Η αφύπνιση της επιστήμης
"Η Αφύπνιση της Επιστήμης" είναι ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία της ιστορίας των μαθηματικών. Γραμμένο αρχικά στα ολλανδικά (1950), μεταφράστηκε στα αγγλικά, στα γερμανικά και στα ρωσικά και έγινε πολύ σύντομα έργο αναφοράς και ένα από τα κλασικά συγγράμματα του κλάδου.
Η επιτυχία του βιβλίου οφείλεται στο ότι συγκεντρώνει, συνοψίζει και ολοκληρώνει κατά τρόπο άρτιο, έγκυρο και εμπεριστατωμένο έναν τεράστιο όγκο ερευνών για την ιστορία των αιγυπτιακών, των βαβυλωνιακών και των ελληνικών μαθηματικών, που διεξήχθησαν κατά την περίοδο 1920-1950. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών δεν είχαν συγκεντρωθεί ώς τότε σε ένα βιβλίο, και το καθήκον αυτό το εκπληρώνει κατά τον καλύτερο τρόπο ο Van der Waerden.
Το βιβλίο αποτελείται από δύο μεγάλες ενότητες. Στην πρώτη ενότητα εξετάζονται τα αιγυπτιακά και τα βαβυλωνιακά μαθηματικά, δηλαδή οι δύο μεγάλες μαθηματικές παραδόσεις από τις οποίες άντλησαν, σύμφωνα τον συγγραφέα, οι Έλληνες μαθηματικοί της πρώιμης εποχής. Το κύριο αντικείμενο του βιβλίου όμως είναι τα ελληνικά μαθηματικά, στην ιστορία των οποίων είναι αφιερωμένα τα πέντε κεφάλαια της δεύτερης ενότητας. Ο σκοπός του συγγραφέα, όπως διατυπώνεται στην εισαγωγή του έργου, είναι να εξηγήσει σε αυτά τα κεφάλαια:
- Πώς ο Θαλής και ο Πυθαγόρας είχαν μεν ως αφετηρία τα βαβυλωνιακά μαθηματικά, τους προσέδωσαν, όμως, έναν τελείως διαφορετικό, καθαρά ελληνικό χαρακτήρα.
- Πώς, τόσο στους κόλπους της σχολής των Πυθαγορείων όσο και εκτός αυτής, τα μαθηματικά γνώρισαν μια ολοένα μεγαλύτερη ανάπτυξη και έφθασαν βαθμιαία στο σημείο να ικανοποιούν τις απαιτήσεις της πιο αυστηρής λογικής.
- Πώς μέσα από το έργο των φίλων του Πλάτωνος Θεαίτητου και Εύδοξου, τα μαθηματικά έφθασαν στην κατάσταση της τελειότητας, του κάλλους και της ακρίβειας, που θαυμάζουμε στα Στοιχεία του Ευκλείδη.
Το βιβλίο απευθύνεται στους ιστορικούς των μαθηματικών, στους ιστορικούς της επιστήμης, στους μαθηματικούς, στους φοιτητές των Μαθηματικών Τμημάτων των Πανεπιστημίων, στους φοιτητές και στους αποφοίτους του Τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης και ευρύτερα στον καθένα ο οποίος έχει αποκτήσει τις βασικές γνώσεις των μαθηματικών και ενδιαφέρεται για την ιστορία των μαθηματικών.
| Τίτλος βιβλίου: | Η αφύπνιση της επιστήμης |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Αιγυπτιακά, βαβυλωνιακά και ελληνικά μαθηματικά |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | Science awakening I |
|---|
| Εκδότης: | Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Van der Waerden, Bartel Leentert (Συγγραφέας)
Χριστιανίδης, Γιάννης (Μεταφραστής)
Χριστιανίδης, Γιάννης (Επιμελητής)
Μπαλτάς, Αριστείδης, 1943- (Υπεύθυνος Σειράς)
Γαβρόγλου, Κώστας (Υπεύθυνος Σειράς)
|
|---|
| ISBN: | 9789605240882 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης | Σελίδες: | 370 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2003 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία
Επιστήμες > Θετικές > Μαθηματικά |
|---|
Schiller, Friedrich von, 1759-1805
Μέγας γερμανός δραματικός συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στο Μάρμπαχ της Βυρτεμβέργης στις 10 Νοεμβρίου του 1759 και πέθανε στη Βαϊμάρη στις 10 Μαΐου 1805. Η καταγωγή του ήταν ταπεινή και η ζωή του γεμάτη δυσχέρειες. Σπούδασε νομικά και ιατρική. Το πρώτο ώριμο έργο του είναι το δράμα "Οι ληστές" (Die Rauber, 1783), μια τολμηρή διακήρυξη ελευθερίας εναντίον της τυραννικής και διεφθαρμένης ηθικά κοινωνίας.
Το 1783 εκδίδεται το δραματικό έργο "Η συνωμοσία του Φιέσκο στην Γένουα"· το 1784 το "Ραδιουργία και έρως" και το 1787 το "Δον Κάρλος". Την ίδια χρονιά γράφει την "Ωδή στη Χαρά" και εγκαθίσταται στη Βαϊμάρη. Γνωρίζεται με τον Γκαίτε (1788) και διορίζεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιένας (1789). Ασχολείται με την συγγραφή ιστορικών έργων, σημαντικότερο εκ των οποίων είναι η "Ιστορία του τριακονταετούς πολέμου".
Το 1790 νυμφεύεται την Σαρλόττε φον Λέγκενφελτ και αποκτά δυο γιους και δυο κόρες. Το 1791 ασθενεί σοβαρά από υπερκόπωση και κινδυνεύει να πεθάνει. Μεταφράζει αρχαίους έλληνες και λατίνους συγγραφείς και γράφει ορισμένα από τα πιο γνωστά του ποιήματα. Παράλληλα ασχολείται με την μελέτη της φιλοσοφίας του Καντ, καρπός της οποίας είναι θαυμάσια φιλοσοφικά και αισθητικά δοκίμια, όπως το "Περί αφελούς και αισθηματικής ποίησης". Το 1794 αναθερμαίνεται η φιλία του με τον Γκαίτε και αρχίζει η περίοδος της ωριμότητας. Γράφει μερικά από τα ωραιότερά του ποιήματα και μπαλλάντες.
Τα δραματικά έργα της περιόδου αυτής είναι: η τριλογία του "Βαλλενστάιν" (1800), Μαρία Στούαρτ (1801), "Η παρθένος της Ορλεάνης (1801), "Η νύμφη της Μεσσήνης" (1803), "Γουλιέλμος Τέλλος (1804) και το ημιτελές "Δημήτριος". Μετέφρασε πλήθος ξένων δραματικών έργων κυρίως αγγλικών και γαλλικών (Μάκβεθ, Φαίδρα κλπ.) Διηύθυνε τα περιοδικά "Οι ώρες" και "Ημερολόγιο των Μουσών". Μαζί με τον Γκαίτε έγραψαν τα σατιρικά δίστιχα "Ξένια".
