Το νέο μακεδονικό ζήτημα σήμερα
Η ψευδεπίγραφη "Δημοκρατία της Μακεδονίας".
Μια ευρεία γεωγραφική περιοχή, που τα ιστορικά της όρια είναι γνωστά από τους αρχαιοτάτους χρόνους είναι η Μακεδονία.
Η Μακεδονία αποτελούσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Περιελάμβανε τα δύο βιλαέτια, της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου και ένα μικρό τμήμα του βιλαετίου του Κοσσυφοπεδίου.
Σ' αυτό το γεωγραφικό χώρο, πληθυσμιακές μετακινήσεις και εγκαταστάσεις επί αιώνες, είχαν αναμείξει Έλληνες, Τούρκους και Βουλγάρους, που συμβιούσαν κάτω από την Οθωμανική κυριαρχία (Αλβανοί, Βλάχοι και Εβραίοι συμπλήρωναν το μωσαϊκό).
Στις νότιες περιοχές οι Έλληνες υπερτερούσαν, ενώ στα βόρεια οι Βούλγαροι υπερίσχυαν. Οι Τούρκοι κατοικούσαν στις εύφορες πεδινές περιοχές. Στα αστικά κέντρα το Ελληνικό στοιχείο ήταν ισχυρό ενώ στις αγροτικές περιοχές ο πληθυσμός ήταν ανάμεικτος και με σλαβόφωνο στοιχείο ενώ στους μεγάλους εμπορικούς δρόμους προς την κεντρική Ευρώπη ήταν διάσπαρτες ισχυρές ελληνικές κοινότητες. [...]
(από το κείμενο του βιβλίου)
| Τίτλος βιβλίου: | Το νέο μακεδονικό ζήτημα σήμερα |
|---|
| Εκδότης: | Δωδώνη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Μαζαράκης - Αινιάν, Ιωάννης Κ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789603855422 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2009 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Σημείωση: | Επισυνάπτεται χάρτης διοικητικής διαίρεσης των τριών βιλαετίων Μοναστηρίου, Θεσσαλονίκης και Κοσόβου. |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ελληνική Ιστορία > Νεότερη Ελληνική Ιστορία |
|---|
Ζαχαρόπουλος, Άγγελος
Ο Άγγελος Ζαχαρόπουλος γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Καστανιά Αγράφων (νομός Καρδίτσας), στο δημοτικό σχολείο του οποίου φοίτησε. Τις γυμνασιακές του σπουδές πραγματοποίησε στο Γυμνάσιο Καρδίτσας. Στη συνέχεια, σπούδασε γεωπόνος και πολιτικός μηχανικός με ειδίκευση στα έργα υποδομής της γεωργίας σε μια από τις φημισμένες Grandes Ecoles του Παρισιού.
Το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του αφιερώθηκε στα εγγειοβελτιωτικά έργα, στο πλαίσιο της αρμόδιας Γενικής Διεύθυνσης του Υπουργείου Γεωργίας, όπου υπήρξε γενικός διευθυντής. Τα έργα αυτά ήταν πρώτης προτεραιότητας στον προϋπολογισμό δημόσιων επενδύσεων στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, καθώς και στην παρεχόμενη τότε τεχνική και οικονομική βοήθεια εκ μέρους διεθνών οργανισμών (UNDP, Νέα Υόρκη· Διεθνής Τράπεζα, Ουάσιγκτον ΟΟΣΑ, Παρίσι· FAO-Ρώμη κ.ά.).
Στις σχετικές διαπραγματεύσεις και στο συντονισμό υλοποίησης των αντίστοιχων προγραμμάτων είχε ενεργό συμμετοχή.
Με την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, του ανατέθηκε η οργάνωση και η διεύθυνση ειδικής υπηρεσίας στο Υπουργείο Γεωργίας, για τις ανάγκες της διαπραγμάτευσης. Παράλληλα ορίστηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων, η οποία διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις σε επίπεδο αναπληρωτών υπουργών. Η συμμετοχή του στις διαπραγματεύσεις επιβραβεύτηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών με τιμητική πλακέτα όπου αναγραφόταν: "Σε ανταπόδοση της σημαντικής του προσφοράς στην ευρωπαϊκή μας πορεία".
Από το 1982 συνέχισε τη σταδιοδρομία του ως ανώτερο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, την οποία περάτωσε το 1993 με τιμητική διάκριση, η οποία του απονεμήθηκε από τον πρόεδρο Ζακ Ντελόρ. Αμέσως μετά την αποχώρηση του από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προσελήφθη στον Όμιλο Επιχειρήσεων Λάτση ως σύμβουλος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, όπου παραμένει μέχρι σήμερα.
Κατά τη διάρκεια της μακράς σταδιοδρομίας του, έτυχε, εκτός των προαναφερθεισών, και των εξής τιμητικών διακρίσεων:
- Από τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, του χρυσού σταυρού του "Officier de la legion d'honneur".
- Από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρο Α, του χρυσού σταυρού του "Ταξιάρχου των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου".
- Από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο τιμητική πλακέτα "σε αναγνώριση της σημαντικής του προσφοράς στη γεωργική ανάπτυξη της Ελλάδας και στην Ευρωπαϊκή μας πορεία".
