Τα θεωνύμια
Ο " Περί Θεωνυμίας " λόγος του Θεοδώρου Β΄ Δούκα Λάσκαρι είναι ο τέταρτος από τους οκτώ λόγους του θεολογικού του πονήματος περί της του Θεού Σοφίας, της Αγίας Τριάδος και της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, και αποτελεί μέρος των έξι λόγων του περί " Φυσικής Κοινωνίας ". Στους λόγους αυτούς, που περιέχονται στον 44ο τόμο της Ελληνικής Πατρολογίας Migne, προσπαθεί μέσω μαθηματικών, γεωμετρικών και φυσικών θεωριών να αποδείξει θεολογικά τη συνοχή του φυσικού κόσμου.
Στον " Περί Θεωνυμίας " λόγο, επειδή, όπως λέει στην αρχή του λόγου " το θείον ανάμεσα στα άλλα με πολλά ονόματα ονομάζεται " και επειδή " ανάγκη πάσα να πούμε κατά το δυνατόν και για τα ονόματά του ", συγκεντρώνει περίπου τριακόσια πενήντα επίθετα ή εκφράσεις που περιγράφουν τον Θεό, και που σταχυολογεί από την Παλαιά και Καινή διαθήκη, την Εκκλησιαστική Υμνογραφία και τα πατερικά κείμενα, χωρίς να παραλείπει και επίθετα ομηρικών επών και ύμνων.
| Τίτλος βιβλίου: | Τα θεωνύμια |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Λόγος τέταρτος περί θεωνυμίας |
|---|
| Εκδότης: | Άγρα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κύρος Θεόδωρος Δούκας του Λάσκαρι (Συγγραφέας)
Κοσματόπουλος, Αλέξανδρος, 1947- (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789603257899 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Φεβρουάριος 2009 | Διαστάσεις: | 17x12 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θεωρητικές > Φιλολογία > Βυζαντινή Γραμματεία |
|---|
Ποταμίτης, Δημήτρης, 1945-2003
Ο Δημήτρης Ποταμίτης, γεννήθηκε το 1945 στην Κύπρο, και συγκεκριμένα στη Λεμεσό, και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Αθηνών.
Πρωτοέπαιξε στο θίασο Μάνου Κατράκη-Αλέξη Σολωμού, ενώ το 1989 ήταν ο "Ορέστης" στην Επίδαυρο, με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου.
Δημιούργησε το Θέατρο Έρευνας, στην περιοχή Ζωγράφου, και υπήρξε η ψυχή της θεατρικής αυτής γωνιάς, που παρουσίασε πολλές πρωτοποριακές παραστάσεις, για τριάντα χρόνια.
Το θέατρο, τελικά, έκλεισε, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους όπως ανέφερε ο ιδρυτής του- αλλά και για αισθητικούς και ηθικούς λόγους.
Μάλιστα, σε ένα "μανιφέστο" που κυκλοφόρησε ο ίδιος το Νοέμβριο του 2002, επεσήμανε ότι "δεν μπορεί να αντισταθεί στον κουλτουριάρικο χαβαλέ και την κουλτουριάρικη τσόντα".
Πάντως, από το 1971 που άνοιξε το Θέατρο, στην γειτονιά του Ζωγράφου, ανέβασε έργα όπως "Ο άνθρωπος ελέφαντας", "Ο Έλληνας βάτραχος" και πολλά ακόμα έργα του κλασικού και μοντέρνου ρεπερτορίου.
Είχε υπογράψει τη συγγραφή έξι παιδικών βιβλίων, όπως "Τα ανάποδα παραμύθια", "Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη" και "Το λουρί του Σωκράτη".
Πίστευε, μάλιστα, ιδιαίτερα στο θέατρο για παιδιά, και σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι "με το θέατρο για παιδιά, προετοιμάζεται ο αυριανός καλός θεατής, ο αυριανός ευσυνείδητος πολίτης, αλλά κυρίως ο αυριανός πρωθυπουργός της Ελλάδος".
Πολύ συχνά, οι παθιασμένες απόψεις του για το θέατρο και την τέχνη, τον έφεραν σε σύγκρουση με την πολιτική εξουσία, και ασκούσε κριτική με κάθε ευκαιρία.
Πέθανε το 2003 σε ηλικία 58 ετών, μετά από πολύμηνη μάχη με ανίατη ασθένεια.
