Στην πόλη του χρυσού και του ασημιού
Η ομορφιά κι η χάρη της δεκατετράχρονης Χαζράτ Μαχάλ την οδηγούν στο παλάτι του βασιλιά του Αούντ, του πλουσιότερου κράτους των Ινδιών. Εκεί, χάρη στην εξυπνάδα της, γίνεται τέταρτη γυναίκα του.
Το 1856 η Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών, που αποφασίζει για την τύχη του μεγαλύτερου μέρους της χώρας, διεισδύει στην "πόλη του χρυσού και του ασημιού", το Λούκναου, την πρωτεύουσα του βασιλείου. Ο βασιλιάς εξορίζεται, ο λαός εξεγείρεται, και η Χαζράτ Μαχάλ, με την υποστήριξη του τολμηρού κι αδάμαστου ράτζα Τζάι Λαλ, γίνεται η ψυχή της επανάστασης, που, έναν αιώνα αργότερα, θα καταλήξει στην ανεξαρτησία της Ινδίας, υπό την ηγεσία του Γκάντι.
"Η Πόλη του χρυσού και του ασημιού", μια τεράστια ιστορική τοιχογραφία όπου απεικονίζεται ο φλογερός έρωτας της Χαζράτ Μαχάλ και του Τζάι Λαλ, αφηγείται τη ζωή μιας ηρωικής κι αγνοημένης γυναίκας, που, πρώτη αυτή, άνοιξε τον δρόμο για την απελευθέρωση της Ινδίας.
| Τίτλος βιβλίου: | Στην πόλη του χρυσού και του ασημιού | ||
|---|---|---|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Dans la ville d’or et d’ argent | ||
| Εκδότης: | Ωκεανίδα | ||
| Συντελεστές βιβλίου: | Mourad, Kenizé (Συγγραφέας) Πανταζή, Παναγιώτα Λ. (Μεταφραστής) | ||
| ISBN: | 9789604106479 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
| Στοιχεία έκδοσης: | Σεπτέμβριος 2011 | Διαστάσεις: | 21x14 |
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία | ||
Mourad, Kenizé
H Kενιζέ Mουράτ (Kenize Mourad) γεννήθηκε το 1939 στο Παρίσι. Σπούδασε ψυχολογία και κοινωνιολογία στη Σορβόννη. Πέρασε μεγάλο διάστημα της ζωής της στην Iνδία και στο Πακιστάν. Tο 1965 άρχισε να εργάζεται σαν ελεύθερη ρεπόρτερ. Aπό το 1970 ως το 1983 συνεργαζόταν με το περιοδικό "Nουβέλ Oμπσερβατέρ", σαν ειδική στα ζητήματα της Mέσης Aνατολής και της Iνδίας. Aναλάμβανε συνήθως πολεμικές ανταποκρίσεις και κάλυψε κυρίως τις επαναστάσεις στο Iράν και στην Aιθιοπία, καθώς και τους πολέμους του Λιβάνου. Tο 1983 εγκατέλειψε το περιοδικό για ν' αφοσιωθεί στη συγγραφή. Tο πρώτο της μυθιστόρημα, "Tης νεκρής πριγκίπισσας" (1988), σημείωσε καταπληκτική επιτυχία. Tο δεύτερο, "O κήπος του Mπανταλπούρ" (1998), συνεχίζει ουσιαστικά την αφήγηση του πρώτου.
Δείτε επίσης:
Είδατε πρόσφατα:
