Το γράμμα της ελπίδας
Μπορούμε να μετατρέψουμε τον φόβο, την οργή και την αγανάκτηση σε δύναμη, σε ιδέες και σε δημιουργική ενέργεια. Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, αν -ατομικά και συλλογικά- παλέψουμε για την αναγέννηση του πολιτικού συστήματος. Μπορούμε, αν, ως πολίτες, ξαναβρούμε τις χαμένες αξίες μας, την ανεξάρτητη και ορθολογική μας σκέψη και αν παίξουμε σωστά και αποτελεσματικά τους κοινωνικούς μας ρόλους - ως γονείς, δάσκαλοι, μαθητές, επιστήμονες, επιχειρηματίες, εργαζόμενοι, παραγωγοί και καταναλωτές. Αυτός είναι ο βασικός λόγος για να διαβαστεί τούτο το βιβλίο.
Έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι φτάσαμε στην οικονομική και πολιτική χρεοκοπία, ότι τα χάσαμε όλα. Χάσαμε την εθνική μας αξιοπρέπεια, αξιοπιστία, υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση. Χάσαμε τη σιγουριά, τη γαλήνη και κάθε αχτίδα αισιοδοξίας. Δυστυχώς, αν συνεχίσουμε στην ίδια πορεία, φοβάμαι ότι θα δούμε ακόμη πολύ χειρότερα. Παρ' όλα αυτά, ως χώρα, διαθέτουμε αρκετά πλεονεκτήματα, όπως η γεωγραφική θέση, το υψηλό γνωστικό και διανοητικό επίπεδό μας, ο ορυκτός πλούτος, το κλίμα, η γη, η θάλασσα και ο ουρανός, η ιστορία και ο αρχαίος μας πολιτισμός. Συνεπώς, μπορούμε και οφείλουμε να ξαναονειρευτούμε. Μπορούμε να ξεκινήσουμε μια νέα πορεία και να χτίσουμε την πατρίδα που μας αξίζει: ξεχωριστή, αυθεντική, πρωτοπόρα στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην οικολογία, στην ανθρωπιά, στο κάλλος, στον έρωτα και στο ήθος. Μπορούμε να κοιτάξουμε τον γαλάζιο ουρανό, να ονειρευτούμε ξανά και να αφήσουμε το όνειρο ν' αγγίξει το μυαλό, την ψυχή και την καρδιά μας και, λίγο λίγο, να το κάνουμε πραγματικότητα.
Σχορετσανίτης Γεώργιος Ν.
Ο Γεώργιος Σχορετσανίτης γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας τον Μάιο 1953. Τον Ιούνιο του 1970, τελείωσε το Β' Εξατάξιο Γυμνάσιο Αρρένων Τρικάλων. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών μετά από επιτυχείς εισαγωγικές εξετάσεις, από την οποία αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1976. Ειδικεύτηκε στη Χειρουργική στο Αρεταίειο Νοσοκομείο της Αθήνας. Τον Νοέμβριο του 1986, κατόπιν εξετάσεων του χορηγήθηκε ο τίτλος της ειδικότητας της Γενικής Χειρουργικής, ενώ το 1989 η Ιατρική Σχολή Αθηνών τον ανακήρυξε Διδάκτορα με βαθμό "Άριστα". Έχει εργασθεί σε διάφορα νοσοκομεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει δημοσιεύσει αρκετές επιστημονικές εργασίες σε διάφορα περιοδικά. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως Διευθυντής Χειρουργικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Παράλληλα ασχολείται με την ιστορία της ιατρικής, τον πολιτισμό και τη λαογραφία άλλων λαών, ενώ παράλληλα ταξιδεύει αρκετά σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Το συγγραφικό του έργο εστιάζεται σε πέντε, κυρίως, ενδιαφέροντα.
Α) Την ιστορία της ιατρικής: «Η ιστορία της ισλαμικής ιατρικής»(2011), «Ιστορικά στοιχεία και άλλα παραλειπόμενα της εξέλιξης της ανατομικής» (2014),
Β) Την ταξιδιωτική λογοτεχνία: «Οδοιπορικό στη Σοβιετική και Νέα Βαλτική» (2013), «Μυθικές πολιτείες της Ανατολής» (2013), «Στη γη της αιώνιας φωτιάς» (2016), «Βιετνάμ: Η γη των ατελείωτων ορυζώνων» (2017), «Περιδιαβαίνοντας στις μυθικές πολιτείες του Ουζμπεκιστάν» (2018), «Ένα καλοκαίρι στο Σαν Φρανσίσκο» (2018), «Ασιατικές νοσταλγίες» (2020),
Γ) Την αφροαμερικανική ιστορία και πολιτισμό: «Σύντομη ιστορία της Κου Κλουξ Κλαν» (2017), «Το πιο διάσημο πρόσωπο που κανένας δεν ήξερε» (2017), «Το τριπλό αλγεινό ταξίδι των αφροαμερικανών» (2019)», Τα νέγρικα μπλουζ και οι ιατρικές τους αναφορές» (2020),
Δ) Την αρθρογραφία: «Μικρές εξομολογήσεις στις αγωνίες της εποχής» (2017), «Όταν σπάσουν τ’ αναχώματα» (2019), και
Ε) Την βιβλιοκριτική: «Μπροστά σε αλλότριες προκλήσεις» (2018), «Παραπατώντας στη βοτσαλωτή ακτή των συγγραφέων (2019).
Επιμελήθηκε το μεγάλο αφιέρωμα του περιοδικού Οδός Πανός για τα μπλουζ (Τεύχος 171, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2016), καθώς το αντίστοιχο για την Αμερικανίδα ποιήτρια Σύλβια Πλαθ από το ίδιο περιοδικό (Τεύχος 172 Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2016). Τα τελευταία χρόνια, γράφει και δημοσιεύει τακτικά στα περιοδικά «Οδός Πανός», «Κοράλλι» και «Περιοδικό Λόγου, Τέχνης και Προβληματισμού Άνευ» της Λευκωσίας, καθώς και στις ιστοσελίδες Fractal-Η γεωμετρία των ιδεών, Press Publica, και εφημερίδα «Πατρίς» του Ηρακλείου Κρήτης.
