Ich bebe
Το πρωινό της 3ης Ιανουαρίου του 1889 στην πλατεία του Καρόλου Αλβέρτου στο Τορίνο ένας αμαξάς μαστιγώνει το άλογό του. Ο περαστικός Φρειδερίκος Νίτσε ορμάει κλαίγοντας κι αγκαλιάζει το λαιμό του ζώου. Αμέσως μετά, σωριάζεται καταγής. Ήταν το σημείο μηδέν της διανοητικής του κατάρρευσης -ή του ολοκληρωτικού του επαναπροσδιορισμού-, έντεκα χρόνια πριν τον βιολογικό του θάνατο, τον Αύγουστο του 1900. Τριάμισι χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1892, ο Νίτσε βρίσκεται παράλυτος στο κρεβάτι του και βυθισμένος στην ασυνειδησία: όταν η μητέρα του τον ρωτάει, κατά τη συνήθειά της, "Μ' αγαπάς;", εκείνος επιμένει να απαντάει, αντί για "Ich liebe" (σε αγαπώ), "Ich bebe" (που σημαίνει τρέμω). Λανθάνουσα γλώσσα ενός σβησμένου νου;
Εικοσιεννιά χρόνια μετά, το φθινόπωρο του 1921, προβάλλεται στους κινηματογράφους της Αμερικής η ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν "Το Χαμίνι" ("The Kid"). Στα πρώτα λεπτά της ταινίας ο Σαρλό βρίσκεται στο ρείθρο του δρόμου, με ένα ανεπιθύμητο, παρατημένο μωρό στα χέρια - ενώ το βλέμμα του πέφτει στη σχάρα του υπονόμου...
Το "Ich bebe" είναι μια στιχουργημένη αφήγηση (ένα "μετα-μυθιστόρημα") σε 60 (συν 2) Κεφάλαια, όπου ένας έντρομος αφηγητής επιχειρεί να πλανηθεί ανάμεσα στα δύο αυτά γεγονότα - ανάμεσα στον Νίτσε που αγκαλιάζει το λαιμό του αλόγου και στον Σαρλό που, κρατώντας το έρημο μωρό, αναμετρά τον υπόνομο... Η περιπλάνηση του αφηγητή ξεκινά από τον μυθολογικό χρόνο, από τον Όμηρο, τον Αίσωπο και τις λογής μπαγαποντιές των αθανάτων, και ξεβράζεται στην επερχόμενη ιστορία - φέρ' ειπείν, στα πτώματα των πνιγμένων μεταναστών στη θάλασσα. Ενδιαμέσως, οι ανάγκες και οι απάτες των ανθρώπων: το μέλι του Ηράκλειτου, η απελπισία του Πλάτωνα, οι κουρελήδες που περπάτησαν στις όχθες της λίμνης Γενησαρέτ, ο Φραγκίσκος και ο Μποτιτσέλι, ο Γαβριάς και ο Παζολίνι, οι στερνές ματιές του Καβάφη, οι αστρολόγοι του Βαγιαζίτ, ο δήμιος του Τζορντάνο Μπρούνο...
Ο αφηγητής πασχίζει να ανιστορήσει "το μεγάλο βιβλίο που λένε πως περιέχει τα πάντα", να ξαναστήσει τον κόσμο ως διαδοχή σωμάτων και όχι ως διαδοχή θανάτων.
Μετά τα "Μελένια λεμόνια", ο Τριαρίδης καταθέτει ένα κείμενο που τρέμει εξίσου σε κάθε του σελίδα.
| Τίτλος βιβλίου: | Ich bebe |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Όταν οι αμαξάδες μαστιγώνουν τ' άλογα: Ανιστόρηση του τρόμου μου |
|---|
| Εκδότης: | Τυπωθήτω |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Τριαρίδης Θανάσης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789604023400 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2008 | Διαστάσεις: | 20x12 |
|---|
| Σημείωση: | Το Ich bebe εκδόθηκε ηλεκτρονικά στο διαδίκτυο των Ιούλιο του 2007 στην ιστοσελίδα www.triaridis.gr/ichbebe/ όπου και θα εξακολουθήσει να εκτίθεται στο σύνολό του και σε ελεύθερη πρόσβαση. |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
Νικηφόρου, Τόλης
Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1938. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Ρωµυλία. Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, µεταφραστής -διερµηνέας και αναλυτής συστηµάτων στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Μετά το τέλος της δικτατορίας, επέστρεψε οριστικά στη Θεσσαλονίκη ασκώντας το επάγγελµα του µελετητή-συµβούλου οργάνωσης επιχειρήσεων έως το 1999.Τακτικός συνεργάτης του περιοδικού "Νέα Πορεία" από τα µέσα της δεκαετίας του '70, διετέλεσε επίσης αντιπρόεδρος της Λέσχης Γραµµάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης ενώ υπήρξε και µέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κ.Θ.Β.Ε. Εµφανίστηκε στα γράµµατα το 1966 µε το µεγάλο ποίηµα, "Οι άταφοι". Από τις εκδόσεις της "Νέας Πορείας" έχουν κυκλοφορήσει µεταξύ άλλων οι ποιητικές του συλλογές "Το διπλό άλφα της αγάπης" (1994, επανέκδ. Παρατηρητής, 2002), "Χώμα στον ουρανό" (1998), "Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο" (1999), "Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται" (2002),"Ο πλοηγός του απείρου" (συγκεντρωτική έκδοση, ποιήµατα 1966-2002, 2004), τα διηγήµατα "Εγνατία οδός" (1973), "Τα µάτια του πάνθηρα" (1996), "Νόστος" (2000), και το µυθιστόρηµα "Η γοητεία των δευτερολέπτων" (2001). Από τις εκδόσεις του περιοδικού "Μανδραγόρας" έχει εκδοθεί η ποιητική του συλλογή "Μυστικά και θαύματα: ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας" (2007), και από τις εκδόσεις "Νεφέλη" τα μυθιστορήματα "Το κίτρινο περπάτημα στα χόρτα" (2005), "Η εξαίσια ηδονή του βιασμού" (2006), "'Ερημο νησί στην άκρη του κόσμου" (2009) καθώς και η συλλογή διηγημάτων "Ο δρόμος για την Ουρανούπολη" (2008), η οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, από κοινού με το "Οριζόντιο ύψος" του Αργύρη Χιόνη. Έχει επίσης συγγράψει παραµύθια για µεγάλους. Ποιήµατά του έχουν µεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν περιληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες.
