Δημόσιο διεθνές δίκαιο
Το παρόν συλλογικό έργο που εντάσσεται στην Σειρά του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου (τόμος 3) περιλαμβάνει τα βασικά διεθνή κείμενα που είναι απαραίτητα για την τεκμηρίωση και την πρακτική εμπέδωση του Διεθνούς Δικαίου έτσι ώστε ο αναγνώστης να συμμετάσχει ενεργά με άμεση πρόσβαση στις πηγές τεκμηρίωσης των θεωρητικών ενοτήτων του διεθνούς δικαίου.
| Τίτλος βιβλίου: | Δημόσιο διεθνές δίκαιο |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Κείμενα και πρακτική |
|---|
| Εκδότης: | Νομική Βιβλιοθήκη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Γιόκαρης, Άγγελος Σ. (Συγγραφέας)
Σισιλιάνος, Λίνος - Αλέξανδρος (Συγγραφέας)
Παζαρτζή, Φωτεινή (Συγγραφέας)
Γαβουνέλη, Μαρία (Συγγραφέας)
Ρούκουνας, Εμμανουήλ (Υπεύθυνος Σειράς)
|
|---|
| ISBN: | 9789602729687 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Σειρά Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου | Σελίδες: | 776 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 2012 | | |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |
|---|
Nietzsche, Friedrich Wilhelm, 1844-1900
Ο Φρίντριχ Νίτσε γεννήθηκε το 1844 στο Ρέκεν, κοντά στη Λειψία. Σε ηλικία πέντε ετών έχασε τον πατέρα του, προτεστάντη πάστορα. Έπειτα από λαμπρές σπουδές κλασικής φιλολογίας στη Βόννη και στη Λειψία, έγινε, σε ηλικία εικοσιπέντε ετών, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Εκείνη την εποχή γνώρισε το έργο του φιλόσοφου Σοπενάουερ και συνδέθηκε φιλικά με τον μουσικοσυνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ. Πολύ σύντομα ο Νίτσε θα χαράξει το δικό του δρόμο. Παραιτείται από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο, απομακρύνεται από τις θεωρίες του Σοπενάουερ και διακόπτει τη σχέση του με τον Βάγκνερ. Ζώντας περιπλανώμενη ζωή, σε μικρές πανσιόν της Ελβετίας, της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας, αφοσιώνεται στην κριτική της μεταφυσικής, της ηθικής, της θρησκείας και των άλλων πλευρών του δυτικού πολιτισμού γράφοντας ασταμάτητα. Έργα του η "Γέννηση της τραγωδίας" (1872), οι "Παράκαιροι στοχασμοί" (1873-1876), το "Ανθρώπινο, υπερβολικά ανθρώπινο" (1878-1879), η "Χαραυγή" (1881), η "Χαρούμενη γνώση" (1882), το "Πέρα από το καλό και το κακό" (1886), η "Γενεαλογία της ηθικής" (1887), το "Λυκόφως των ειδώλων" (1888), ο "Αντίχριστος" (1888), το "Ίδε ο άνθρωπος" (1888) και η ανολοκλήρωτη "Θέληση για δύναμη" (1883-1888). Ανάμεσά τους το κορυφαίο του, το "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα" (1883-1885). Ο Νίτσε πέθανε το 1900, σε ηλικία πενήντα έξι ετών, αφού πέρασε τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του έχοντας χαμένα τα λογικά του.
