Αρχαίοι Έλληνες ιππείς
Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο η στρατιωτική μορφή που κυριαρχούσε επί αιώνες ήταν εκείνη του πεζού πολεμιστή, οπλισμένου με ασπίδα και δόρυ, ο οποίος μαχόταν μέσα από την πυκνή παράταξη της φάλαγγας.
Το ιππικό ποτέ δεν απέκτησε ιδιαίτερη σημασία στην αρχαία Ελλάδα, με εξαίρεση τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία. Τα πρώτα σώματα ιππικού εμφανίστηκαν όταν η επιδίωξη σύνθετων στρατιωτικών στόχων κατέδειξε την ανεπάρκεια της αμιγώς οπλιτικής οργάνωσης. Ετσι αναδύθηκαν στο προσκήνιο της στρατιωτικής πραγματικότητας οι ιππείς, προερχόμενοι ουσιαστικά από τις τάξεις των οπλιτών.
Το νέο βιβλίο της σειράς με τίτλο "Αρχαίοι Έλληνες ιππείς" αποτελεί μια διεισδυτική ανάλυση του αρχαίου ελληνικού ιππικού. Ειδικότερα αποκαλύπτει τους πολύπλοκους κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους οι οποίοι συντελούσαν στη στρατιωτική ή μη αξιοποίηση των ιππέων. Ερευνά τη γεωγραφική μορφολογία της χώρας και τον ρόλο που διαδραμάτισε στην ανάπτυξη του ιππικού, και υποδεικνύει τους τεχνικούς περιορισμούς της έφιππης μάχης. Ακόμη εξετάζει λεπτομερώς τις τακτικές των ιππέων και αναδεικνύει τον ρόλο τους στην εξέλιξη των πολέμων που συντάραξαν την Ελλάδα.
Το βιβλίο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό και θαυμάσιες καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις αρχαίων Ελλήνων ιππέων του διακεκριμένου εικονογράφου Johny Shumate.
Νικηφόρου, Τόλης
Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1938. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Ρωµυλία. Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, µεταφραστής -διερµηνέας και αναλυτής συστηµάτων στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Μετά το τέλος της δικτατορίας, επέστρεψε οριστικά στη Θεσσαλονίκη ασκώντας το επάγγελµα του µελετητή-συµβούλου οργάνωσης επιχειρήσεων έως το 1999.Τακτικός συνεργάτης του περιοδικού "Νέα Πορεία" από τα µέσα της δεκαετίας του '70, διετέλεσε επίσης αντιπρόεδρος της Λέσχης Γραµµάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης ενώ υπήρξε και µέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κ.Θ.Β.Ε. Εµφανίστηκε στα γράµµατα το 1966 µε το µεγάλο ποίηµα, "Οι άταφοι". Από τις εκδόσεις της "Νέας Πορείας" έχουν κυκλοφορήσει µεταξύ άλλων οι ποιητικές του συλλογές "Το διπλό άλφα της αγάπης" (1994, επανέκδ. Παρατηρητής, 2002), "Χώμα στον ουρανό" (1998), "Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο" (1999), "Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται" (2002),"Ο πλοηγός του απείρου" (συγκεντρωτική έκδοση, ποιήµατα 1966-2002, 2004), τα διηγήµατα "Εγνατία οδός" (1973), "Τα µάτια του πάνθηρα" (1996), "Νόστος" (2000), και το µυθιστόρηµα "Η γοητεία των δευτερολέπτων" (2001). Από τις εκδόσεις του περιοδικού "Μανδραγόρας" έχει εκδοθεί η ποιητική του συλλογή "Μυστικά και θαύματα: ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας" (2007), και από τις εκδόσεις "Νεφέλη" τα μυθιστορήματα "Το κίτρινο περπάτημα στα χόρτα" (2005), "Η εξαίσια ηδονή του βιασμού" (2006), "'Ερημο νησί στην άκρη του κόσμου" (2009) καθώς και η συλλογή διηγημάτων "Ο δρόμος για την Ουρανούπολη" (2008), η οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, από κοινού με το "Οριζόντιο ύψος" του Αργύρη Χιόνη. Έχει επίσης συγγράψει παραµύθια για µεγάλους. Ποιήµατά του έχουν µεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν περιληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες.
