Ο δρόμος της ελπίδας
"Ο δρόμος της ελπίδας", που συνυπογράφουν οι δύο μεγάλοι Γάλλοι στοχαστές, ο κορυφαίος φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν και ο συγγραφέας του "Αγανακτήστε!" Στεφάν Εσσέλ, είναι το απόσταγμα μακράς πείρας στην πολιτική και στους κοινωνικούς αγώνες. Ο Μορέν και ο Εσσέλ υποβάλλουν μια πρόταση στις κυβερνήσεις και στους πολίτες της Ευρώπης - μια πρόταση συνολικής μεταρρύθμισης. Όχι μόνο για να ξεπεράσουμε την οικονομική και πολιτική κρίση, αλλά και να την αξιοποιήσουμε με στόχο την ανάπτυξη, την οικονομική ευμάρεια και την ηθική ικανοποίηση.
Σ' αυτή την περίοδο της απογοήτευσης, της αγωνίας και της αβεβαιότητας, ο Στεφάν Εσσέλ και ο Εντγκάρ Μορέν ανανεώνουν την ελπίδα επαναπροσδιορίζοντας την ουσιαστική αντίσταση στην κάθε μορφής βαρβαρότητα. Και μ' αυτήν τους την πράξη μας δείχνουν έναν δρόμο για να χτίσουμε ένα μέλλον για την ανθρωπότητα.
Μια ουσιαστική παρέμβαση στις εκλογικές καμπάνιες της Ευρώπης, που θα έπρεπε να είναι πολιτικό πρόγραμμα!
(LivresHebdo)
Μανιφέστο σκέψης και γόνιμης αντίδρασης για τους νέους όλου του κόσμου!
(L' Express)
Τίτλος βιβλίου: | Ο δρόμος της ελπίδας |
---|
Τίτλος πρωτότυπου: | Le chemin de l' espérance |
---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Hessel, Stéphane, 1917-2013 (Συγγραφέας) Morin, Edgar, 1921- (Συγγραφέας) Τριανταφύλλου Σώτη (Μεταφραστής) Τριανταφύλλου Σώτη (Υπεύθυνος Σειράς)
|
ISBN: | 9789601645025 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες | Σελίδες: | 85 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 2012 | Διαστάσεις: | 17x12 |
---|
Ηλικίες: | | Σειρά βιβλίων: | Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες |
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Οικονομία Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική > Κοινωνική Πολιτική |

Αμπατζόγλου, Πέτρος, 1931-2004
ΠΕΤΡΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ (1931-2004). Ο Πέτρος Αμπατζόγλου γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από το Κέρκαγατς της Μικράς Ασίας από τον πατέρα του και από την Κωνσταντινούπολη από την μητέρα του. Τα πρώτα οχτώ χρόνια της ζωής του τα πέρασε με την οικογένειά του στο Νέο Ηράκλειο και το 1939 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Αθήνας, όπου ο πατέρας ασχολήθηκε με διαφόρων ειδών επιχειρήσεις (κέντρο διασκέδασης, θέατρο, αργυροχρυσοχοείο), όλες χωρίς επιτυχία και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής άνοιξε μεταφραστικό και δακτυλογραφικό γραφείο. Ο Αμπατζόγλου κινδύνεψε κατά την περίοδο αυτή να πεθάνει από αβιταμίνωση. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο το 1950 και διορίστηκε μετά από διαγωνισμό στην Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών - Πειραιώς, από όπου συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα λόγω της αδύναμης υγείας του το 1966. Το 1964 παντρεύτηκε την αρχιτέκτονα Καίτη Παπανικολάου. Ασχολήθηκε επίσης με τη σύνταξη κειμένων στη διαφημιστική εταιρεία Έργον και μετά τη συνταξιοδότησή του έφυγε με τη γυναίκα του για το Λονδίνο, όπου πέρασε από τότε μεγάλο μέρος της ζωής του. Το 1969 πήρε χορηγία από το ίδρυμα Φορντ και το 1973 επισκέφτηκε πανεπιστήμια των Η.Π.Α. με υποτροφία του Διεθνούς Προγράμματος Συγγραφέων του Πανεπιστημίου της Αϊόβα. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 από τις σελίδες της Νέας Εστίας και το 1962 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων "Με το Μινώταυρο" και στράφηκε αποκλειστικά στην πεζογραφία με εξαίρεση κάποιες μεταφραστικές απόπειρες σε περιοδικά. Το 1964 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο για το έργο του "Ισορροπία τρόμου". Ο Πέτρος Αμπατζόγλου ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Βασικό χαρακτηριστικό της γραφής του είναι η απόλυτη κυριαρχία του φαντασιακού στοιχείου και του συνειρμού, σε βαθμό που καταλύει τόσο τις παραδοσιακές αφηγηματικές δομές όσο και την όποια χωροχρονική συνοχή στην εξέλιξη του μύθου. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Πέτρου Αμπατζόγλου βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Αμπατζόγλου Πέτρος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρη Πάτση, 1968, και Ζήρας Αλέξης, «Πέτρος Αμπατζόγλου», στο συλλογικό έργο «Η μεταπολεμική πεζογραφία · από τον πόλεμο του '40 ως τη δικτατορία του '67», Β΄, σ.184-199, Αθήνα, Σοκόλης, 1988.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών γεννημένων από το 19ο αιώνα έως το 1935, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
(Φωτό: Μαριλένα Σταφυλίδου)