Ενθύμιον Μυκόνου (τ.1)
[set δύο τόμων]
Μια φωτογραφική αναπαράσταση, από το 1885 μέχρι το 1985, της ιστορίας, του πολιτισμού και της αρχιτεκτονικής του αιγαιοπελαγίτικου νησιού που υμνήθηκε όσο λίγα. Σπάνιες φωτογραφίες ενός πλουσιότατου αρχείου, με σχόλια και επεξηγήσεις από έναν γνώστη του γενέθλιου τόπου του, τον συγγραφέα Παναγιώτη Κουσαθανά. Πέραν της αισθητικής απόλαυσης, το λεύκωμα αποτελεί καταγραφή της πορείας της Μυκόνου και μαρτυρία των ριζικών αλλαγών της τα τελευταία χρόνια. Τί προσέλκυσε άραγε τόσους πνευματικούς ανθρώπους σε αυτό το άνυδρο νησί των ανέμων; Τι απομένει σήμερα από την αληθινή Μύκονο; Τι πρέπει να γίνει για τη διάσωση του υπολοίπου της ομορφιάς και του χαρακτήρα του τόπου και των ανθρώπων του; Νοσταλγικό (και οδυνηρό) ταξίδι στην κρυμμένη, κάτω από την εκτυφλωτική επιφάνεια, ουσία ενός ελληνικού νησιού.
| Τίτλος βιβλίου: | Ενθύμιον Μυκόνου |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Σχόλια σε φωτογραφίες: 1885-1950 |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Mykonos, a photographic memento: 1885-1950 |
|---|
| Εκδότης: | Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κουσαθανάς Παναγιώτης (Συγγραφέας)
Κωνσταντινίδης, Άρης (Εικονογράφος)
|
|---|
| ISBN: | 9789605240622 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 1998 | Διαστάσεις: | 33x24 |
|---|
| Σημείωση: | Η τιμή αφορά συνολικά και τους 2 τόμους. |
|---|
| Κατηγορίες: | Λευκώματα > Φωτογραφικά |
|---|
Vila - Matas, Enrique, 1948-
Ο Ενρίκε Βίλα-Μάτας (Βαρκελώνη, 1948) έχει να επιδείξει ένα μεγάλο σε όγκο και σπουδαίο σε αξία λογοτεχνικό έργο, που τον έχει αναδείξει ως έναν από τους κορυφαίους ευρωπαίους συγγραφείς της γενιάς του. Σπούδασε νομικά και δημοσιογραφία στην πατρίδα του και το 1968 άρχισε να γράφει κριτική κινηματογράφου στο περιοδικό "Fotogramas". Το 1970 γύρισε δύο ταινίες μικρού μήκους, τις "Todos los jovenes tristes" και "Fin de verano". Την επόμενη χρονιά υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στη Melilla της Αφρικής, όπου, καθηλωμένος σε μια αποθήκη υλικού, άρχισε να γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα, "Μujer en el espejo contemplando el paisaje" με εντελώς αντισυμβατική γραφή (σχεδόν χωρίς καθόλου σημεία στίξης). Γυρίζοντας στη Βαρκελώνη, συνεργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου με τα περιοδικά "Bocaccio" και "Destino". Μεταξύ του 1974 και του 1976 έζησε στο Παρίσι, σ' ένα διαμέρισμα που νοίκιασε από τη Μαργκερίτ Ντυράς. Εκεί άρχισε το δεύτερο μυθιστόρημά του, "La asesina ilustrada" (σε ελεύθερη απόδοση: "Η πολυμαθής δολοφόνος", 1977). Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Al sur de los parpados", 1980, "Nunca voy al cine", 1982. Η κριτική και το κοινό τον πρόσεξαν με το πέμπτο του μυθιστόρημα, "Historia abreviada de la literature portatil" ("Σύντομη ιστορία της φορητής λογοτεχνίας", 1985). Ακολούθησε η έκδοση των συλλογών διηγημάτων "Ένα σπίτι για πάντα" (1988), "Υποδειγματικές αυτοκτονίες" (1991), "Παιδιά χωρίς παιδιά" (1993), τα μυθιστορήματα "Μακριά από τη Βερακρούς" (1995), "Περίεργος τρόπος ζωής" (1997), κ.ά. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν μερικά από τα σημαντικότερα βιβλία του: "Το κάθετο ταξίδι" (2000), το οποίο τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Μυθιστορήματος Ρόμουλο Γκαλιέγος, το πιο έγκυρο βραβείο της Λατινικής Αμερικής, "Μπάρτλεμπυ και Σία" (2001), "Η νόσος του Μοντάνο" (2002), που έχει βραβευθεί με το βραβείο Heralde, το Εθνικό Βραβείο Κριτικής και το Prix Medicis Etranger, "Το Παρίσι δεν τελειώνει ποτέ" (2003), "Δόκτωρ Πασαβέντο" (2005) και "Δουβλινιάδα" (2010). Έχει επίσης εκδώσει τα μυθιστορήματα "Exploradores del abismo", 2007, "Dietario voluble", 2008, "Air of Dylan", 2012, συλλογές με τα δημοσιογραφικά του άρθρα και τα λογοτεχνικά δοκίμια: "El viajero mαs lento" ("Ο πιο αργός ταξιδιώτης", 1992), "El traje de los domingos" ("Το κοστούμι της Κυριακής", 1995), "Para acabar con los nϊmeros redondos" ("Για να τελειώνουμε με τα στρογγυλά νούμερα", 1997), κ.ά.
