Τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών στη ναυτιλία (τ.1)
Στο βιβλίο περιγράφονται τα σημαντικότερα από τα προηγμένα Πληροφοριακά και Επικοινωνιακά Συστήματα που χρησιμοποιούνται στη Ναυτιλία, σχολιάζονται οι αρχές λειτουργίας τους, τα βασικά χαρακτηριστικά τους, καθώς και οι υπηρεσίες και τα πλεονεκτήματα που παρέχουν.
Στον πρώτο τόμο, πέρα από την τεχνική περιγραφή των δορυφορικών συστημάτων και των τεχνολογιών Wimax και WiFi, αναπτύσσονται τα Δορυφορικά Συστήματα Υποστήριξης Ναυσιπλοΐας, τα Ναυτιλιακά Συστήματα Τηλεπικοινωνιών καθώς και τα συστήματα VSAT. Στο δεύτερο τόμο αναπτύσσονται διεξοδικά, πρωτίστως τα συστήματα GMDSS, AIS, VTMIS, LRIT, GIS, ECDIS και VDR.
Σκοπός της χρήσης των παρουσιαζόμενων προηγμένων Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων είναι η Ασφάλεια της Ναυσιπλοΐας, η Προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος και ο Έλεγχος της Κλιματικής Αλλαγής στο πλαίσιο της Ναυτιλιακής Δραστηριότητας, καθώς και η Αναβάθμιση της Ποιότητας και της Παραγωγικότητας στη Ναυτιλία. Παράλληλα τα συστήματα αυτά αποτελούν βασικά εργαλεία ελέγχου, λήψης αποφάσεων και διοίκησης, τόσο στο χώρο
του γραφείου όσο και στο πλοίο.
Το παρόν βιβλίο είναι κατάλληλο για κάθε ενδιαφερόμενο αναγνώστη είτε από το χώρο των εφαρμογών των Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων στη Ναυτιλία και τις Μεταφορές είτε γενικότερα για όποιον επιθυμεί να εντρυφήσει στο αντικείμενο και να ενημερωθεί για τις πλέον σύγχρονες εφαρμογές των στη Ναυτιλία.
Αθανασόπουλος, Βαγγέλης, 1946-2011
Ο Βαγγέλης Αθανασόπουλος γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Σπούδασε στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο King's College του University of London. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε με δύο διηγήματα, "Επαφή και αποστροφή" και "Οι τρόποι του κάλλους", ενώ για το πρώτο αυτοτελές λογοτεχνικό βιβλίο του, "Εαυτόν τιμωρούμενος", που κυκλοφόρησε το 1976, πήρε το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα (1977). Τιμήθηκε, επίσης, με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής (1991) για το βιβλίο "Ο λογοτέχνης ως πρότυπο δημιουργικής δράσης" και (2007) για το βιβλίο "Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα, τόμος Γ΄", και με το βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής της Ακαδημίας Αθηνών (1992) για το βιβλίο "Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Γ. Βιζυηνού". Η ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του άρχισε το 1975, όταν διορίστηκε βοηθός στην Έδρα της Ιστορίας της Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκληρώθηκε με την εκλογή του σε θέση καθηγητή της Συγκριτικής Φιλολογίας το 2001. Η φοίτησή του με υποτροφία (1981-82) στο King’s College του University of London, επηρέασε τον προσανατολισμό της ερευνητικής του δραστηριότητας. Υπήρξε πολυγραφότατος και ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του λόγου: ποίηση, πεζογραφία, μετάφραση λογοτεχνικών και κριτικών έργων. Κύριο ερευνητικό αντικείμενό του ήταν η νεοελληνική λογοτεχνία σε σχέση με τις ευρωπαϊκές λογοτεχνίες. Γοητευτικός δάσκαλος, δίδαξε σε πολλά εξάμηνα και Τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια, συμπόσια και ημερίδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είχε συμμετοχή σε οργανωτικές επιτροπές επιστημονικών συνεδρίων. Κοινωνικά ευαίσθητος ακαδημαϊκός λειτουργός, ανταποκρίθηκε σε πολυάριθμες προσκλήσεις επιστημονικών συλλόγων, εκδηλώσεων Δήμων, και διαφόρων άλλων φορέων με ισάριθμες διαλέξεις. Υπήρξε δραστήριο μέλος Ιδρυμάτων, συλλόγων, ελληνικών και ξένων επιστημονικών εταιρειών, επιτροπών του Υπουργείου Πολιτισμού. Διετέλεσε επίσης μέλος της διεθνούς κριτικής επιτροπής για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (1993-1994). Ικανός στη διοίκηση, ως διευθυντής του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας (1996-1998), οργάνωσε το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών και ενίσχυσε τις επιστημονικές εκδηλώσεις του Τομέα. Δημοσίευσε πολυάριθμα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του ήταν "Το διήγημα στην ελληνική και στις ξένες λογοτεχνίες", Αθήνα, Gutenberg 2009. Πέθανε στην Αθήνα στις 27 Νοεμβρίου του 2011, μετά από μάχη με την επάρατη νόσο.
