Το πανεπιστημιακό διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό
Η Πάντειος Σχολή και τώρα Πάντειο Πανεπιστήμιο είναι επιστημονικός χώρος, στον οποίο η επιλογή των γυναικών δεν αποτελεί πρόβλημα αφού το 1/3 των μελών του είναι γυναίκες. Η συμμετοχή των γυναικών στο ΔΕΠ αυτό θεωρείται αρκετά προωθημένη σε σχέση με άλλους τομείς της δημόσιας ζωής στη χώρα μας όπως λ.χ. το Κοινοβούλιο. Από γενεαλογική εξ άλλου σκοπιά υπερτερούν οι νεώτεροι δηλ. οι ευρισκόμενοι στην ηλικία των 30 και 40 ετών. Εκτός από τα δημογραφικά αυτά χαρακτηριστικά το επιστημονικό προφίλ των μελών ΔΕΠ του Πανεπιστημιακού αυτού ιδρύματος αναφέρεται στον αριθμό πτυχίων και μεταπτυχιων τίτλων που αυτά κατέχουν, την γλωσσομάθεια τους, τον αριθμό συγγραφών κ.ά.
Συγκεκριμένα το τυπικό μέλος ΔΕΠ είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής και κατά δεύτερο λόγο Πολιτικών Επιστημών. Κατέχει δύο πτυχία και ένα διδακτορικό, συχνά δε κι ένα δεύτερο μεταπτυχιακό τίτλο. Είναι γνώστης μιας τουλάχιστον ξένης γλώσσας με έντονη παρουσία σε συνέδρια στο εξωτερικό ή δημοσιεύσεις σε ξενόγλωσσα περιοδικά. Με το επιστημονικό κύρος που διαθέτει το μέλος ΔΕΠ εμφανίζει και μια εντυπωσιακή κινητικότητα στον χώρο της υπόλοιπης κοινωνίας με έντονη παρουσία τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα όπως στην πολιτική, επίσημες αποστολές ή κρατικές θέσεις.
Αυτά είναι μερικά από τα κυριώτερα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η σχετική έρευνα που διεξήγαγε ο κ. Κλ. Κουτσούκης, Αν. καθηγητής και διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Πολιτικών Ερευνών του Παντείου Πανεπιστημίου. Η έρευνα παράλληλα προς την ανάλυση των δημογραφικών και βιοκοινωνικών χαρακτηριστικών υπετριακοσίων μελών ΔΕΠ της Παντείου Σχολής από την ίδρυση της μέχρι το 1988 προβαίνει και σε μια ιστορική αναδρομή και εξετάζει τα της ίδρυσης και θεσμικής οργάνωσης της για να διαπιστώσει τον έντονο κρατικό παρεμβατισμό που κρατούσε τη Σχολή σε δεύτερη μοίρα.
Η ίδρυση της Παντείου Σχολής, σύμφωνα με την έρευνα, απετέλεσε σταθμό στην προσπάθεια του εκπαιδευτικού και ευρύτερου εκσυγχρονισμού (την παρομοιάζει για το λόγο αυτό με εκπαιδευτικό πραξικόπημα) αλλά και για την ανάπτυξη των κοινωνικών επιστημών στη χώρα μας.
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο στους αείμνηστους ιδρυτές της Παντείου Σχολής Γ. Φραγκούδη και Α. Πάντο. Για τη λειτουργία της σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης ο Ελ. Βενιζέλος, ο οποίος προοριζόταν να είναι ένας από τους πρώτους καθηγητές της αλλά οι πολιτικές συγκυρίες φαίνεται δεν το επέτρεψαν.
| Τίτλος βιβλίου: | Το πανεπιστημιακό διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Η επιστημονική και κοινωνική φυσιογνωμία των μελών του ΔΕΠ της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών 1927-1988 |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Κουτσούκης, Κλεομένης Σ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600211238 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 1995 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Εκπαίδευση > Γενικά |
|---|
Verne, Jules, 1828-1905
Ο Ιούλιο Βερν, ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας, από τους πρωτοπόρους της μοντέρνα επιστημονικής φαντασίας, γεννήθηκε στη Νάντη, στις 8 Φεβρουαρίου του 1828. Σπούδασε δικηγόρος, αλλά τον περισσότερο χρόνο του τον αφιέρωνε στο γράψιμο. Ξεκίνησε την καριέρα του ως θεατρικός συγγραφέας, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Το όνομά του έγινε γνωστό το 1863, όταν κυκλοφόρησε το έργο του "Πέντε εβδομάδες στο αερόστατο". Αργότερα κυκλοφόρησαν το "Ταξίδι στο κέντρο της γης" (1864), "Από τη Γη στη Σελήνη" (1865), "20.000 λεύγες κάτω από τις θάλασσες" (1870), "Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες" (1873), "Ο Μιχαήλ Στρογκόφ" (1876) και μια πλειάδα ακόμα έργων που ονομάστηκαν συγκεντρωτικά, "Τα παράξενα ταξίδια" και έκαναν τον Βερν πασίγνωστο και κοσμαγάπητο. Με το έμφυτο δώρο της αφήγησης, το χιούμορ του, τις επιστημονικές του μηχανές (είχε προβλέψει το υποβρύχιο, το αεροπλάνο, την τηλεόραση, τα διαστημικά ταξίδια και άλλα θαυμαστά επιτεύγματα της εποχής μας) και την αγάπη του για την πρόοδο της επιστήμης, ο Βερν συνάρπασε μικρούς και μεγάλους. Στα 1872 αποσύρθηκε στην Αμιένη, όπου και πέθανε στις 24 Μαρτίου του 1905. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου, και, σήμερα, τόσα χρόνια μετά το θάνατό του, εξακολουθούν να διαβάζονται με την ίδια αγάπη και τον ίδιο ενθουσιασμό.
