Αντίθεση και σύνθεση στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου
Ο Πήτερ Μπήαν είναι τακτικός καθηγητής της Αγγλικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Dartmouth, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ενδιαφέρον του για τη νεοελληνική λογοτεχνία εξηγείται κυρίως από το ότι παντρεύτηκε στα 1955 τη Χρυσάνθη Γιαννακού και έμεινε ένα χρόνο στο σπίτι της οικογένειάς της στη Θεσσαλονίκη, αυτοδιδασκόμενος την ελληνική γλώσσα με τη βοήθεια των αναγνωστικών του δημοτικού σχολείου. Το 1959, ανέλαβε τη μετάφραση του Τελευτάιου Πειρασμού του Νίκου Καζαντζάκη. Ύστερα, μετέφρασε το Φτωχούλη του Θεού και την Αναφορά στον Γκρέκο του ίδιου συγγραφέα. Οι άλλες μεταφράσεις του Μπήαν συμπεριλαμβάνουν τη Ζωή εν τάφω του Σ. Μυριβήλη, τις Ώρες Ζωής του Άγγελου Βλάχου, και τα ποιήματα Φιλοκτήτης και Η Σονάτα του Σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου. Εκτός από τις μεταφράσεις του, εξέδωσε μελέτες πάνω στον Καζαντζάκη, τον Καβάφη και το γλωσσικό ζήτημα. Έγραψε επί πλέον – μαζί με τη γυναίκα του και τον Γιάννη Ρασσιά – μια μέθοδο για τη διδασκαλία της δημοτικής. Στο Dartmouth εκτός από μαθήματα στη σύγχρονη αγγλική πεζογραφία, ο Μπήαν διδάσκει και ορισμένους νεοέλληνες λογοτέχνες ενώ η κυρία Μπήαν διδάσκει νεοελληνικά.
Andersen Hans Christian
Ο ΧΑΝΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΑΝΤΕΡΣΕΝ (1805-1875 ) γεννήθηκε στην Όντενζε, κοντά στην Κοπεγχάγη, στη Δανία. Δεξιοτέχνης του λογοτεχνικού παραμυθιού, οι ιστορίες του έγιναν διάσημες σε όλο τον κόσμο. Έγραψε θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, ποιήματα, ταξιδιωτικά βιβλία και αρκετές αυτοβιογραφίες. Τα παραμύθια του είναι από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Μικρός προσπάθησε να γίνει ηθοποιός. Το 1829δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο Μια βόλτα από το κανάλι του Χόλμεν στο ανατολικό σημείο του νησιού Αμά τα έτη 1828 και 1829, μια ιστορία του φανταστικού στο ύφος του Γερμανού ρομαντικού συγγραφέα Ε.Τ.Α. Χόφφμαν, που γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το 1835 εξέδωσε τη συλλογή Παραμύθια ειπωμένα για παιδιά που περιλάμβανε τις ιστορίες «Το τσακμάκι του στρατιώτη», «Ο μικρός Κλάους και ο μεγάλος Κλάους», «Η
πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Τα λουλούδια της μικρής Ίντα». Στη συνέχεια δημοσίευσε τρεις τόμους με παραμύθια που όλα πια είναι κλασικά.Καινοτόμος αφηγητής, χρησιμοποίησε την προφορική γλώσσα προκαλώντας ρήξη με τη λογοτεχνική παράδοση. Παρότι αρκετά παραμύθια του εκφράζουν αισιοδοξία ότι στο τέλος πάντα το καλό και η ομορφιά θριαμβεύουν (π.χ. «Η βασίλισσα του χιονιού»), άλλα είναιαπαισιόδοξα και δεν έχουν ευτυχισμένο τέλος. Συνδύασε την έμφυτη ικανότητά του να λέει ιστορίες και την ανεξάντλητη φαντασία του με καθολικά στοιχεία των λαϊκών μύθων, παράγοντας ένα σώμα παραμυθιών που ταιριάζουν σε πολλούς και διαφορετικούς πολιτισμούς.
(Πηγή: Εκδόσεις Άγρα, 2022)
