Χαμένα όνειρα (τ.1)
ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ πού αρχίζει τούτη ή Ιστορία, τα τυπογραφεία Στάνχοπ καί τα κυλινδρικά πιεστήρια δε λειτουργούσαν ακόμη στα μικρά, επαρχιακά μαγαζιά όπου τυπώνονταν βιβλία κι εφημερίδες. Στήν Αγκουλέμ λοιπόν, παρόλο πού από χρόνια υπήρχαν πολλά τυπογραφεία, έτσι πού σ' αναλογία να μην υστερεί καθόλου από το Παρίσι, εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν τα παλιά ξύλινα στοιχεία, πού σήμερα θα έκαναν πολλούς επαγγελματίες να χαμογελάσουν περιφρονητικά. Τα καθυστερημένα αυτά τυπογραφεία χρησιμοποιούσαν ακόμη εκεί αυτές τίς δερμάτινες μπάλλες, πού οι πιεστές περνούσαν πάνω απ' τα στοιχεία για να τα μελανώνουν. Η κινούμενη πλάκα πού πάνω της τοποθετείται η φόρμα με τα γράμματα για να πέσει σ' αυτήν το φύλλο του χαρτιού καί να τυπωθεί, ήταν ακόμη πέτρινη κι από κει βαστά ακόμη ή σημερινή της ονομασία, μάρμαρο. Τα σημερινά μηχανικά πιεστήρια πού καταβροχθίζουν τόννους χαρτιού μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε αυτό τον παλιό μηχανισμό, πού ωστόσο του οφείλουμε, παρόλες τίς ατέλειές του, εκείνα τα όμορφα βιβλία των Ελβεζίρ, των Πλαντέν, των Άλδων καί των Διδότων, καί πού τα εργαλεία πού χρησιμοποιούσαν εκείνοι οί πρώτοι τυπογράφοι ασκούσαν μια μαγεία στο Ζερόμ-Νικολά Σεσάρ, τον άνθρωπο πού μ' αυτόν θα ξεκινήσουμε τούτη τη μικρή ιστορία. [...]
Τίτλος βιβλίου: | Χαμένα όνειρα |
---|
Εκδότης: | Ψύχαλος |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Balzac, Honoré de, 1799-1850 (Συγγραφέας) Κωστελένος, Δημήτρης Π. (Μεταφραστής)
|
ISBN: | | Εξώφυλλο βιβλίου: | Δερματόδετο |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | 1973 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Σημείωση: | Η τιμή αφορά συνολικά και τους 2 τόμους του έργου. |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Κλασική Μεταφρασμένη Λογοτεχνία |

Λιγνάδης, Τάσος, 1926-1989
Τάσος Λιγνάδης (1926 -1989). Ο Τάσος Λιγνάδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια των εφηβικών του χρόνων βίωσε τη γερμανική κατοχή ως μέλος της Αντιστασιακής Οργάνωσης ΕΣΑΣ και παράλληλα δραστηριοποιήθηκε στον παράνομο Τύπο ως αρθρογράφος στα περιοδικά Μαθητικά Γράμματα και Νεανική Φωνή. Με την Απελευθέρωση γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου πήρε μέρος στο φοιτητικό κίνημα ως ιδρυτικό μέλος της ΔΕΣΠΑ (Διοικούσα Επιτροπή Συλλόγου Πανεπιστημίου) και πρόεδρος της ΠΕΚΕ (Πανσπουδαστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα) και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1970 με τίτλο της διατριβής του Το πρώτο Δάνειον της Ανεξαρτησίας. Το 1955 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Μωραΐτη και το 1963 εκλέχτηκε λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών στη Φιλοσοφική Σχολή, θέση από την οποία παραιτήθηκε με την επιβολή της Απριλιανής Δικτατορίας. Εργάστηκε επίσης στη Σχολή Αηδονοπούλου, στο Pierce College , και στο Λύκειο του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Σχολή Μωραΐτη οργάνωσε θεατρικές παραστάσεις, ενώ την περίοδο της Μεταπολίτευσης διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, θέση που κράτησε ως το 1980. Στο Εθνικό Θέατρο εργάστηκε επίσης ως καθηγητής στη δραματική σχολή. Από το 1977 εργάστηκε στην ΕΡΤ ως σύμβουλος προγράμματος με αρμοδιότητες στο χώρο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, διέκοψε ωστόσο τη συνεργασία του, λόγω ιδεολογικών διαφωνιών. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1955 από τις σελίδες του περιοδικού της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού Νέον Αθήναιον, όπου δημοσίευσε πολλές μελέτες ως το 1963. Συνεργάστηκε επίσης με περιοδικά και εφημερίδες όπως τα : Ελληνικά Χρονικά του Λουκή Ακρίτα (1952-1954), Νέα Πορεία (Θεσσαλονίκης), Λόγος (1947), Χρονικό (1972), Νέα Εστία, Επίκαιρα, Νίκη, Εσπερινή, Μεσημβρινή, Η Καθημερινή. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάσου Λιγνάδη βλ. Αργυρίου Αλεξ., "Λιγνάδης Τάσος", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986 και Σταμέλος Δημήτρης, "Λιγνάδης Τάσος", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 9. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).