Αρχαίοι Έλληνες οπλίτες
Οι ένοπλες συγκρούσεις, μεταξύ των πόλεων-κρατών, στην αρχαία Ελλάδα αποτελούσαν ένα σύνηθες φαινόμενο. Πρωταγωνιστές των συγκρούσεων αυτών αναδείχθηκαν οι οπλίτες, δηλαδή οι πεζοί πολεμιστές οπλισμένοι με δόρυ και ασπίδα, οι οποίοι μάχονταν σώμα με σώμα σε πυκνή παράταξη.
Παρότι οι οπλίτες δεν αποτελούσαν τη μοναδική κατηγορία πολεμιστών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, ούτε απαραίτητα την πλέον αποτελεσματική, κυριάρχησαν στα πεδία των μαχών της Ελλάδας αλλά και της ευρύτερης Μεσογείου για αρκετούς αιώνες.
Που οφειλόταν αυτή τους η πρωτοκαθεδρία; Γιατί το μαχητικό ήθος και η τακτική τους επικράτησαν; Από ποια στάδια εξέλιξης πέρασαν οι μαχητικές τους πρακτικές; Είναι οι οπλίτες πρόδρομοι του "Δυτικού τρόπου πολέμου";
Στο βιβλίο αυτό ο αρχαιολόγος-συγγραφέας Κυριάκος Γρηγορόπουλος όχι μόνο απαντά στα παραπάνω ερωτήματα αλλά θέτει την αρχετυπική μορφή του οπλίτη στα πραγματικά της πλαίσια, μακριά από ανούσιες εξιδανικεύσεις και σκόπιμες ή μη παρανοήσεις.
Τα αποκαλυπτικά κείμενα εμπλουτίζονται από εξαιρετικές καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις οπλιτών.
Τούτουζας Παύλος Κ.
Ο Παύλος Κ. Τούτουζας γεννήθηκε στη Θήβα το 1935. Το 1959 απεφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ξεκίνησε την ειδίκευσή του στην Παθολογία και Καρδιολογία στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Ιπποκράτειου Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών μέχρι το 1963. Εργάστηκε ως εσωτερικός βοηθός στην Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική (1964-66) και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στο εξωτερικό στο National Heart Institute and Hammersmith Hospital, London, England, μέχρι και το 1969. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών (1969) και απέκτησε τον τίτλο του επίκουρου καθηγητού (1972). Από το 1975 έως το 1984 εργάστηκε ως υποδιευθυντής της Καρδιολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1984 ανακηρύχθηκε Διευθυντής της ίδιας Κλινικής. Το 1988 έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας. Το 1989 ανακηρύχθηκε Καθηγητής Καρδιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας (1984-86), γραμματέας (1978-90) και πρόεδρος (1990-92) της Ελληνικής Αντιυπερτασικής Εταιρείας. Ήταν μέλος επιτροπών και ιδρυμάτων της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Έφυγε από τη ζωή το 2021.