
Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, όποια φενακισμένη ηθική τάξη (εθνική, θρησκευτική, φυλετική, πολιτική, κρατική, επαναστατική) και αν υπηρετεί, όποιον απάνθρωπο ύμνο κι αν τραγουδά, όποια απάνθρωπη σημαία κι αν ανεμίζει στο φλάμπουρό της (γιατί κάθε σημαία και κάθε ύμνος είναι ομολογίες απανθρωπιάς). Κάθε πολιτική πρόταση που θεωρεί τη βία αναγκαίο κακό προβλέπει για τους υποστηριχτές της την πειθαναγκαστική υποταγή στην κτηνωδία -και η λεγόμενη "αντιβία" πάντοτε υπηρέτησε και ενίσχυσε την πρωτεύουσα βία την οποία υποτίθεται πως αντιμαχόταν. Καμιά αληθινά αντισυστημική αντιπρόταση δεν μπορεί να στηρίζεται στη βία, διότι κάθε πολιτική βία είναι μια βαθύτατη συστημική επιβεβαίωση. Ελευθερία εν τρόμω και εν φόνω δεν υφίσταται... Ούτε υπάρχουν "καλοί" και "κακοί" νεκροί: το αίμα είναι πάντοτε κηλίδα και ποτέ λεκές.
Διάφοροι, συνήθως προγραμματικά αγράμματοι, θεωρούν τη μη βία "ανιστορικό" πρόταγμα... Σύμφωνα με τη συλλογιστική τους, εξίσου "ανιστορικό" είναι και το πρόταγμα της μη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό, ο Ερρίκος Ντινάν, ο Λέων Τολστόι, ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Αλβέρτος Σβάιτσερ, η Σόφι Σολ, ο Πρίμο Λέβι, η Ζερμέν Τιγιόν, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Νέλσον Μαντέλα, ο Τζόν Λένον, η Ρέιτσελ Κόρι, ο Χράντ Ντικ, οι αντιρρησίες συνείδησης, οι εθελοντές των ανθρωπιστικών οργανώσεων και χιλιάδες άλλοι μάς δίνουν με τη σκέψη τους και με τη ζωή τους μια σαφή αντιπρόταση στην αλληλοτροφοδοτούμενη κτηνωδία της βίας. Ο κόσμος, σε πείσμα των ομοιοκατάληκτων στίχων που μάθαμε να παπαγαλίζουμε, δεν προχωρεί πάντα με φωτιά και με μαχαίρι -προχωράει με την παιδεία, την επιστήμη, τη δημιουργία, την τέχνη, την κοινωνική συμμετοχή και αλληλεγγύη, τον έρωτα... Ο Ρουσό, ο Μότσαρτ, ο Βαν Γκογκ, ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ ή ο Γεώργιος Παπανικολάου πάλεψαν για την ανθρωπότητα πολύ περισσότερο από τους λογής μεγαλοφονιάδες που θεώρησαν πως έχουν το δικαίωμα να "ελευθερώσουν" σκοτώνοντας και σφάζοντας. Και ο ήλιος για να γυρίσει "δεν θέλει νεκρούς χιλιάδες να είναι στους τροχούς", μήτε "τους ζωντανούς να δίνουν το αίμα τους". Κάποτε έρχεται η ώρα που μπορούμε να πούμε το αυτονόητο: πως ο ήλιος γυρίζει από μόνος του -και πως όλα τα υπόλοιπα είναι άλλοτε κούφια ταρατατζούμ εθνικών ποιητών κι άλλοτε λάβαρα εν δυνάμει φονιάδων.
Τίτλος βιβλίου: | Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική | ||
---|---|---|---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Μια συλλογή κειμένων ενάντια στον τρόμο | ||
Εκδότης: | Διάπυρον | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας) Πολλάτος, Θανάσης (Συγγραφέας) Σιαβελής, Παναγιώτης (Συγγραφέας) Τριαρίδης Θανάσης (Συγγραφέας) Ευαγγέλου, Γιάννης (Συγγραφέας) Καρασαββίδου Ελένη (Συγγραφέας) Αθανασιάδης Κυριάκος Χ. (Συγγραφέας) Εξαδάκτυλος, Γιάννης (Συγγραφέας) Ιωαννίδου, Ελεάννα (Συγγραφέας) Νικολόπουλος, Άγγελος (Συγγραφέας) Παπανικολάτου, Ναυσικά (Συγγραφέας) Μπακόπουλος, Κώστας (Συγγραφέας) Κορομηλάς, Γιάννης (Συγγραφέας) Κοροβέσης, Περικλής, 1941-2020 (Συγγραφέας) Ρόμβος, Τέος (Συγγραφέας) Μαραγκάκης, Μιχάλης (Συγγραφέας) Tarhan, Mehmet (Συγγραφέας) Μακρής, Θανάσης (Συγγραφέας) Γεωργόπουλος, Αλέξανδρος Δ. (Συγγραφέας) Δημητράς, Παναγιώτης (Συγγραφέας) Παπαδόπουλος, Παναγιώτης (Κάιν) (Συγγραφέας) Ηλιόπουλος, Θοδωρής (Συγγραφέας) Μοναστηριώτης, Γιώργος (Συγγραφέας) Ευαγγέλου, Γιάννης (Επιμελητής) Πολλάτος, Θανάσης (Επιμελητής) Τριαρίδης Θανάσης (Επιμελητής) Πολλάτος, Θανάσης (Υπεύθυνος Σειράς) | ||
ISBN: | 9789609874847 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Σειρά εκδότη: | Πολιτική | Σελίδες: | 211 |
Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2010 | Διαστάσεις: | 20x12 |
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Κοινωνιολογία |
- Κοροβέσης, Περικλής, 1941-2020 |
- Ρόμβος, Τέος |
- Μαραγκάκης, Μιχάλης |
- Tarhan, Mehmet |
- Μακρής, Θανάσης |
- Γεωργόπουλος, Αλέξανδρος Δ. |
- Δημητράς, Παναγιώτης |
- Παπαδόπουλος, Παναγιώτης (Κάιν) |
- Ηλιόπουλος, Θοδωρής |
- Μοναστηριώτης, Γιώργος |
- Κορομηλάς, Γιάννης |
- Μπακόπουλος, Κώστας |
- Πολλάτος, Θανάσης |
- Σιαβελής, Παναγιώτης |
- Τριαρίδης Θανάσης |
- Ευαγγέλου, Γιάννης |
- Καρασαββίδου Ελένη |
- Αθανασιάδης Κυριάκος Χ. |
- Εξαδάκτυλος, Γιάννης |
- Ιωαννίδου, Ελεάννα |
- Νικολόπουλος, Άγγελος |
- Παπανικολάτου, Ναυσικά
Lorca, Federico García, 1898-1936
Ο Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1898. Ο πατέρας του ήταν πλούσιος κτηματίας και η μητέρα του δασκάλα. Από τους πρώτους μήνες της ζωής του υπέστη την ταλαιπωρία σοβαρής ασθένειας, η οποία μάλιστα θα του αφήσει και μια μικρή χωλότητα. Τα παιδικά του χρόνια τα περνάει στον τόπο που γεννήθηκε: στο Φουέντε Βακέρος της Γρανάδας. Ο Λόρκα θα φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας όπου θα σπουδάσει Φιλοσοφία και Δίκαιο, ενώ παράλληλα παίρνει μαθήματα κιθάρας και πιάνου με δάσκαλο τον Μανουέλ ντε Φάλλια. Το 1918 εγκαθίσταται στη Μαδρίτη. Μένει στη Φοιτητική Εστία και εκεί έχει την ευκαιρία να γνωριστεί με τους Λουίς Μπουνιουέλ, Σαλβαδόρ Νταλί, Μιγέλ Ουναμούνο και άλλους.
Το 1920 ανεβαίνει στη Μαδρίτη το έργο του "Τα μάγια της πεταλούδας". Την ίδια χρονιά γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή και την επομένη κυκλοφορεί στη Μαδρίτη η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Βιβλίο ποιημάτων", ενώ παράλληλα γράφει το "Ποίημα του Κάντε Χόντο". Το 1922 δίνει διάλεξη για το κάντε χόντο (λαϊκό ανδαλουσιάνικο τραγούδι) και οργανώνει μαζί με τον ντε Φάλλια τη "Γιορτή του Κάντε Χόντο". Σε συνεργασία πάλι με τον ντε Φάλλια θα οργανώσει παραστάσεις του "Ανδαλουσιάνικου Κουκλοθέατρου Κατσιπόρα".
Το 1925 ο θίασος της Μαργαρίτας Σίργκου ανεβάζει στη Βαρκελώνη το έργο "Μαριάνα Πινέδα" με σκηνικά του Σαλβαδόρ Νταλί.
Το 1928 εκδίδει μαζί με φίλους του από τη Γρανάδα το περιοδικό "El Gallo" ("O πετεινός"), όπου και δημοσιεύονται τα μονόπρακτα του "Η παρθένος, ο ναύτης και ο σπουδαστής" και "Ο περίπατος του Μπάστερ Κήτον". Την ίδια χρονιά εκδίδει το πρώτο μέρος του "Ρομανθέρο Χιτάνο" με ποιήματα της περιόδου 1924-1927. Μετά τα ταξίδια του στην Νέα Υόρκη και την Κούβα ο Λόρκα επιστρέφει το 1930 στη Μαδρίτη, όπου ανεβαίνει στο θέατρο Εσπανιόλ το έργο του "Η θαυμαστή μπαλωματού".
Μετά την ανακήρυξη της Δημοκρατίας στην Ισπανία, ο Λόρκα εκδίδει το "Ποίημα του Κάντε Χόντο" και το 1932 ιδρύει και διευθύνει, μαζί με τον Εντουάρντο Ουγκάρτε, τον πανεπιστημιακό θίασο "Λα Μπαράκα" ("Η Παράγκα"), ο οποίος περιοδεύει στην ισπανική επαρχία παρουσιάζοντας έργα του κλασικού ισπανικού θεάτρου.
Το 1933 ανεβαίνουν στη Μαδρίτη τα έργα "Ματωμένος γάμος" και "Δον Περλιμπλίν", ενώ την επόμενη χρονιά ανεβαίνει στο Τεάτρο Εσπανιόλ η "Γέρμα" με τη Μαργκαρίτα Σίργου. Το θέατρο "Λα Μπαράκα" δίνει παραστάσεις στη Νότια Αμερική, και ο Λόρκα γράφει το "Θρήνο για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας". Τον επόμενο χρόνο θα παιχτούν τα έργα του "Η παραστασούλα του Δον Κριστόμπαλ" και "Δόνια Ροζίτα η ανύπαντρη". Το 1936 ο Λόρκα διαβάζει στη Μαδρίτη τη διακήρυξη των ισπανών συγγραφέων κατά του φασισμού, στη διάρκεια τιμητικής εκδήλωσης για τον ποιητή Ραφαέλ Αλμπέρτι και στις 16 Ιουλίου αναχωρεί για τη Γρανάδα. Την επομένη μέρα ξεσπά το πραξικόπημα του Φράνκο και τρεις μέρες αργότερα οι φαλαγγίτες καταλαμβάνουν τη Γρανάδα. Στις 3 Αυγούστου ο κουνιάδος του Λόρκα Μοντεσίνος, σοσιαλιστής δήμαρχος της Γρανάδας, συλλαμβάνεται και εκτελείται. Ο Λόρκα καταφεύγει στο σπίτι ενός φίλου του, του ποιητή Λουίς Ροσάλες, του οποίου τα αδέλφια ήταν φαλαγγίτες. Συλλαμβάνεται τη νύχτα 17 προς 18 Αυγούστου και κρατείται στο Κυβερνείο της Γρανάδας. Στις 19 Αυγούστου τα χαράματα εκτελείται στο χωριό Βιθνάρ.
- Τα μάγια της πεταλούδας (2023)
- Ο σκοτεινός έρωτας (2022)
- Poema del Cante Jondo (2021)
- Ματωμένα στέφανα (2021)
- Τα μάγια της πεταλούδας. Οι φασουλήδες του Κατσιπόρρα (2021)
- Γέρμα (2019)
- Οι φασουλήδες του Κατσιπόρα (2019)
- Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας (2019)
- Περί αγάπης: Θέατρο ζώων (2019)
- Νύχτες με αέρα (2018)
- Η θαυμαστή μπαλωματού (2018)
- Τα τραγούδια του Lorca (2018)
- Δόνια Ροσίτα η Γεροντοκόρη ή Η γλώσσα των λουλουδιών (2018)
- Οι Φασουλήδες με το ρόπαλο (2018)
- Ματωμένος γάμος (2018)
- Ματωμένος γάμος (2017)
- Χίλιες ερωτικές στιγμές στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (2016)
- Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (2016)
- Σαν περάσουν πέντε χρόνια (2016)
- Δόνια Ροζίτα (2016)
- Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (2015)
- Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (2015)
- Το κοινό. Κωμωδία χωρίς τίτλο (2015)
- Δόνα Ροζίτα η γεροντοκόρη ή η γλώσσα των λουλουδιών (2013)
- Ματωμένα στέφανα (2013)
- Η θαυμαστή μπαλωματού (2013)
- Γέρμα (2013)
- Ο θάνατος του Πήγασου (2012)
- Ποιητικά άπαντα (2011)
- Θεατρικοί μονόλογοι (2010)
- Έρωτας του Δον Περλιμπλίν και της Μπελίσα στον κήπο του. Η θεατρίνα Λόλα. Τρία σύντομα μονόπρακτα (2010)
- Θεατρικοί διάλογοι (2010)
- Οι φασουλήδες με το ρόπαλο (2008)
- Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας (2008)
- Γέρμα (2008)
- Έντεκα σονέτα του σκοτεινού έρωτα (2008)
- Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (2007)
- Ματωμένος γάμος (2007)
- Ξένη ποίηση του 20ού αιώνα (2007)
- Γέρμα (2007)
- Περλιμπλίν και Μπελίσα (2007)
- Η θαυμαστή μπαλωματού (2006)
- Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (2006)
- Δόνια Ροζίτα (2006)
- Γέρμα (2006)
- Ανθολογία ποιημάτων (2006)
- Ματωμένος γάμος (2006)
- Μαριάννα Πινέντα (2006)
- Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας (2006)
- Τσιγγάνικο τραγουδιστάρι (2006)
- Ποιητής στη Νέα Υόρκη (2005)
- Σονέτα του σκοτεινού έρωτα (2004)
- Ποιήματα της Ανδαλουσίας (2003)
- Αχ, έρωτα! (2003)
- Μοιρολόι για τον Ιγκνάθιο Σάντσεθ Μεχίας (2002)
- Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (2001)
- Εκλογή ποιημάτων (2001)
- Diván del tamarit (2000)
- Θέατρο και ποίηση (2000)
- Romancero Gitano (2000)
- Δόνια Ροζίτα η ανύπαντρη ή η γλώσσα των λουλουδιών (1999)
- Ντουέντε (1998)
- Τσιγγάνικα τραγούδια (1998)
- Ματωμένος γάμος (1998)
- Ποιητικά άπαντα (1997)
- Ποιητικά άπαντα (1997)
- Ποιήματα (1996)
- Δεύτερη γραφή (1996)
- Άτιτλο έργο (1994)
- Ο ποιητής στη Νέα Υόρκη (1993)
- Θέατρο και ποίηση (1990)
- Ματωμένα στέφανα (1989)
- Μήτσος Παπανικολάου: Μεταφράσεις (1987)
- Η θαυμαστή μπαλωματού (1986)
- Γέρμα (1986)
- Δόνα Ροζίτα η γεροντοκόρη ή η γλώσσα των λουλουδιών (1986)
- Τα μάγια της πεταλούδας. Οι φασουλήδες του Κατσιπόρρα (1978)
- Μαριάνα Πινέδα (1971)
- Ποιήματα ()
- Ποίηση ()
- Ποιήματα ()