Πολιτικό τραβέρσο στην ύστερη μεταπολίτευση
"Τραβέρσο" είναι ένας ναυτικός όρος που σημαίνει πορεία κόντρα στη διεύθυνση του ανέμου για να αποφύγει το πλοίο τα χτυπήματα των κυμάτων στα πλευρά του. Είναι μία πορεία που παίρνουν τα καράβια με όλη την ισχύ των μηχανών τους όταν κάθε άλλη πλεύση είναι επικίνδυνη.
Το "Πολιτικό τραβέρσο" είναι μία συλλογή κειμένων, από το 1989 έως το 2010, που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τους ότι βρίσκονται στον αντίποδα των ιδεών και των απόψεων που κυριάρχησαν στη ελληνική κοινωνία, κατά την περίοδο της Ύστερης Μεταπολίτευσης.
Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης που προλογίζει το βιβλίο, "η πολιτική παράδοση στην οποίο εντάσσεται ο συγγραφέας συνιστούσε μια διαφορετική εκδοχή της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, εν πολλοίς μια χαμένη δυνατότητα ως προς το παρελθόν, αλλά μια ελπίδα για το μέλλον, για να βγει η πατρίδα μας από το σημερινό αδιέξοδο. Στην παρούσα λοιπόν συγκυρία, το πολιτικό τραβέρσο δεν αρμενίζει μόνο κόντρα στην "ύστερη μεταπολίτευση", αλλά κόντρα στην Ελλάδα της χρεοκοπίας".
Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος είναι κατηγορηματικός στις διαπιστώσεις και στην κριτική στόχευση, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης. Η ελληνική κοινωνία κινήθηκε στο ιδεολογικό πλαίσιο που διαμόρφωσε το τρίπτυχο: ακραίος ατομισμός και συντεχνιασμός - απαξίωση της εργασίας ως κοινωνικής αξίας και η υποκατάστασή της με τη λογική του βολέματος, κυρίως στον δημόσιο τομέα- μετάθεση των ευθυνών στους άλλους, ιδίως στους ξένους.
Η εμπειρία της Θεσσαλονίκης παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάλυση του Πέτρου Παπασαραντόπουλου. Το βιβλίο προσφέρει ένα χρονολόγιο των χαμένων ευκαιριών της πόλης αλλά και των υπευθύνων της παρακμής, θυμίζοντας έτσι πόσο έχει πληρώσει η Θεσσαλονίκη την απαξίωση των πολιτικών ηγεσιών της και τους λογής-λογής "εθνικοπαράφρονές" της.
Ο Γιάννης Βούλγαρης επισημαίνει: "Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος εικονογραφεί τη διττή προοπτική της χώρας καταφεύγοντας στον Ιανό. Η Ελλάδα σαν άλλος Ιανός έχει δύο πρόσωπα "του συντηρητισμού και του αναχρονισμού" από τη μία, της δημοκρατικής, ορθολογικής και εξωστρεφούς κουλτούρας από την άλλη. Από την αντιπαράθεση των δύο εξαρτάται η εθνική προοπτική. Ο συγγραφέας όμως αυξάνει στο μέγιστο την ένταση: σε περιόδους όξυνσης τα δύο πρόσωπα, οι δύο Ελλάδες, συγκρούονται με όρους "πολιτισμικού πολέμου" (cultural war) και όχι απλής ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης".
Τίτλος βιβλίου: | Πολιτικό τραβέρσο στην ύστερη μεταπολίτευση |
---|
Εκδότης: | Επίκεντρο |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Παπασαραντόπουλος, Πέτρος (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789604582822 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2010 | | |
---|
Σημείωση: | Πρόλογος: Γιάννης Βούλγαρης. |
---|
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |

Κουμανταρέας, Μένης, 1931-2014
Ο Μένης Κουμανταρέας (1931-2014), από τους σημαντικότερους συγγραφείς της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς της ελληνικής πεζογραφίας, γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1949 αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών, χωρίς να ακολουθήσει συστηματικές πανεπιστημιακές σπουδές. Εργάστηκε επί είκοσι χρόνια σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρείες. Το 1961 άρχισε να συνεργάζεται με το περιοδικό "Ταχυδρόμος", και το 1962 εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με τη συλλογή διηγημάτων "Τα μηχανάκια". Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στην αντιστασιακή έκδοση "18 Κείμενα" και οδηγήθηκε τρεις φορές σε δίκη βάσει του νόμου "περί ασέμνου δημοσιεύμα-τος" για το έργο του "Το αρμένισμα"- ωστόσο, το 1972 πήρε την υποτροφία DAAD για το Βερολίνο. Μετά το 1982 ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη συγγραφή και τη μετάφραση· μετέφρασε, μεταξύ άλλων, έργα των Λιούις Κάρολ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ουίλιαμ Φώκνερ και Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1967, για το "Αρμένισμα") και δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1976, για τη "Βιοτεχνία υαλικών" και, 2002, για το "Δυο φορές Έλληνας"), καθώς και με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του, το 2008. 'Ηταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Τη δεκαετία του 1980 διετέλεσε μέλος του ΔΣ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Βιβλία του μεταφράστηκαν σε δεκατρείς γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, αλβανικά, τουρκικά, ολλανδικά, ρωσικά, εσθονικά, λετονικά, εβραϊκά, και διηγήματά του σε διάφορες άλλες (κινεζικά, τσεχικά, κ.ά.). Το πιο πολυμεταφρασμένο βιβλίο του στο εξωτερικό είναι η "Κυρία Κούλα" και ακολουθούν η "Βιοτεχνία υαλικών", το "Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω", "Η φανέλα με το εννιά" και "Ο ωραίος λοχαγός", σύμφωνα με την ιστοσελίδα www.ekebi.gr. Έφυγε από τη ζωή με αδόκητο τρόπο: βρέθηκε δολοφονημένος στο σπίτι του στην Κυψέλη, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, τα ξημερώματα της 6ης Δεκεμβρίου 2014.