Ιστορία της αποικιοκρατίας (τ.1)
[...] Πραγματικά σε ποιο κόσμο ζούμε; Και στο μεγάλο αυτό ερώτημα προσπαθεί να δώσει απάντηση ο συγγραφέας τούτου του έργου.
Η προσπάθειά του δεν απορρέει από περιέργεια. Είναι προσπάθεια για την κριτικά ανατομία της ιστορίας της εποχής μας. Ο συγγραφέας πιστεύει πως η γνώση της πραγματικότητάς μας είναι τόσο αναγκαία όσο απαραίτητα είναι και τα υλικά μέσα για την ύπαρξη και την επιβίωση της ανθρωπότητας. Δε φτάνει να αισθάνονται οι άνθρωποι λεύτεροι ή σκλάβοι. Πρέπει να γνωρίζουν τι είδος είναι η λευτεριά τους ή η σκλαβιά τους. Πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι γιατί άλλοι, σαν τους Αγκολέζους, πέφτουν στη μάχη για την ανεξαρτησία τους και γιατί άλλοι, σαν τους καλοθρεμένους των αναπτυγμένων χωρών, τυραννιούνται από την ανία τους. Πρέπει να ξέρουν οι σημερινοί άνθρωποι αν ζουν παράλογα και πού βρίσκεται ο παραλογισμός του τρόπου της ζωής τους. Πρέπει ακόμα να γνωρίζουν γιατί άλλοι στέκονται όρθιοι και γιατί άλλοι σέρνονται σαν τα σκουλήκια.
Η γνώση της ζωής μας σημαίνει βαθειά γνώση του κόσμου μας. Χάρη σ' αυτή μπορούμε ν' αποχτήσουμε δυνάμεις, ζωτικότητα για δημιουργία, μυαλό ικανό να σκεφτεί λύσεις για τα προβλήματά μας, καρδιά και ψυχή αποφασισμένες να επιβάλλουν τους πόθους μας.
Μα η γνώση της ζωής μας δέν αποχτιέται παρά μονάχα με την "αλύπητη κριτική" για το κάθε τι, ακόμα και για τη δική μας γνώμη. Δεν αποχτιέται παρά με την κριτική ανατομία της ανθρώπινης ιστορίας. Και στην περίπτωση των σημερινών ανθρώπων, δεν αποχτιέται παρά μονάχα με την κριτική αντιμετώπιση της Αποικιοκρατίας, του στηλοβάτη της εποχής μας. Έτσι και μονάχα έτσι θα μάθουμε γιατί οι ευρωπαίοι τυχοδιώκτες - πειρατές του 15ου - 18ου αιώνα, κυνηγώνας να αρπάξουν την γνώση και τα υλικά πλούτη της Ανατολής, άνοιγαν άθελά τους το δρόμο για να ανθίσει ο σύγχρονος κόσμος του παράλογου με τις αδιάκοπες πολύμορφες κρίσεις και τις ασταμάτητες πολεμικές συγκρούσεις.
Αυτοί που ανακάλυψαν το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας άνοιγαν παράλληλα και το δρόμο σε κείνους που πέταξαν στο διάστημα. Όμως δεν τους άνοιξαν και το δρόμο για να ζουν ανθρώπινα πάνω στη Γη. Γιατί; Σ' αυτό το ερώτημα προσπαθεί να δώσει απάντηση το έργο.
(από τον πρόλογο του συγγραφέα)
| Τίτλος βιβλίου: | Ιστορία της αποικιοκρατίας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Η αυγή |
|---|
| Εκδότης: | Επικαιρότητα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ψυρούκης, Νίκος, 1926-2003 (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 1978 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Τόμος: | 1 | Βάρος (Kg): | 0,336 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία |
|---|
Koyré, Alexandre
Ο Alexandre Koyre γεννήθηκε το 1892 στη Ρωσσία, σπούδασε στη Γερμανία και τη Γαλλία κοντά στον Husserl, τον Bergson, τον Lalande και τον Brunschvieg, και μοίρασε τα δημιουργικά του χρόνια διδάσκοντας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε δύο από τα πιο φημισμένα ιδρύματα του Παλαιού και του Νέου Κόσμου: την Ecole des Hautes Etudes του Παρισιού και το Institute of Advanced Studies του Princeton.
Ο Alexandre Koyre είναι χωρίς αμφιβολία η κεντρική μορφή της σύγχρονης ιστοριογραφίας της επιστήμης. Όχι μόνο γιατί το έργο του θεωρείται θεμελιώδες αλλά και γιατί στη ρίζα κάθε ερευνητικού προβλήματος ή μεθοδολογικής διχογνωμίας μπορεί να ανιχνεύσει κανείς μια δική του προκλητική συνήθως, τοποθέτηση.
Ο Koyre λατρεύει τη θεωρητική καινοτομία. Γι' αυτό στρέφεται στον 17ο αιώνα, τον "αιώνα της μεγαλοφυΐας", γι' αυτό γίνεται ποιοτικός όταν περιγράφει την προσπάθεια του Γαλιλαίου "να εξηγήσει το πραγματικό με το αδύνατο", γι' αυτό μάχεται να κατοχυρώσει θεωρητικά την έννοια της επιστημονικής επανάστασης. Και εδώ οφείλεται η αμφισβήτηση που μονίμως προκαλούν οι θέσεις του. Τελικά ο Koyre είναι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον υπεύθυνος για την κατεύθυνση που έχει πάρει σήμερα πια η ιστορία της επιστήμης.
Πέθανε το 1964.
