Ψυχολογιοποίηση
Η ψυχολογιοποίηση είναι από τα σημαντικότερα φαινόμενα που έφερε στην επιφάνεια η κοινωνική ψυχολογία: η δυνατότητα να επιρρίψει κανείς το περιεχόμενο ενός μηνύματος στο πρόσωπο εκείνου που το έγραψε ή το διέδωσε, η δυνατότητα να το αποδώσει σε προσωπικά κίνητρα ή να το αναγάγει αποκλειστικά και μόνο στην υποκειμενικότητα, αποτελεί μια στρατηγική που εφαρμόζεται καθημερινά. Είναι μια στρατηγική που παρατηρείται στους πολιτικούς ελιγμούς, στις ad hominem πολεμικές μεταξύ διαφόρων σχολών σκέψης, στις φήμες που κυκλοφορούν σε μια πόλη, στους αφορισμούς της εκκλησίας, στην καταδίκη των υποτιθέμενων εχθρών του λαού, στις συκοφαντίες των αιρετικών, στους καβγάδες που διανθίζουν την καθημερινή μας ζωή...
Η θεωρία της ψυχολογιοποίησης, στην οποία είναι αφιερωμένο αυτό το βιβλίο, ανήκει φυσικά στην κοινωνική ψυχολογία, είναι όμως σε θέση να εξηγήσει πολλά ιστορικά και πολιτικά γεγονότα. Κατά κάποιον τρόπο, μας κάνει να σκεφτούμε κάτι που για πολύ καιρό παρέμενε μια εμπειρική, αλλά ανεκμετάλλευτη και ανεξερεύνητη αλήθεια.
Ένα κλασικό στο είδος του, αλλά πάντα επίκαιρο και σημαντικό εγχειρίδιο κοινωνικής ψυχολογίας.
Τίτλος βιβλίου: | Ψυχολογιοποίηση |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Επιπτώσεις των ψυχολογικών ερμηνειών στα φαινόμενα κοινωνικής επιρροής |
---|
Εκδότης: | Πεδίο |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Παπαστάμου Στάμος (Συγγραφέας) Παπαστάμου Στάμος (Υπεύθυνος Σειράς)
|
ISBN: | 9789609552455 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Κοινωνική Ψυχολογία | Σελίδες: | 536 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2011 | Διαστάσεις: | 24x17 |
---|
Σημείωση: | Επανέκδοση: "Οδυσσέας", 1989. |
---|
Κατηγορίες: | Ψυχολογία > Κλινική Ψυχολογία |

Αλαβέρας, Τηλέμαχος, 1926-2007
Ο Τηλέμαχος Αλαβέρας (30 Σεπτεμβρίου 1926 - 30 Ιουνίου 2007) γεννήθηκε το 1926 στη Φιλιππούπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας (σημερινή Βουλγαρία). Το επόμενο έτος η οικογένειά του μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, πόλη την οποία έμελλε να μην εγκαταλείψει ποτέ. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1947 με διηγήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1952 εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων "Τα αγρίμια του άλλου δάσους", η οποία δεν πέρασε απαρατήρητη από την κριτική. Ο Αλέξανδρος Αργυρίου έγραψε μεταξύ άλλων: "Ο νέος πεζογράφος ξέρει πώς να συμπεριφέρεται απέναντι στα αλλεπάλληλα κύματα των αναμνήσεών του, ξέρει τι καλύτερο να κρατήσει απ΄ όσα του προσκομίζει η μνήμη του". Το 1955 ιδρύεται το λογοτεχνικό περιοδικό "Νέα Πορεία", το οποίο, παράλληλα με τη συγγραφική δουλειά του, αναδείχθηκε σε έργο ζωής, με υπεύθυνο έκδοσης τον ίδιο ως το θάνατό του. Για τη "Νέα Πορεία" τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Πέτρου Χάρη, το 2006, γεγονός που χαιρέτισε σύσσωμη η πνευματική Βόρειος Ελλάδα (μεταξύ άλλων ο Πρόδρομος Μάρκογλου, ο Μάρκος Μέσκος, ο Μάκης Τρικούκης, κ.ά.) Την ίδρυση της "Νέας Πορείας" ακολούθησαν τα βιβλία: "Το ρολόγι", μυθιστόρημα, 1957, "Το μισό του φεγγαριού", διηγήματα, 1960, "Το σημερινό συγγραφικό πρόβλημα", δοκίμιο, 1961, "Οδοστρωτήρας", μυθιστόρημα, 1963, "Διηγηματογράφοι της Θεσσαλονίκης", μελέτη, 1970, "Οι άλλοι", θεατρικό, 1971, κ.ά. Από το σύνολο των βιβλίων του Τηλέμαχου Αλαβέρα, δύο τιμήθηκαν με κρατικά βραβεία -η συλλογή διηγημάτων "Απ' αφορμή", 1976, και το ταξιδιωτικό χρονικό "Σ' ευθεία γραμμή (Ταξίδι στην Πολωνία)", 1990- και ένα με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών -τα διηγήματα "Γωνίες και όψεις", 1985. Τον Ιούνιο του 2007 πρόλαβε να τιμηθεί με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Είχε διατελέσει μέλος σε πολλά συμβούλια και επιτροπές γύρω από πνευματικά και καλλιτεχνικά θέματα, ενώ έκανε ομιλίες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τη λοιπή Ελλάδα. Το 1962 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, της οποίας κατείχε τη γενική γραμματεία έως το 1980 οπότε και εκλέχθηκε πρόεδρος, θέση που διατήρησε μέχρι το τέλος. Παντρεμένος με την ποιήτρια Ρούλα Αλαβέρα, απέκτησαν μαζί δύο παιδιά.
Πεζογραφήματά του μεταφράστηκαν στα ιταλικά, γερμανικά, ολλανδικά, βουλγαρικά, σουηδικά, σερβικά, πολωνικά.
(φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος, 2001)