Η μουσική, τα τραγούδια και οι χοροί της Ικαρίας
[...] Ο Καριώτικος χορός / μουσική του με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και την προσωπικότητα του είναι ο κατ' εξοχήν χορός της Ικαρίας, χορεύεται ομαδικά και η αρχή του (δηλαδή πότε πρώτο-χορεύτηκε) είναι απροσδιόριστη. [Πότε ακριβώς ήτανε αυτή η αρχή, πώς ξεκίνησε, τον φέρανε επισκέπτες σε κάποια αρχική του μορφή, δηλαδή καμία σούστα από την Κρήτη ή κανένα είδος συρτού από τα γύρω νησιά, οι ντόπιοι ναυτικοί, ή γεννήθηκε επιτόπου (παιδί της τσαμπούνας είναι άγνωστο)].
Για μένα προσωπικά που έχω ζήσει όλη μου τη ζωή έξω από την Ελλάδα, και θα έλεγα το ίδιο για όλους τους ξενιτεμένους Καριώτες, ο Καριώτικος χορός ήτανε πάντα η αποκορύφωση όλων των κοινωνικών εκδηλώσεων, είτε αυτοί ήτανε γάμοι, ονομαστικές εορτές ή και άλλες εκδηλώσεις πιο γενικού χαρακτήρα. Χορεύοντας Καριώτικο χορό βρισκόμαστε ξανά στο νησί μας με τους συγγενείς και τους παιδικούς μας φίλους. Εμείς στο Φ.Ι. που είμαστε πρώτα απ' όλα μια πολιτιστική / μορφωτική οργάνωση μας ενδιαφέρει ο χορός αυτός με τις χαρακτηριστικές μελωδίες και τις πολλές μελωδικές παραλλαγές του όχι μόνο να μη χαθεί, αλλά και οι αλλαγές που αναπόφευκτα έρχονται να τον εμπλουτίσουν μελωδικά χωρίς να αλλάξουν τη βασική μορφολογία / δομή του. Είναι δυνατόν να γίνει αυτό; Εσείς που γνωρίζεται την ιστορία και εξέλιξη της Δημοτικής μας Μουσικής τι μπορείτε να μας πείτε γύρω από αυτό το θέμα. Σήμερα παρατηρείτε μια "κωδικοποίηση" ή "τυποποίηση" του Καριώτικου χορού, και εδώ μιλάω πιο πολύ για το πώς χορεύεται και πιο λίγο για τη συνοδεύουσα μουσική. Ευτυχώς μερικοί από τους λίγους εναπομείναντες λαϊκούς μουσικούς εξακολουθούν να αυτοσχεδιάζουν πάνω στις διαχρονικές βασικές μελωδίες της μουσικής του. Μήπως θα πρέπει να γίνει μια πιο συστηματική ηχογράφηση όλων των τοπικών παραλλαγών - και τις παραλλαγές των διαφόρων οργανοπαιχτών - και μετά να γίνει η καταγραφή της μουσικής από μουσικολόγους σαν και σας, ώστε η μουσική του Καριώτικου να μαθαίνεται πιο εύκολα, προπαντός από τους μαθητές των ωδείων; [...]
Θεμιστοκλής Φ. Σπέης
| Τίτλος βιβλίου: | Η μουσική, τα τραγούδια και οι χοροί της Ικαρίας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Φεστιβάλ Ικαρίας: Μουσικολογικό συνέδριο: Ικαρία, 30-31 Αυγούστου, 1 Σεπτεμβρίου 2002 |
|---|
| Εκδότης: | Παπαγρηγορίου Κ. - Νάκας Χ. |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Πατσέας, Μιχάλης (Συγγραφέας)
Δραγούμης Μάρκος Φ. (Συγγραφέας)
Χαψούλας, Αναστάσιος (Συγγραφέας)
Brandl, Rudolf M. (Συγγραφέας)
Λυκέσας, Γιώργος Χ. (Συγγραφέας)
Κατσανεβάκη, Αθηνά (Συγγραφέας)
Θέμελης, Δημήτρης Γ. (Συγγραφέας)
Σπέης, Θεμιστοκλής Φ. (Συγγραφέας)
Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Σπέης, Θεμιστοκλής Φ. (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789607554345 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2003 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Σημείωση: | Πρόλογος: Χρήστος Σταυρινάδης. Χαιρετισμοί: Δήμαρχος Ραχών Νίκος Ρουζίνος, Πολιτιστική Επιτροπή Συλλόγων Ικαρίας. Εισαγωγικές παρατηρήσεις γύρω από τον ικαριώτικο χορό: Χρυσούλα Φραδέλου. |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Καλές Τέχνες > Μουσική - Τραγούδι |
|---|
Κακναβάτος, Έκτωρ, 1920-2010
Ο υπερρεαλιστής ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς Έκτωρ Κακναβάτος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη), γεννήθηκε στον Πειραιά το Σεπτέμβριο του 1920 όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1943 εκδίδοντας την ποιητική συλλογή "Φούγκα". Στα χρόνια που μεσολάβησαν έως το δεύτερο έργο του ("Διασπορά", 1961) βίωσε την εμπειρία της εποχής: συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στα χρόνια του Εμφυλίου. Μετά την Απελευθέρωση, το 1947, εξορίστηκε στην Ικαρία και το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου μετάχθηκε στη Μακρόνησο. Απολύθηκε το 1949, με την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού. Από το 1958 έως το 1962 εργάζεται στη Σύρο όπου φτιάχνει δικό του φροντιστήριο. Σε φροντιστήρια υποψηφίων για τα ΑΕΙ δίδαξε επίσης στην Αθήνα τη δεκαετία από το 1963 έως το 1973. Το 1973 διδάσκει στη Σχολή Μωραΐτη. Το 1979 διορίζεται για πρώτη φορά στο Δημόσιο, από το οποίο ήταν αποκλεισμένος λόγω πολιτικών φρονημάτων. Συνταξιοδοτήθηκε το 1986. Τα ποιήματα του Έκτορα Κακναβάτου συνδυάζουν με ιδιοφυή τρόπο τον υπερρεαλισμό με την πολιτική ποίηση, με έντονες επιρροές από τα μαθηματικά και τις θεωρίες του χάους. Το ποιητικό έργο του υπήρξε συνεχές και αμετακίνητο στις προθέσεις του. Εξέδωσε τις συλλογές: "Φούγκα" (1943), "Διασπορά" (1961), "Η κλίμακα του λίθου" (1977), "Τετραψήφιο" (1971), "Τετραψήφιο με την έβδομη χορδή" (1972), "Διήγηση" (1974), "Οδός Λαιστρυγόνων" (1978), "Τα μαχαίρια της Κίρκης" (1981), "Ανάστιξη του θρύλου για τα νεφρά της πολιτείας" (1981), "In Perpetuum" (1983) "Κιβώτιο ταχυτήτων" (1987), οι οποίες συγκεντρώθηκαν σε δύο τόμους, το 1990, από τις εκδόσεις 'Αγρα ("Ποιήματα 1943-1974" και "Ποιήματα 1978-1987"), και επανεκδόθηκαν σε ενιαίο τόμο τον Ιούλιο του 2010, "Οιακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνου του Μυστρός" (1995), "Χαοτικά Ι" (1997), "Ακαρεί" (2001), "Υψικαμινίζουσες νεοπλασίες" (2001) και "Στα πρόσω ιαχής" (2005), και τον τόμο δοκιμίων "Βραχέα και μακρά: Για την ποίηση: γλώσσα και λόγος" (2005). Έφυγε από τη ζωή "πλήρης ημερών" στις 8 Νοεμβρίου του 2010, σε ηλικία 90 ετών.
