Ένας απίθανος ληστής
Χούπσικα, ένας απίθανος ληστής που δεν μοιάζει με κανέναν άλλο. Φοράει κομψές μπότες και έχει καλογυαλισμένα σπιρούνια και είναι τόσο, μα τόσο καλός! Ευγενικός, τρυφερός, γενναίος, ριψοκίνδυνος, τολμηρός. Με το πορτρέτο της μητέρας του αγκαλιά, ξεκινά να σώσει την αγαπημένη του από τα χέρια του φοβερού Σιδεροάρπαγα. Άραγε, θα τα καταφέρει;
| Τίτλος βιβλίου: | Ένας απίθανος ληστής |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | De rover hoepsika |
|---|
| Εκδότης: | Ψυχογιός |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Biegel, Paul (Συγγραφέας)
Αποστολοπούλου - Hoek, Ελένη (Μεταφραστής)
Hollander, Carl (Εικονογράφος)
Κοντολέων Μάνος (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789602742846 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Σκληρό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Κίτρινο Καράβι | Σελίδες: | 197 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2000 | Διαστάσεις: | 21x13 |
|---|
| Ηλικίες: | 9+ | Σειρά βιβλίων: | Κίτρινο Καράβι |
|---|
| Σημείωση: | Απόδοση ελληνικού κειμένου: Μάνος Κοντολέων |
|---|
| Κατηγορίες: | Παιδικά - Εφηβικά > Παιδική και Εφηβική Λογοτεχνία |
|---|
Sartre, Jean - Paul, 1905-1980
Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ γεννήθηκε στο Παρίσι στις 21 Ιουνίου 1905. Σπούδασε στην Ecole Normale Superieure και δίδαξε σε λύκεια από το 1931 έως το Ι944. Βαθιά επηρεασμένος από τη φαινομενολογία του Χούσερλ και την οντολογία του Χάιντεγκερ, επεξεργάστηκε μια υπαρξιστική θεωρία αρχικά με άξονα τη σχέση του ανθρώπου με την ελευθερία (Το είναι και το μηδέν) και αργότερα του διαλεκτικού υλισμού και της αντίληψης του για τη στράτευση (Κριτική του διαλεκτικού λόγου). Ανέπτυξε τις ιδέες του σε μυθιστορήματα (Η ναυτία, Οι δρόμοι της ελευθερίας), θεατρικά έργα (Κεκλεισμένων των θυρών, Τα βρόμικα χέρια, Ο Διάβολος και ο καλός Θεός, Ο ηθοποιός Κιν, Νεκρασσοφ, Οι έγκλειστοι της Αλτόνα), διηγήματα (O τοίχος), άρθρα και κριτικά δοκίμια (Καταστάσεις, Ο άγιος Ζενέ, κωμωδός και μάρτυρας), ένα αυτοβιογραφικό πεζογράφημα (Οι λέξεις), μια μελέτη για τον Φλομπέρ (0 ηλίθιος της οικογένειας). Το 1945 ίδρυσε την πολιτικού και λογοτεχνικού περιεχομένου επιθεώρηση "Les Temps Modernes" μαζί με τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον Μορίς Μερλό-Ποντύ. Το 1964 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ, το οποίο όμως αρνήθηκε να παραλάβει. Είχε μια μοναδική ικανότητα να αφουγκράζεται τα προβλήματα της εποχής του και ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα (ενεργή συμμετοχή κατά του πολέμου του Βιετνάμ, μέλος του "Δικαστηρίου Ράσσελ", συμμετοχή στον Μάη του '68, διεύθυνση των αριστερών εφημερίδων "La cause du people", "La Liberation"). Πέθανε στο Παρίσι στις 15 Απριλίου 1980.
