Μαθαίνω να γράφω έκθεση Γ΄και Δ΄δημοτικού
Το βιβλίο απευθύνεται σε μαθητές, γονείς και δασκάλους.
Στόχος του είναι να βελτιώσει τον τρόπο έκφρασης των μαθητών, στον προφορικό και γραπτό λόγο και να συμβάλει στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.
Η ύλη του χωρίζεται σε δύο ενότητες:1. Θεωρία 2. Κριτήρια αξιολόγησης
Στην ενότητα της θεωρίας περιέχονται:
- Βασικά θεωρητικά στοιχεία για την πρόταση, την παράγραφο, την περίληψη
- Θεωρία για το πώς περνούμε από την πρόταση στην παράγραφο
- Θεωρία για το πώς περνούμε από την παράγραφο στην παραγωγή κειμένων
- Θεωρία και σχεδιαγράμματα για την παραγωγή κειμένων (αφήγηση, περιγραφή, ανακοίνωση, κ.α.)
- Οδηγίες για τη γραφή ενός καλού κειμένου
- Τα πιο βασικά θεωρητικά στοιχεία για τα σχήματα λόγου, τα σημεία στίξης και το τελικό ω
- Ασκήσεις εμπέδωσης για όλα τα προηγούμενα θεωρητικά στοιχεία
Η ενότητα των 27 κριτηρίων αξιολόγησης περιέχει:
- κείμενα λογοτεχνικά, αφηγηματικά, περιγραφικά, επιστολές, άρθρα, κείμενα οδηγιών κ.ά.
- ασκήσεις παραγωγής λόγου που περιλαμβάνουν: ερωτήσεις κατανόησης κειμένου, επεξεργασίας λογοτεχνικού κειμένου, διατύπωση επιχειρημάτων, ερωτήσεις κρίσεως, ανάπτυξης μικρών γραπτών κειμένων με τη βοήθεια ερωτήσεων κ.ά.
- ασκήσεις λεξιλογικές που αφορούν στο θέμα της κάθε ενότητας και περιλαμβάνουν: ασκήσεις με συνώνυμα, αντώνυμα, σύνθετα, οικογένειες λέξεων, παράγωγα, αναγραμματισμό, επίθετα, συμπλήρωση κενών με τις κατάλληλες λέξεις, κρυπτόλεξα, ερμηνεία παροιμιών, παραγωγή προτάσεων κ.ά.
- λεξιλόγιο για το θέμα της κάθε ενότητας με σκοπό να βοηθήσει ο μαθητής στην παραγωγή λόγου.
Τίτλος βιβλίου: | Μαθαίνω να γράφω έκθεση Γ΄και Δ΄δημοτικού |
---|
Εκδότης: | Χατζηθωμά |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Πουλτίδου, Βασιλική (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789606900587 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Απρίλιος 2010 | Διαστάσεις: | 24x17 |
---|
Κατηγορίες: | Εκπαίδευση > Σχολικά > Βοηθήματα |

Hemingway, Ernest, 1899-1961
Ο Έρνεστ Μίλερ Χέμινγουαίη γεννήθηκε το 1899 στο Oak του Ιλινόις. Από τα παιδικά του χρόνια γνώρισε το πάθος των ταξιδιών που σημάδεψε τη ζωή και το συγγραφικό του έργο. Το 1917 ο Χέμινγουαίη προσλήφθηκε ως ρεπόρτερ στην εφημερίδα Αστέρας του Κάνσας Σίτυ. Τον επόμενο χρόνο δέχτηκε να πάει ως εθελοντής οδηγός ασθενοφόρου στο ιταλικό μέτωπο, όπου πληγώθηκε άσχημα και παρασημοφορήθηκε δύο φορές. Γύρισε στις Η.Π.Α. το 1919 και παντρεύτηκε το 1921. Το 1922 ήταν ανταποκριτής στο ελληνοτουρκικό μέτωπο και δύο χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία για να αφιερωθεί στη λογοτεχνία. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ανανέωσε τις πρώιμες φιλίες του με αμερικανούς αυτοεξόριστους, όπως τον Έζρα Πάουντ και τη Γερτρούδη Στάιν. Η ενθάρρυνση και το ενδιαφέρον που έδειξαν για τα κείμενά του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ύφους του Χέμινγουαίη. Τα δύο πρώτα βιβλία του ήταν οι "Τρεις ιστορίες και δέκα ποιήματα" και το "Στον καιρό μας" (1925). Ευρύτερα, όμως έγινε γνωστός με τη σατιρική νουβέλα "Οι χείμαρροι της άνοιξης" (1926), με την οποία και καθιερώθηκε. Η διεθνής του φήμη επιβεβαιώθηκε με τα επόμενα τρία βιβλία του : "Φιέστα" (1926), "Άντρες χωρίς γυναίκες" (1927) και "Αποχαιρετισμός στα όπλα" (1929). Αναμίχθηκε με πάθος στις ταυρομαχίες, "Θάνατος στο απομεσήμερο" (1932), στο κυνήγι άγριων ζώων στην Αφρική, "Οι πράσινοι λόφοι της Αφρικής" (1935), και στο ψάρεμα στην ανοιχτή θάλασσα, "Ο γέρος και η θάλασσα" (1952). Στο κλασικό μυθιστόρημα "Για ποιον χτυπά η καμπάνα" (1940) καταγράφονται οι εμπειρίες του από την παραμονή του στην Ισπανία κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Το άμεσο και φαινομενικά απλό ύφος της γραφής του δημιούργησε ολόκληρες γενιές μιμητών, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα, ενώ η αναγνώριση της θέσης του στην παγκόσμια λογοτεχνία ήλθε το 1954, όταν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ. Ο Χέμινγουαίη αυτοκτόνησε το 1961 στο Αϊντάχο.