Αξίες ζωής στην εκπαίδευση (τ.1)
Ο Δάσκαλος που ονειρευόμαστε
Το ξεκλείδωμα του ονείρου είναι μία πολύ δύσκολη δουλειά. Πρέπει να περάσει από την ψυχή και την καρδιά, να σκαλώσει στον νου, να βασανιστεί ώσπου να γίνει ιδέα και έπειτα να βγει σαν λόγος, σαν γραφή στον κόσμο έξω. Κάπως έτσι αρχίζει να σχηματίζεται μπροστά μας, κομμάτι κομμάτι, η εικόνα του Δασκάλου που ονειρευόμαστε. Λένε ότι το μυαλό δεν μπορεί να φτιάξει το όνειρο, αν δεν του έχει δώσει στοιχεία η πραγματικότητα, και είναι γεγονός ότι χρόνια τώρα μαζεύουμε κομμάτια του ονείρου μας, κομμάτια που συναντήσαμε και συναντάμε κάθε μέρα στη σχολική μας πραγματικότητα.
Ονειρευόμαστε έναν δάσκαλο με βλέμμα καθαρό σαν νερό, εύθραυστο και φλύαρο, απλόχερο, σπάταλο, παράφορο και υπάκουο, έτοιμο κάθε στιγμή να πάρει το σχήμα του προσώπου του μαθητή. Εξάλλου, η ματιά του Δασκάλου είναι η καλύτερη τροφή για τον μαθητή [...]
Ονειρευόμαστε έναν Δάσκαλο με παιδαγωγικό όραμα, διαισθητική και παραγωγική σκέψη,
και δημιουργική φαντασία [...]
Ο Δάσκαλος των ονείρων μας είναι ένας φορέας αξιών και κοσμοθεωριών, που μας τις προσφέρει απλόχερα χωρίς να μας τις επιβάλλει, σεβόμενος το δικαίωμα της επιλογής μας [...]
Επιπλέον, ο Δάσκαλος των ονείρων μας σέβεται τους μαθητές του, όπως σέβεται τον εαυτό του, χρησιμοποιεί τα προνόμια και την εξουσία του για να μας ωφελήσει και όχι απλώς για να μας κρατήσει φοβισμένους και σε απόσταση [...]
Αυτός είναι ο Δάσκαλός μας: καλός, επιεικής, υπομονετικός, ψύχραιμος, συγκρατημένος, σοβαρός, με άπειρη κατανόηση για τις μικρές αδυναμίες μας, ανεκτικός όπου επιτρέπεται και αυστηρός όπου χρειάζεται.
O δρόμος είναι δύσκολος και οι απαντήσεις στα περισσότερα ερωτήματα βρίσκονται μέσα μας,
γι' αυτό και η αυτογνωσία πρέπει να είναι το ζητούμενο κάθε εφευρετικού δασκάλου...
(Απόσπασμα από την ομιλία του μαθητή Λυκείου, του Χρήστου Αντζουλάτου, που ακούστηκε σε ημερίδα, στις 15 Μαίου 2002, στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων. Πηγή: "Ο δάσκαλος ως σύμβουλος", επιμέλεια Χρυσούλα Κοσμίδου-Hardy.)
| Τίτλος βιβλίου: | Αξίες ζωής στην εκπαίδευση |
|---|
| Περιέχει: | CD |
|---|
| Εκδότης: | Ωρίων |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Περβανάς, Κυριάκος (Συγγραφέας)
Φουφοπούλου, Αρετή (Συγγραφέας)
Σκούρτη, Παρασκευή (Συγγραφέας)
Τομπούλογλου, Γιάννης (Συγγραφέας)
Portell, Theresa (Συγγραφέας)
Παπαϊωάννου, Αναστασία (Συγγραφέας)
Γεωργιάδου, Παλασία (Συγγραφέας)
Αντωνάρου, Σουζάνα (Συγγραφέας)
Ταναΐνη Σοφία (Συγγραφέας)
Μανούσου, Ευαγγελία (Συγγραφέας)
Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)
Μουτσουρούφη, Σούζαν (Συγγραφέας)
Πούπαλου, Ματρώνα (Συγγραφέας)
Καστρουνή, Ζωή (Εικονογράφος)
Ταναΐνη Σοφία (Επιμελητής)
Μανούσου, Ευαγγελία (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789608288676 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2010 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Τόμος: | 1 | Βάρος (Kg): | 0,232 |
|---|
| Σημείωση: | Πρόλογος: Μαρία Δημάση. |
|---|
| Κατηγορίες: | Εκπαίδευση > Γενικά |
|---|
- Μανούσου, Ευαγγελία |
- Ταναΐνη Σοφία |
- Αντωνάρου, Σουζάνα |
- Γεωργιάδου, Παλασία |
- Παπαϊωάννου, Αναστασία |
- Περβανάς, Κυριάκος |
- Τομπούλογλου, Γιάννης |
- Σκούρτη, Παρασκευή |
- Φουφοπούλου, Αρετή |
- Πούπαλου, Ματρώνα |
- Portell, Theresa |
- Μουτσουρούφη, Σούζαν
Pound, Ezra Loomis, 1885-1972
Ο Ezra Pound γεννήθηκε στο Hailey του Αϊντάχο (1885), μεγάλωσε στο Wyncote της Πενσυλβανίας και φοίτησε στο κολέγιο του Χάμιλτον και στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας. Δίδαξε για λίγο γαλλικά και ισπανικά στο Κολέγιο Wabash της Ιντιάνα και απολύθηκε γιατί ένα βράδυ πρόσφερε στέγη σε μια απένταρη χορεύτρια. Αμέσως ξενιτεύτηκε στην Ευρώπη (1907). Έμεινε ένα χρόνο στη Βενετία, όπου τύπωσε (1908) την πρώτη του συλλογή "A lune spento" . Τον ίδιο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και άρχισε να εμφανίζεται με προκλητική εμφάνιση στα καλλιτεχνικά σαλόνια. Εκεί τύπωσε τις συλλογές του: "Personae" και "Exultations" (1909), πρωτοστατώντας στο αμερικάνικο ποιητικό κίνημα του "εικονισμού" που καθιέρωνε μια ποίηση λιτή, απέριττη αντικειμενική και ελλειπτική. Το 1914 παντρεύτηκε τη Dorothy Shakespear, απόχτησε από το γάμο του ένα γιο (1926) κι αργότερα την εγκατέλειψε για να συνδεθεί εως το τέλος της ζωής του με την πιανίστα Όλγα Rudge, ερωμένη και πιστή του φίλη. Καρπός του δεσμού τους υπήρξε η κόρη του πριγκήπισσα Mary de Rachewiltz. Στα χρόνια που προηγήθηκαν του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου πρωτοστάτησε στα κινήματα του ιμαζισμού και του βορτισισμού, ενώ συντέλεσε με την επιρροή του ώστε να έρθουν στο προσκήνιο έργα σπουδαίων συγγραφέων, όπως του Τζέιμς Τζόις, του Ουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς, του Ρόμπερτ Φροστ κ.ά., έργα που οδήγησαν στη διαμόρφωση του μοντερνισμού. Το 1920 ο Πάουντ μετακόμισε στο Παρίσι και ήρθε σε επαφή με πλήθος καλλιτεχνών, μουσικών και συγγραφέων. Παρεκίνησε τον Τζόυς και τον Έλιοτ να τυπώσουν τα έργα τους και μάλιστα περιέκοψε σχεδόν τη μισή "Έρημη χώρα" του Έλιοτ και της έδωσε την τελική της μορφή. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη μουσική. Συνέθεσε (μουσική και λιμπρέτο) την όπερα "Francois Villon" και ήταν από τους πρώτους που ανακάλυψαν στον αιώνα μας τον Βιβάλντι. Το 1924 μετακόμισε στην Ιταλία και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει εκεί να υπερασπίζεται θερμά τον Μουσολίνι, εκφράζοντας αντισημιτικά αισθήματα και αποδοκιμάζοντας την αμερικανική συμμετοχή μέσω ραδιοφωνικών εκπομπών και άρθρων σε εφημερίδες. Φύση αντιφατική με τραγικές μεταπτώσεις από την τρυφερότητα έως την αυτοκαταστροφή, μπορούσε να βοηθάει από το υστέρημα του τους φίλους του ή να αναπτύσει μια δική του οικονομική θεωρία περί κοινωνικής πίστεως, να μελετά επί χρόνια νεκρές γλώσσες για να μεταφράζει ή να παραφράζει αρχαία κείμενα από το πρωτότυπο ή να φωνασκεί υπέρ του Μουσολίνι και κατά των Εβραίων από το ραδιοφωνικό σταθμό της Ρώμης. Αυτές οι τακτικές εκπομπές συνεχίστηκαν σ' όλο το διάστημα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ακολούθησε η σύλληψή του (1945) από τα αμερικάνικα στρατεύματα που απελευθέρωσαν την Ιταλία, η απομόνωσή του σ' ένα ξέσκεπο κλουβί με συρματοπλέγματα στην Πίζα και η μεταφορά του στην Ουάσιγκτον (1945) για να δικαστεί επί προδοσία. Κρίθηκε διανοητικά ακατάλληλος για δίκη και κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. Αποφυλακίστηκε (1958) και ξαναγύρισε τον ίδιο χρόνο στην Ιταλία. Πέθανε στη Βενετία, στις 2 Νοεμβρίου 1972.
