Ο μεσαίος τοίχος
Στη δίκη μου επικαλέστηκα το δικαίωμα της σιωπής και δεν είπα τίποτα. Ομολόγησα απλώς ότι σκότωσα τη Μαρία και τεμάχισα το πτώμα της σε εφτά κομμάτια. (Περισσότερα δεν μπορούσα να κόψω.)
Η τελευταία λεπτομέρεια δεν ήταν αλήθεια. Το πτώμα δεν το τεμάχισα. Μ' έκανε να το νομίζω αυτό η παράκρουση του ερωτικού πάθους, καθώς μάλιστα εκείνες τις μέρες είχε σηκωθεί σφοδρός άνεμος κι εγώ -όπως ο Ντιντερό- "νιώθω τρελός όταν φυσάει δυνατός άνεμος". Εκείνη την εποχή πίστευα στο Θεό -συνεπώς και στο Διάβολο. Ήμουν έτοιμος, λοιπόν, ν' αναχωρήσω στην έρημο, για να βρω την Αλήθεια, όταν ο Σατανάς μεταμορφώθηκε σε γυναίκα -σκεύος της ηδονής και των εγκοσμίων- για να μου κόψει τον δρόμο. Κι επειδή ο ασφαλέστερος τρόπος του Σατανά για να βρίσκει το θύμα του είναι να γίνεται θύμα ο ίδιος, η Μαρία έγινε θύμα μου κι εγώ στη συνέχεια το θύμα της. (Αλλωστε, όπως εξακριβώθηκε αργότερα, ήθελε ν' αυτοκτονήσει.)
Ποιά είναι λοιπόν η αλήθεια; Κανένας δεν την βρήκε ποτέ. Ούτε το Δικαστήριο αφού με απάλλαξε λόγω αμφιβολιών.
Τίτλος βιβλίου: | Ο μεσαίος τοίχος |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Μυθιστόρημα |
---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Καλιότσος, Παντελής, 1925-2016 (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789603788232 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία | Σελίδες: | 182 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2000 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Ηλικίες: | | Σειρά βιβλίων: | Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
Σημείωση: | Επανέκδοση: "Κέδρος", 1992. |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |

Τσάτσου, Ιωάννα
Ιωάννα Τσάτσου (1909-2000). Η Ιωάννα Τσάτσου γεννήθηκε στη Σμύρνη, κόρη του δικηγόρου και διδάκτορα της Νομικής Σχολής του Παρισιού Στέλιου Σεφεριάδη και της Δέσπως το γένος Γιωργάκη Τενεκίδη, και αδελφή του Γιώργου Σεφέρη. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αναγορεύτηκε διδάκτωρ στην ίδια σχολή με τίτλο της εργασίας της "Επίδραση της εθνικότητας επί του κύρους του γάμου". Το 1930 παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, με τον οποίο απέκτησε δυο κόρες τη Δέσποινα και τη Θεοδώρα. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έδρασε στην ΕΚΚΑ του συνταγματάρχη Ψαρού και πήρε μέρος σε αποστολές βοήθειας οικογενειών εκτελεσθέντων και φυγάδευσης άγγλων στρατιωτών με την καθοδήγηση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το 1947 κυκλοφόρησε το βιβλίο "Εκτελεσθέντες επί Κατοχής" γνωστοποιώντας τα ονόματα οικογενειών που πλήγηκαν από τους κατακτητές, προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν. Συνέχισε την ανθρωπιστική της δράση και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, ως μέλος του Κέντρου Βοήθειας του Παιδιού, του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών, της Φανέλας του Στρατιώτη, της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας. Την περίοδο 1950-1951 αγωνίστηκε υπέρ του δικαιώματος ψήφου των Ελληνίδων και το 1966 πήρε μέρος στην Έκτη Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών. Τιμήθηκε για τη δράση της με το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων, το Χρυσό Σταυρό της Εποποιίας (1960), το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Αξίας (1979, Γαλλία - Σενεγάλη). Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1965 με την έκδοση του ημερολογιακού κειμένου "Φύλλα κατοχής". Ακολούθησε η έκδοση της ποιητικής συλλογής της "Λόγια της σιωπής" (1968) και οχτώ ακόμη συλλογές ως το 1973 που εξέδωσε το βιογραφικό πεζό "Ο αδελφός μου Γιώργος Σεφέρης", που τιμήθηκε με το Α’ κρατικό βραβείο βιογραφίας. Ολοκλήρωσε επίσης ταξιδιωτικά κείμενα και ιστορικές μονογραφίες. Τιμήθηκε επίσης με το χρυσό μετάλλιο της Γαλλικής Ακαδημίας (1976), το βραβείο ποίησης Α. Ντε Βινιύ (1978), το Πρώτο Διεθνές Βραβείο Ποίησης Sicilia (1980) και το βραβείο Gramatikakis - Neuman της Γαλλικής Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών για το σύνολο του έργου της. Έργα της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ρουμανικά. Το 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Φρειδερίκου Μάθιους. Πέθανε στην Αθήνα στις 30 Σεπτεμβρίου 2000, σε ηλικία 91 ετών. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ιωάννας Τσάτσου βλ. χ.σ., "Τσάτσου Ιωάννα", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 9β, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών, 1988.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).