Δοκίμια κριτικής. Ούγος Φώσκολος και Ανδρέας Κάλβος: "Η κριτική - προπάντων η κριτική!"
"Από τα μαθητικά θρανία τα Γράμματα στάθηκαν ο μεγάλος μου έρωτας: τα μυθιστορήματα, τα διηγήματα, ο στίχος, η κριτική - προπάντων η κριτική! Προς αυτήν ένιωθα την ισχυρότερη έλξη".
Δ.Ν.
Ο Νικολαρεΐζης υπήρξε ένα από τα φωτεινότερα μυαλά της γενιάς του '30. Κοσμοπολίτης, με ευρύτερο φάσμα γνώσεων γύρω από τη διεθνή και ελληνική ποίηση, την πεζογραφία, το δοκίμιο, την τέχνη. Ήδη από το 1930 τα πρώιμα κείμενά του για τον ηδονισμό και τον λυρισμό στην ποίηση του Καβάφη, οι αναλύσεις και οι κρίσεις του για τον Andre Gide, τον Valery, τον Proust, τον Joyce, τον υπερρεαλισμό κι αργότερα τον Malraux και τον Sartre τον καθιστούν μοναδική φωνή στον στοχασμό της γενιάς του. Αν και στην αρχή της διπλωματικής του καριέρας, δεν διστάζει να δημοσιεύσει ένα εξαιρετικό και αιχμηρότατο κείμενο το 1937, στα χρόνια της δικτατορίας Μεταξά, για τον Γκαίμπελς και τη λογοκρισία στην ναζιστική Γερμανία.
Σε τούτο τον τόμο των 592 σελίδων συγκεντρώνεται το σύνολο του κριτικού έργου του Δημήτρη Νικολαρεΐζη, "μιας από τις φωτεινότερες κριτικές συνειδήσεις της γενιάς του". Στον τόμο συμπεριλαμβάνονται δύο, εξαντλημένα από χρόνια, βιβλία του, που είχαν εκδοθεί με δική του φροντίδα και που, συνεπώς, εκφράζουν την τελευταία εκδοτική του βούληση: "Δοκίμια κριτικής" (Φ. Φέξης, 1962) και "Ούγος Φώσκολος και Ανδρέας Κάλβος" (Ίκαρος, 1961). Σε τούτον τον τόμο προστίθενται δύο ακόμη κείμενά του: ο "Αποχαιρετισμός [...]" στον Σεφέρη, και μία απάντησή του σε έρευνα του περιοδικού "Μακεδονικές Ημέρες", το 1938, που αναδημοσιεύεται πρώτη φορά εδώ.
Η ενότητα Ούγος Φώσκολος και Ανδρέας Κάλβος, πέρα από τα άγνωστα τότε στοιχεία που προσκομίζει για τους δύο μεγάλους ποιητές, έχει μοναδικό ενδιαφέρον γιατί καταγράφει την κριτική διαμάχη του Νικολαρεΐζη με τον καθηγητή Γ.Θ. Ζώρα, που η πολεμική τους δημοσιεύτηκε σε διάφορα φύλλα της "Καθημερινής" του 1961 πριν συγκεντρωθεί σε τόμο το 1962, εποχή σχεδόν μυθική σήμερα, όπου ο Τύπος μπορούσε να φιλοξενεί και τέτοιου τύπου φιλολογικές διαμάχες.
Ένας ανεκδήλωτος ποιητής: Το βέβαιο είναι πως η ποίηση ήταν γι' αυτόν η υψηλότερη βαθμίδα της τέχνης. Τα δύο μελετήματα που ξεχωρίζουν αμέσως στα "Δοκίμια Κριτικής" είναι "Η διαμόρφωση του καβαφικού λυρισμού" (1930) και "Η παρουσία του Ομήρου στη νέα ελληνική ποίηση" (1947). Δεν είναι τυχαίο ότι η "μέθοδος" με την οποία προσεγγίζει τον Αλεξανδρινό, αλλά και τον Σικελιανό ή τον Σεφέρη, είναι η υπαρξιακή ψυχανάλυση του ύφους, μια μορφή διερεύνησης των καλλιτεχνικών φαινομένων που έχει τις ρίζες της στον συμβολισμό.
Αλέξης Ζήρας, 1981
| Τίτλος βιβλίου: | Δοκίμια κριτικής. Ούγος Φώσκολος και Ανδρέας Κάλβος: "Η κριτική - προπάντων η κριτική!" |
|---|
| Εκδότης: | Άγρα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Νικολαρεΐζης, Δημήτριος, 1908-1981 (Συγγραφέας)
Καράογλου Χαράλαμπος Λ. (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789603259602 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2011 | | |
|---|
| Σημείωση: | Σημειώσεις και επιλεγόμενα: Χ. Λ. Καράογλου. |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Δοκίμιο |
|---|
Pujade - Renaud, Claude, 1932-
Η Κλοντ Πιζάντ-Ρενό (γεν. 1932) πρωτοεμφανίστηκε στα γαλλικά γράμματα το 1978 με το αφήγημά της "La Ventriloque" ("Η εγγαστρίμυθος") που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Editions des Femmes. Χορεύτρια, χορογράφος και δασκάλα χορού για πολλά χρόνια, συνέβαλε στη διάδοση του σύγχρονου αμερικάνικου χορού στη Γαλλία. Εργαζόταν ως καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Βενσέν του Σεν Ντενί, ενώ παράλληλα ήταν αρχισυντάκτρια του περιοδικού "Nouvelles Nouvelles" μεταξύ 1985-1992, με τον Ντανιέλ Ζιμερμάν. Έχει γράψει κυρίως νουβέλες και μυθιστορήματα. Το μυθιστόρημά της "La Nuit la neige" ("Η νύχτα και το χιόνι", 1996), που εκδόθηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις "Ψυχογιός", κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τον οίκο Actes Sud. Στην εκτενή αρθρογραφία που ο Τύπος αφιέρωσε, το 1988, στην επέτειο των 20 χρόνων από την ίδρυση του εκδοτικού οίκου, συμπεριέλαβε το βιβλίο στα δέκα καλύτερα μυθιστορήματά του όλων των εποχών. Το 1994 η συγγραφέας τιμήθηκε με το βραβείο Goncourt des Lyceens για το μυθιστόρημά της "Belle mere" ("Η πεθερά"), το 2001 με το βραβείο Thyde-Monnier της Societe des gens de lettres, για τη νουβέλα της "Un si joli petit livre" ("Ένα τόσο ωραίο μικρό βιβλίο") και το 2004 με το Grand Prix Poncetton de la Societe des gens de lettres, για το σύνολο του έργου της.
