Άδηλη μάθηση
Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται την άδηλη μάθηση, ένα από τα πιο επίκαιρα και αμφιλεγόμενα θέματα της Γνωστικής Ψυχολογίας, διεθνώς. Πρόκειται για ένα είδος μάθησης που έχει συνδεθεί με διάφορες έννοιες, αλλά ο ορισμός που βρίσκεται στο επίκεντρο των περισσότερων συζητήσεων είναι αυτός που τη θέλει άρρηκτα συνδεδεμένη με την απόκτηση άρρητης γνώσης περίπλοκων ερεθισμάτων, η οποία πραγματοποιείται χωρίς συνειδητή προσπάθεια και επίγνωση. Είναι πολλές οι ερωτήσεις, οι αμφισβητήσεις και οι διαφωνίες γύρω από το συγκεκριμένο χώρο έρευνας, με ορισμένους ερευνητές, μάλιστα, να αμφισβητούν ακόμη και την ύπαρξη της άδηλης μάθησης και την ποιοτική διαφοροποίησή της από την έκδηλη μάθηση.
Το βιβλίο αυτό παρέχει μια ευρεία επισκόπηση αυτών των ζητημάτων καλύπτοντας, έτσι, ένα μεγάλο κενό στην ελληνική βιβλιογραφία, ενώ παράλληλα, επιχειρεί να δώσει ορισμένες απαντήσεις με βάση τα πιο σύγχρονα θεωρητικά και εμπειρικά δεδομένα και προκαλεί τη σκέψη και τον προβληματισμό των αναγνωστών για την αναζήτηση περισσότερων απαντήσεων-προτάσεων.
Στα κεφάλαια του συγκεκριμένου βιβλίου, επιχειρείται, καταρχήν, ο εννοιολογικός προσδιορισμός της άδηλης μάθησης κι η ερμηνεία της σχέσης της με τη συνείδηση και διάφορες θεωρίες συνείδησης που υποστηρίζουν τις βασικές μετρήσεις της άδηλης μάθησης, οι οποίες παρουσιάζονται αμέσως μετά. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται τα βασικά παραδείγματα που έχουν αναπτυχθεί για τη πειραματική διερεύνηση της άδηλης μάθησης, ορισμένα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στην άδηλη μάθηση και, τέλος, οι θεωρίες αναπαράστασης της άδηλης γνώσης.
Το παρόν βιβλίο απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό, που περιλαμβάνει προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές Ψυχολογίας, αλλά και παιδαγωγικών τμημάτων, ψυχολόγους και γενικότερα γνωσιακούς επιστήμονες που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν είτε σε θεωρητικό είτε σε ερευνητικό επίπεδο ένα συναρπαστικό θεματικό πεδίο με ευρείες εφαρμογές τόσο σε καθημερινές δραστηριότητες όσο και σε πειραματικά εργαστήρια.
| Τίτλος βιβλίου: | Άδηλη μάθηση |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Θεωρία και έρευνα |
|---|
| Εκδότης: | Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ζιώρη, Ελένη (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600114065 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Ψυχολογία | Σελίδες: | 334 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2011 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ψυχολογία > Γνωστική Ψυχολογία |
|---|
Χατζόπουλος, Κωνσταντίνος, 1868-1920
Ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1868 στο Βραχώρι Αγρινίου. Είναι το πρώτο από τα επτά παιδιά του κτηματία Ιωάννη Χατζόπουλου και της Θεοφανίας Στάικου, που προερχόταν από μεγάλη οικογένεια κοτσαμπάσηδων, πολλά μέλη της οποίας ήταν Φιλικοί και αγωνιστές του 1821. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές (Δημοτικό Σχολείο στο Αγρίνιο, Γυμνάσιο στο Μεσολόγγι), το 1882 -σε ηλικία δεκατεσσάρων μόλις ετών- εγγράφεται στη Νομική Σχολή της Αθήνας· το 1888, αποφοιτά με το βαθμό "Καλώς". Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1889-1891), εργάζεται για δύο χρόνια ως δικηγόρος στο Αγρίνιο. Από το 1893 και έως το 1900 εγκαθίσταται στην Αθήνα. Στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 επιστρατεύεται και υπηρετεί στην Άρτα. Επιστρέφει έπειτα στην Αθήνα, και τον επόμενο χρόνο (1898-1899) εκδίδει το περιοδικό "Η Τέχνη", το οποίο επιδίωκε να ενισχύσει τη δημοτική γλώσσα και να συστήσει στους αναγνώστες του την ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Παρότι βραχύβιο, το περιοδικό του Χατζόπουλου -συνεργάτες του οποίου ήταν ο Ι. Γρυπάρης, ο Κ. Θεοτόκης, ο Α. Καρκαβίτσας, ο Μ. Μαλακάσης, ο Μποέμ, ο Π. Νιρβάνας, ο Κ. Παλαμάς, ο Λ. Πορφύρας κ.ά. -υπήρξε σταθμός στην πνευματική εξέλιξη του τόπου.
Το 1990 κληρονομεί από τον παππού του κτηματική περιουσία και ταξιδεύει στη Γερμανία. Στη Δρέσδη γνωρίζει και παντρεύεται τη Φινλανδή Sunny Haggmann. Από τον Αύγουστο του 1901 έως τον Ιούνιο του 1905 μένουν οικογενειακώς στην Αθήνα. Τον Ιούνιο του 1905, με τη γυναίκα του και την τριών ετών κόρη τους εγκαθίστανται στο Μόναχο. Τον Ιούλιο του 1906 θα μετακομίσουν στο Βερολίνο, αλλά το Φεβρουάριο του 1908 θα επιστρέψουν στο Μόναχο. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Γερμανία, ο Χατζόπουλος θα ασπαστεί τα σοσιαλιστικά ιδεώδη (1907), θα παρακολουθήσει την πνευματική και καλλιτεχνική ζωή της χώρας, θα μεταφράσει πολλά θεατρικά έργα (μεταξύ των οποίων έργα του Ίψεν και του Στρίντμπεργκ), ενώ παράλληλα θα δημοσιεύσει ποιήματα, πεζογραφήματα και κριτικά μελετήματα στον "Νουμά" και σε άλλα έντυπα και περιοδικά. Μεταφράζει επίσης το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο" των Μαρξ-Ένγκελς στα ελληνικά, το οποίο θα δημοσιευθεί σε συνέχειες στην εφημερίδα "Ο εργάτης" του Βόλου, το 1908. Με την κήρυξη του Πολέμου το 1914, ο Χατζόπουλος μετακομίζει με την οικογένειά του στην Αθήνα. Θα πάψει να είναι μέλος του "Σοσιαλιστικού Κέντρου Αθηνών" -αν και δεν θα αποκηρύξει τις σοσιαλιστικές ιδέες-, απογοητευμένος από τις διαμάχες των μελών του. Το 1916, ιδρύει μαζί με άλλους διανοούμενους την "Εταιρεία Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών". Τον Ιούλιο του 1920, ο Χατζόπουλος ταξιδεύει μια τελευταία φορά στο Μόναχο οικογενειακώς, προκειμένου να μεταφέρουν από εκεί τα πράγματα τους για να επιπλώσουν το καινούργιο σπίτι τους στην οδό Μαυρομιχάλη. Ωστόσο, πηγαίνοντας προς Μπρίντιζι με το ιταλικό ατμόπλοιο "Montenegro", θα πεθάνει από τροφική δηλητηρίαση. Θα κηδευτεί και τα ταφεί στο Μπρίντιζι. Πολλά χρόνια αργότερα, η κόρη του θα μεταφέρει τα οστά του και της γυναίκας του στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Δημοσίευσε ποιητικές συλλογές, διηγήματα, τα πεζά "Αγάπη στο χωριό" (1910), "Ο πύργος του ακροπόταμου" (1915), "Φθινόπωρο" (1917) και τη σατιρική ηθογραφία "Ο Υπεράνθρωπος" (1915).
