Η εργατική τάξη σήμερα
Στην αυγή του 21ου αιώνα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κατανοούν ότι ζούμε σε ένα απάνθρωπο σύστημα που "δεν δουλεύει". Όλο και περισσότεροι βλέπουν την εναλλακτική διέξοδο στην ανατροπή αυτού του συστήματος. Το ερώτημα είναι ποια είναι η δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τον καπιταλισμό.
Για τον Μαρξ, τον Ένγκελς και όλους τους επαναστάτες που συνέχισαν στα βήματά τους, αυτή η δύναμη ήταν η εργατική τάξη, το προλεταριάτο. Ωστόσο, η συγκεκριμένη θέση είναι ίσως η λιγότερο αποδεκτή σήμερα. Τις αντιρρήσεις τις σκεφτόμαστε, τις ακούμε και τις συζητάμε με πολλές αφορμές. Αυτές οι αντιρρήσεις βρίσκουν την πιο θεωρητική τους έκφραση στις αναλύσεις που υποστηρίζουν ότι ο καπιταλισμός έχει αλλάξει τόσο πολύ από την εποχή που διατύπωνε τις ιδέες του ο Μαρξ, ώστε πλέον είναι "αγνώριστος". Η εργατική τάξη είτε έχει μεταλλαχτεί ολοκληρωτικά σε σχέση με εκείνη την τάξη που έλπιζαν οι κλασσικοί του μαρξισμού ότι θα αλλάξει την κοινωνία, είτε έχει μικρύνει τόσο πολύ ώστε είναι ανίσχυρη να σηκώσει στις δικές της πλάτες αυτό το έργο.
Πρόκειται για θεωρίες που αντιμετωπίζουν την εργατική τάξη και τις ιδέες της σαν μια εικόνα ακινητοποιημένη στο χώρο και το χρόνο. Κάτι, που απέχει πολύ από τον τρόπο με τον οποίο την ανέλυε ο Μαρξ που, όπως θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε σ' αυτό το βιβλίο, ανταποκρίνεται στις σημερινές πραγματικότητες του καπιταλισμού στον 21ο αιώνα πολλές φορές περισσότερο απ' όσους βιάζονται να τον απορρίψουν.
Capote, Truman, 1924-1984
Ο Τρούμαν Καπότε (Νέα Ορλεάνη, 30 Σεπτεμβρίου 1924 - 25 Αυγούστου 1984) γεννήθηκε ως Τρούμαν Στρέκφας Πέρσονς στη Νέα Ορλεάνη και μεγάλωσε στο Μόνροβιλ της Αλαμπάμα. Μαζί με την Κάρσον ΜακΚάλλερς, τη Γιουντόρα Γουέλτυ, τον Γουίλλιαμ Φόκνερ, εκπροσωπεί (με τον δικό του εκκεντρικό τρόπο) τη λογοτεχνία του αμερικανικού Νότου. Μάλιστα, στο περίφημο μυθιστόρημα της Χάρπερ Λι "To Kill a Mockingbird" (ελληνική απόδοση: "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" εκδόσεις Bell, 1984, 2005) ο χαρακτήρας του νεαρού, ιδιόρρυθμου Ντιλ είναι εμπνευσμένος από τον Καπότε. Η λογοτεχνική του καριέρα άρχισε όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου μέσα σε λίγο καιρό είχε γίνει σχεδόν διάσημος: τόσο για τα διηγήματά του όσο και για το παράξενο ντύσιμό του. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Άλλες φωνές, άλλοι τόποι", κυκλοφόρησε το 1948 και προκάλεσε σκάνδαλο γιατί έθιγε το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας. Στη συνέχεια, ο Καπότε ταξίδεψε στην Ευρώπη, εξέδωσε μια συλλογή διηγημάτων και κατάφερε να γίνει εκ των ων ουκ άνευ στα πάρτι και των δύο ηπείρων. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Η άρπα από χορτάρι" (1951), και το "Πρόγευμα στο Τίφφανυς" (1958), που εξυμνεί την πόλη της Νέας Υόρκης και τη ζωή έξω από τους κοινωνικούς θεσμούς. Tιμήθηκε δύο φορές με το O. Henry Short Story Prize, το National Institute of Arts and Letters Creative Writing Award και το Edgar Award. Η ενασχόληση του Καπότε με τη δημοσιογραφία κατέληξε στο μυθιστόρημα-ρεπορτάζ "Εν ψυχρώ", το οποίο εμπνεύστηκε από ένα ειδεχθές έγκλημα που συνέβη στο Κάνσας. Όπως γράφουν οι κριτικοί και οι βιογράφοι του (όπως ο Τζόσεφ Γουολτμέιρ και ο Τζόρτζ Πλίμπτον), ο Τρούμαν Καπότε ήταν "ένας Νότιος, γοτθικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και γλεντζές".
