Οι μαθητευόμενοι της οδύνης
Σημειώματα, κριτικές και μικρά δοκίμια για λογοτέχνες όπως ο Γεώργιος Βιζυηνός, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Κώστας Καρυωτάκης, ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Νίκος Καββαδίας, ο Τένεσι Ουίλιαμς και ο Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, για λογοτεχνικά έργα όπως ο Ερωτόκριτος, για εικαστικούς καλλιτέχνες όπως ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο Πολύγνωτος Βαγής και ο Γιάννης Κουνέλλης, και ακόμη κείμενα για την αρχαία ελληνική μυθολογία, για τους διαλόγους του Πλάτωνα, για ένα ταξίδι στη Δήλο και για ποικίλα άλλα θέματα. Μερικά από αυτά είχαν αρχικά δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά (Οδός Πανός, Τραμ, Νέο Επίπεδο). Με κόσμημα εξωφύλλου και τέσσερα ακόμη σχέδια του ζωγράφου Δημήτρη Λαλέτα.
| Τίτλος βιβλίου: | Οι μαθητευόμενοι της οδύνης |
|---|
| Εκδότης: | Οδός Πανός |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Στεργιούλας, Διονύσης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789607165770 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 1995 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > MME |
|---|
Wilde, Oscar, 1854-1900
Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάερτυ Ουίλς Ουάιλντ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1854. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου, κι αμέσως έπειτα στην Οξφόρδη. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1881. Aργότερα, μετά το γάμο του με την Κόνστανς Λόυντ (1884), δημοσίευσε μια σειρά από παιδικά παραμύθια. "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη" είδε το φως της δημοσιότητας το 1891, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Ουάιλντ έμελλε να προέλθει από το θέατρο, με τη "Βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμηρ" (1892). Ακολούθησαν άλλα τρία θεατρικά έργα: "Μια γυναίκα χωρίς σημασία", "Ο ιδανικός σύζυγος" και "Η σημασία του να είσαι τίμιος", ενώ το τέταρτο, "Η Σαλώμη", απαγορεύτηκε στην Αγγλία και δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1893. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Από τη θητεία του στη φυλακή γεννήθηκαν τα δύο αριστουργήματά του, "Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" και το "De Profundis". Μετά την αποφυλάκισή του το 1897, εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, ως το θάνατό του το 1900.
