Η Πελοπόννησος
Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της έκθεσης παλαιών χαρτών της Πελοποννήσου, που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Μεγάρου Εϋνάρδου (18 Μαΐου έως 29 Οκτωβρίου 2006). Προκειμένου να αποδοθεί η πληρέστερη εικόνα της Πελοποννήσου, όπως την απαθανάτισαν οι χαρτογράφοι από τον 16ο ως τον 18ο αιώνα, το Αρχείο Χαρτογραφίας του ΜΙΕΤ συνεργάστηκε στενά με τη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων και τον ιδιώτη συλλέκτη και μελετητή της ιστορίας της χαρτογραφίας της Πελοποννήσου κ. Αντώνη Τάντουλο.
Οι πολυάριθμοι χάρτες που συναπαρτίζουν τον Κατάλογο της Έκθεσης συνοδεύονται από ιστορικές πληροφορίες και επεξηγηματικά σχόλια. Η κατάταξή τους σε έξι επιμέρους ενότητες φωτίζει καλύτερα την εξέλιξη της χαρτογραφικής απεικόνισης της Πελοποννήσου στη διαδρομή του χρόνου. Η έκδοση περιλαμβάνει επίσης τρεις αξιόλογες ιστορικές μελέτες. Η πρώτη υπογράφεται από την Νάσια Γιακωβάκη ("Η Ελλάδα στην έντυπη ευρωπαϊκή χαρτογραφία"), η δεύτερη από τον Andrea Nanetti ("Βενετία και Πελοπόννησος") και η τρίτη από τον Γεώργιο Κ. Λιακόπουλο ("Η Πελοπόννησος κατά την πρώτη Οθωμανοκρατία, 1460-1688").
Όπως σημειώνει στον πρόλογό του ο Βίκτωρ Θ. Μελάς, η Πελοπόννησος είναι "μια περιοχή η οποία, για πολλούς λόγους, πάντα άσκησε μια ιδιαίτερη έλξη όχι μόνον σε αυτούς που την εποφθαλμιούσαν αλλά και στους χαρτογράφους όλων των εποχών". Είναι, εξάλλου, μαζί με την Αθήνα "η κοιτίδα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Σε καμιά άλλη περιοχή δεν συναντά κανείς τόσους φημισμένους τόπους. Φημισμένους και γνωστούς, αρχίζοντας από τη μυθολογία και καταλήγοντας στους ιστορικούς χρόνους". Αυτό το ένδοξο παρελθόν της, σε συνδυασμό με τον φυσικό της πλούτο, τη στρατηγική σημασία που της δίνει η γεωγραφική της θέση και τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στα εδάφη της, ήταν φυσικό να συγκεντρώνουν την προσοχή και το ενδιαφέρον όλων των χαρτογράφων της Δύσης. Η περίπτωση της Πελοποννήσου προσφέρεται θαυμάσια για να αναδειχθεί η ιδιαίτερη συμβολή της τέχνης της χαρτογραφίας στην ιστορική έρευνα.

Παπανούτσος, Ευάγγελος Π., 1900-1982
Ο Ευάγγελος Παπανούτσος γεννήθηκε το 1900 στον Πειραιά. Σπούδασε στα πανεπιστήμια Αθηνών, Βερολίνου, Τυβίγγης και Παρισίων. Διετέλεσε διδάκτωρ της Φιλοσοφίας, του γερμανικού Πανεπιστημίου της Τυβίγγης. Και "τιμής ένεκεν" διδάκτωρ του Δικαίου, του σκωτικού Πανεπιστημίου του Αγίου Ανδρέου.
Η συμβολή του στη λειτουργία και στην ανακαίνιση της Ελληνικής Παιδείας είναι πασίγνωστη. Υπηρέτησε την εκπαίδευση από το 1920, και ως εκπαιδευτικός πέρασε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας, έως ότου (μετά την απελευθέρωση της χώρας) διορίστηκε γενικός διευθυντής και αργότερα (1950 και 1963) γενικός γραμματέας στο Υπουργείο Παιδείας. Δίδαξε επί 20 χρόνια φιλοσοφία, ψυχολογία και παιδαγωγικά στον μορφωτικό σύλλογο "Αθήναιον". Διετέλεσε αντιπρόεδρος του "Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου" και βουλευτής επικρατείας στην πρώτη Δημοκρατική Βουλή. Με τη διεύθυνσή του δημοσιεύτηκαν 15 τόμοι του Περιοδικού "Παιδεία" (1946-1961) και 100 τόμοι Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, έκδοση Ι. Ζαχαρόπουλου (1954-1958). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει δεκάδες βιβλία, όχι μόνο στην ελληνική, αλλά και στη γερμανική, την αγγλική και τη γαλλική. Πέθανε το 1982.