτου μ.Χ. αιώνα, πιθανότατα περί το 100 μ.Χ. Ανέλαβε διοικητικά αξιώματα στη γενέτειρά του και αργότερα, εγκατεστημένος στη Ρώμη και ως Ρωμαίος πολίτης, άσκησε καθήκοντα συνηγόρου σε δίκες ενώπιον των αυτοκρατόρων για να προαχθεί εν τέλει σε αυτοκρατορικό επίτροπο. Το έτος του θανάτου του δεν είναι γνωστό, πιθανολογείται όμως ότι έζησε μέχρι περίπου το 165 μ.Χ.
Συνέγραψε τα Ρωμαϊκά, δηλαδή την ιστορία της Ρώμης από την ίδρυση της πόλης μέχρι και τον δεύτερο μ.Χ. αιώνα. Για την κατάταξη του υλικού του χρησιμοποίησε όχι το χρονολογικό αλλά το εθνογραφικό κριτήριο. Η Ιστορία του Αππιανού χωριζόταν σε είκοσι τέσσερα βιβλία. Από αυτά σήμερα σώζονται σχεδόν ακέραια έντεκα βιβλία με αφήγηση για τους λαούς που σχετίστηκαν με τους Ρωμαίους και τα πέντε που έγραψε για τους Εμφυλίους Πολέμους. Από άλλα διαθέτουμε μικρότερα αποσπάσματα οφειλόμενα σε βυζαντινές επιτομές.
Ο Αππιανός δίνει μιαν αφήγηση γεγονότων μάλλον παρά μιαν εμβάθυνση στο ιστορικό γίγνεσθαι. Αξιόπιστος γενικά, δίνει συχνά τις εκδοχές όλων των εμπλεκόμενων σε ένα γεγονός μερών, παραθέτει διασταυρώσεις των ίδιων συμβάντων από διάφορες πηγές και αποθησαυρίζει πολύ και αξιόλογο υλικό για κρίσιμες ιστορικές περιόδους, ιδίως για τους Εμφυλίους Πολέμους.
