Πάλομαρ
Ο Πάλομαρ είναι ένας άνθρωπος για τον οποίο δεν ξέρουμε τίποτα. Το μόνο που μαθαίνουμε γι' αυτόν είναι οι σκέψεις του - σκέψεις άλλοτε γεμάτες έκπληξη με όσα συμβαίνουν στη ζωή, άλλοτε συγκαταβατικές κι άλλοτε αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες. Διότι ο κύριος Πάλομαρ είναι σαν το συνονόματο του παρατηρητήριο. Μόνο που ο Πάλομαρ δεν παρατηρεί μονάχα τον ουρανό· παρατηρεί και το γυμνό στήθος μιας γυναίκας, κι ένα σαμιαμίδι που καταβροχθίζει τα θύματά του, κι ένα κύμα που σκάει στην ακρογιαλιά, και μια βιτρίνα με τα καλύτερα γαλλικά τυριά: κοιτάζει όλα όσα συμβαίνουν γύρω του, άλλοτε με τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού κι άλλοτε με την ηρεμία του σοφού ανθρώπου. Ο Πάλομαρ δεν είναι ποτέ σίγουρος για τον εαυτό του, δεν κατέχει καμιά μοναδική αλήθεια, και δεν φοβάται να αλλάζει άποψη όταν αυτό του επιβάλλει η ζωή και ο κόσμος. Ως alter ego του Ίταλο Καλβίνο, ο σιωπηρός Πάλομαρ δίνει στον συγγραφέα τη δυνατότητα να στήσει ένα από τα καλύτερα, τα πιο γοητευτικά και τα πιο παιχνιδιάρικα βιβλία του.
Τίτλος βιβλίου: | Πάλομαρ |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Αφηγήματα |
---|
Τίτλος πρωτότυπου: | Palomar |
---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Καστανιώτη |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Calvino, Italo, 1923-1985 (Συγγραφέας) Χρυσοστομίδης, Ανταίος, 1952-2015 (Μεταφραστής)
|
ISBN: | 9789600352405 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Εικοστός Αιώνας | Σελίδες: | 158 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Φεβρουάριος 2011 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Σύγχρονη Μεταφρασμένη Λογοτεχνία |

Κατράνα, Βίκυ
Είναι πτυχιούχος Αγγλικής φιλολογίας και χρόνια ασχολείται τόσο με τη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας όσο και με τα ταξίδια της στο μαγευτικό κόσμο της συγγραφής, άλλοτε ως δημιουργός ποιημάτων και άλλοτε ως δημοσιογράφος πολιτισμού. Η αγάπη της για το μαγικό, το ονειρικό, την οδήγησαν στην συγγραφή της ιστορίας "Τα Μυστικά της Πανσελήνου" που κινείται μεταξύ πραγματικότητας και ονειρικής φυγής. Οι αλληγορίες και τα σύμβολα αρχέτυπα, σταγόνες συλλογικής μνήμης, ψιθυρίζουν τα μυστικά τους στην ψυχή του έργου, γιατί όχι και στην ψυχή του δικού σας παιδιού. Ονειρεύεται ένα κόσμο με ελεύθερα, ευτυχισμένα παιδιά, με μάτια λαμπερά αστέρια, και ψυχές ήλιους φωτεινούς.